เราควรจะมีความอดทนแค่เรื่องของการมีขันธ์๕ ร่างกาย แต่เรื่องของใจ ในความรู้สึกจริงของใจที่เป็นต้วเราเองจริง ควรจะอยู่ด้วยใจ ใจสุขใจของใจเราจริง ด้วยสิ่งนี้คือตัวเราเองจริง ไยต้องทำร้ายใจเราเอง เราควรรักใจเราจริง ควรอย่างยิ่งที่เอาใจของตัวเราเองจริงนี้ อยู่ในที่ที่ใจ ใจสุขใจที่สุด ที่สุดของตัวเรานี้จริง...พอ
พี่ตอนนี้ของพี่ พี่อยู่ของๆพี่อย่างนี้จริง อดทนต่อความเป็นไปของการเกิดของการมีร่างกาย ในการยังอาศัยในมันอยู่ ยอมรับในความเป็นธรรมดาของร่างกาย ของทุกอย่างในโลก แต่ในส่วนจริงของเราจริงคือใจ ในความรู้สึกจริงของใจเราเองจริง เราไปตั้งอยู่จริงในที่อยู่จริงของใจเราเองจริงในพระนิพพาน ในวิมานของใจเราเองจริง ใจอยู่จริงกับใจพระองค์จริง ใจอยู่จริงกับดวงใจพระทุกดวงใจในนิพพานจริง ด้วยความรู้สึกจริงของใจ ช่างอิ่มสุขใจ อิสระใจ เบิกบานใจ นิ่มนวลใจในความรักของใจเราเองจริง รักใจพระท่านจริง ในใจเราจึงมีจริง ในสุขใจยิ่งจริงในสิ่งนี้ของใจเราเองจริง
ก็แค่นี้ มีแค่นี้จริงๆของตัวพี่เองจริง ไม่ได้ทำอะไรในเรื่องของใจนอกจากอยู่จริงในที่ใจ ใจสุขใจจริง จริงของใจเรานี้เองจริง จริงหนึ่งเดียวจริง จริงของตัวเราเองจริง...พอ
ส่วนเรื่องของร่างกาย เรื่องโลกๆ ก็ว่ากันไป อดทนมันไป ยอมรับมันไป ช่างมัน มันเดินเข้าหาความตายของมันตลอดเวลา มันมีจุดจบของมันเองจริง ไม่นานนักหนอเราก็ไปจากมัน จึงไม่มีอะไรต้องสนใจมัน แค่อดทนยอมรับมันไป ทำมันไปในเรื่องของร่างกายนี้พอ
แต่เรื่องของใจคือตัวเราเอง เราไม่โง่ที่จะไปสร้างความทุกข์ของใจมาทำร้ายใจตัวเองอีกแล้ว เราพอแล้ว เรารู้แล้วว่าตัวเรานี้จริงคือใจ เราจริงๆคือความรู้สึก สิ่งนี้มีตัวเราตรงๆจริง จึงถือเอาความรู้สึกของใจในภายในของใจเราจริงนี้เป็นสำคัญที่สุด สุดจริงของตัวเรานี้เองจริง
เราจึงเอาความรู้สึกจริงของใจไปอยู่จริงในที่ใจ ใจสงบสุขอิสระใจของใจเราจริง จริงกับใจพระองค์ท่านจริง ด้วยใจรักใจพระองค์จริง รู้คุณยิ่งจริงในความดีของใจพระองค์ท่านจริง เราอยู่ของเราอย่างนี้จริง จึงรู้สึกสงบสุขใจยิ่ง อิสระใจจริง สบายใจยิ่ง สุขใจในความรักของใจเรานี้เองจริง เรารักดวงใจพระทุกองค์ในพระนิพพาน รักใจในความดีของใจทุกท่านจริง รักนี้สุขใจยิ่ง นิ่มนวลเย็นใจจริง พี่จึงอยู่แค่นี้ในสิ่งนี้ของใจตนจริง สุขใจจริงพอแล้ว เราพอของๆเราในสิ่งนี้ของใจเราเองจริง มีแค่นี้เอง
กายส่วนของกาย ก็ยอมรับอดทนมันไป ทุกอย่างจบของมันเองจริง ด้วยความตายของร่างกายนี้เองจริง
เรื่องของโลกก็เรื่องของโลก ทุกอย่างจบที่ตาย เราก็ไปจากมัน ก็มีแค่นี้เองจริง
เรื่องของใจเราไม่ทุกข์ ด้วยเราหยุดแล้วในการสร้างทุกข์ของใจมาทำร้ายใจ ใจของใจเราเองจริง เราเอาจริงแค่ใจ ใจสุขใจยิ่งจริงในความรู้สึกจริง จริงของตัวเรานี้เองจริง..พอ พอในสิ่งนี้ของใจเราเองจริง
ก็ชีวิตง่ายๆ สบายๆ ก็มีแค่นี้เอง
ของพี่น้อ ของคนอื่นเป็นยังไงทำกันยังไง มีความคิดเห็นยังไงก็แล้วแต่ของใครของมันจริง ช่วยก็ช่วยได้แค่นี้ คุยเป็นเพื่อนใจ ตื่นมามีเรื่องอะไรมา ก็คุยตามนั้นไปตามความรู้สึกของใจ ที่ใจสุขใจในความดีของใจพระองค์ท่าน ก็มีแค่นี้เองจริง..จริงในส่วนของพี่นี้จริง
วันนี้ก็เลยจะขอบอกว่า
"เราควรจะมีความอดทนแค่เรื่องของการมีขันธ์๕ ร่างกาย แต่เรื่องของใจ ในความรู้สึกจริงของใจที่เป็นต้วเราเองจริง ควรจะอยู่ด้วยใจ ใจสุขใจของใจเราจริง ด้วยสิ่งนี้คือตัวเราเองจริง ไยต้องทำร้ายใจเราเอง เราควรรักใจเราจริง ควรอย่างยิ่งที่เอาใจของตัวเราเองจริงนี้ อยู่ในที่ที่ใจ ใจสุขใจที่สุด ที่สุดของตัวเรานี้จริง...พอ"
จ๊ะ..ดีไหม แยกชัดเป็นสองส่วนนี้จริงพอ
ร่างกายคือร่างกาย ใจคือใจ ในส่วนจริงของตัวเราเองจริง
ต้องแยกชัดในการอยู่ของตัวเราจริงจึงจะสุขใจจริง จริงที่ใจ ในความรู้สึกสุขใจ ใจของใจเรานี้จริง
เรื่องโลกๆของคนในโลกนี้ก็ปล่อยเขาไป คนมันมีแต่ความโลภ ความอยาก มากด้วยทิฐิมานะ ขัดแย้งกัน เราก็ดูเหมือนดูหมากัดกัน หมดเรื่องกัน 555
จะเอาตัวเราไปยุ่งทำไม เรื่องของหมากัดกันแย่งกัน ขาดสติ ขาดปัญญาก็ธรรมดา หมากัดกันเราไปยุ่งก็ซวยฟรีน้อ 5555 ก็ดูเขากัดกันไป
ก็ไม่เห็นมีอะไร สุดท้ายต่างคนต่างตาย จะสีไหนมันก็ตาย นรกไม่ได้มีไว้คนดีอยู่ จะเป็นฆราวาสหรือเป็นนักบวช อ้างตนเป็นพระ ทุเรศ! อาศัยความดีของพระพุทธเจ้า แต่กลับมีความโลภเมาในทรัพย์ในยศ ทุเรศจริง จิตคนเหล่าๆนี้ สัตว์นรกแท้ๆ อาศัยความดีของพระพุทธเจ้าบวชเข้ามา กลับทำลายความดีของใจพระองค์ท่าน กินข้าวชาวบ้านแต่กลับทำลายศรัทธาของคนในพระศาสนา ไอ้ทุเรศจริงๆ สัตว์นรกในคราบนักบวช นรกไม่ได้มีไว้ให้คนดีอยู่ ตายแล้วรู้เอง คนเหล่าๆนี้ก็ปล่อยเขาไป ทางของเขามี ไฟนรกรออยู่ ก็เรื่องของเขา เขาสร้างกรรมมาทำร้ายตัวเขาเอง
ก็ไม่เห็นมีอะไร สุดท้ายต่างคนต่างตาย ไปตามกรรมของแต่ละคนนี้เองจริง
เราก็เอาแค่เรา รักษาใจของใจเราจริงพอแล้ว ชีวิตสั้นๆเดี๋ยวเราก็ตาย เรามาคนเดียวจริง เราตายก็ไปคนเดียวจริง ก็ไปอย่างคนมีปัญญา รักใจตัวเราเองจริง..พอ
เอาใจไปอยู่จริง จริงในที่ใจ ใจสุขใจที่สุด สุดที่สุดของใจเราจริง..พอ ก็แค่นี้เอง เราแยกชัดของเราเองนี้จริง ก็สบายใจเราเองดี
อดทนกับการอยู่กับร่างกายนี้ ก็ว่ามันไป ทำมันไป ทุกอย่างจบแค่มันตาย เรื่องของโลก เรื่องของคนอื่น เรื่องความอยากของแต่ละคน ก็เรื่องของเขา ต่างคนต่างมีกรรมเป็นของๆตน สุดท้ายไม่มีใครไม่ตายไม่มี มันเป็นเรื่องธรรมดาของโลก มันเป็นของๆมันอย่างนี้เอง
เรื่องตัวเราจริงๆ จริงในความจริง..จริง คือใจ..ในความรู้สึกจริงของใจ เราก็รักษาความสุขจริงของใจ ในความรู้สึกสงบสุขเย็นๆใจ ในสิ่งนี้ของใจเราจริง...พอ
เราเลิกโง่ เลิกทำร้ายใจในสิ่งนี้ของใจเราจริง เราเอาจริง จริงในสุขใจของใจเราเองจริง..พอ นี่คือชีวิตจริง จริงในความจริง จริงของตัวใจเรานี้เองจริง เราก็เอาจริง จริงในสวนจริงของใจ ในความรู้สึกจริง จริงเป็นหนึ่ง หนึ่งของตัวใจเราเองจริง...พอ
ใจคือเราจริง เราเอาในส่วนนี้ของเราเองจริง ย่อมดีกับตัวของตัวเราเองจริง
แต่ถ้ายึดเกาะกาย ในส่วนที่มันไม่ใช่ตัวเราจริง ซวยแน่ๆ 555 ซวยซ้ำซวยซาก พาจิตเร่าร้อนเศร้าหมอง เป็นทุกข์ เวียนว่ายตายเกิดต่อไป ชีวิตช่างซวยอย่างนี้ ซวยแน่ๆ 5555 ทำใจไว้ได้เลย พวกยึดเกาะร่างกาย ยึดเอาสิ่งนั้นสิ่งนี้เป็นเราเป็นของๆเรา เป็นสุข เป็นสิ่งมีค่ามากกว่าความเป็นใจ ในใจสุขใจของใจจริง ซวยแน่ๆ ทำใจไว้ได้เลย 55555 สมน้ำหน้าในความโง่
พระองค์ท่านทรงหาความจริง ทรงหาทางพ้นทุกข์ ทรงหาที่อยู่จริงของใจจริงคือพระนิพพาน แต่กลับไม่เชื่อใจพระพุทธเจ้าท่านจริง ไม่ยอมจริงในความดีของใจพระองค์ ไม่เดินใจจริง จริงตรงๆจริงในความดีของใจพระองค์จริงก็ช่วยไม่ได้ ตัวใครตัวมันไป อยากไม่เชื่อพระองค์เองก็เกิดต่อไป ทุกข์ใจต่อไป ท่านสอนไว้หมดแล้วดันไม่เอาจริงก็ทรมานกายทรมานใจต่อไปในภพชาติการเกิด สมน้ำหน้า เกิดมาพบพระศาสนา พบความดีของพระองค์ท่าน กลับไม่เอาจริงในสิ่งนี้ของใจกันจริง สมน้ำหน้าก็เกิดกันต่อ..ช่วยไม่ได้
คำสอนของหลวงพ่อท่านล้วนดีที่สุดแล้ว ไม่เชื่อใจท่านจริง ไม่วางใจจริงตามท่านจริงก็ช่วยไม่ได้ ก็เป็นเรื่องของใจของแต่คนละนี้เองจริง
อยากจะเป็นเหมือนแมงเม่าบินเข้ากองไฟ เห็นทุกข์เป็นสุขก็ช่วยไม่ได้ เจ็บทรมานใจกันไป พระท่านทรงสอนไว้หมดแล้วไม่เอาเอง กลับเดินใจตัวเองเข้าหาในสิ่งที่เป็นทุกข์เองของใจตัวเองก็ช่วยไม่ได้ ของใครของมันไปน้อ ตามสบายๆกัน
ชีวิตมันเป็นของตัวเราจริง เราไม่ปกป้องตัวเราจริงคือใจของใจเราเองจริง แล้วใครเขาจะช่วยเราได้จริง..จริงไหมจ๊ะ
เราไม่หันกลับมาสนใจจริง จริงในความจริง จริงในสิ่งที่เป็นใจ ใจสุขใจของใจจริง จริงตามพระท่านจริง แล้วเราจะได้ไหมในสิ่งนี้ของใจเราจริง
อย่าเอาแต่อยากสุข อยากพ้นทุกข์ อยากไปพระนิพพาน แต่แม่งยังเกาะกาย ขันธ์๕ อยู่ เกาะร่างกายนี้ เกาะร่างกายคนอื่น เกาะวัตถุธาตุสิ่งต่างๆทั้งหมด ยังประมาทในชีวิต ประมาทในความดี ประมาทในความตาย ไม่เอาจริงในใจสงบสุขใจของใจจริง ไม่รักใจพระองค์จริง ไม่เชื่อใจพระองค์จริง ไม่ยอมจริงในความดีของใจพระองค์ท่านจริง ถือทิฐิมานะ มั่นในความคิดเห็นเป็นใหญ่ เอาแต่ความชอบความไม่ชอบเป็นใหญ่ ก็เจริญน้อ เจริญลงฮวบๆ 555 ลงไปที่ชอบๆ ชอบตามความอยากของจิตตน
ที่เจริญสุขนิพพานไปไม่ถึง ก็ไม่เอาในสิ่งนี้จริง เป็นหนึ่งจริงของใจตนจริง แล้วจะมาเรียกร้องเอาอะไร ฉันอยากไปนิพพาน ไม่อยากเกิด ทุกข์จริง เออ..แล้วทำไมในใจจริง จึงไม่เอาจริง จริงในสุขนี้ของใจเราจริงอย่างเดียวจริง ไม่อยากเกิดแต่ที่จิตไปเอาล้วนพาเกิดทั้งสิ้น เธอช่างเป็นแปลกจริง ไม่อยากเกิดแต่ไปเอาในตัวพาเกิด ช่างเป็นคนแปลกเสียนี่กระไร..น้อ
หาความจริงใจจริง จริงในสิ่งนี้ของใจตนจริงไม่มี แล้วมาบอกว่ายังทำไม่ได้ จ๊ะ..เรื่องของคุณ
คุยสนุกๆน้อ ขำๆ ชีวิตของคนเราไม่ชอบของร้อน ไม่อยากทุกข์ ไม่อยากเกิด แต่ที่ใจเดินเข้าหา ล้วนตรงกันข้ามในสิ่งนี้ทั้งนั้นเลย มนุษย์ช่างแปลกดี
จริงไหม เธอแปลกไหม เดินตรงกับข้ามกับสิ่งที่ต้องการในพระนิพพานของใจเธอเอง ช่างแปลกดี
แล้วบอกว่ายังทำไม่ได้ ใครเขาถึบใจเธอเดินเข้าไปหาทุกข์ของใจเธอหรือ ใครเขาบังคับใจเธอหรือ ทุกอย่างเธอสร้างทุกข์มาทำร้ายใจของใจเธอเอง ใจสุขใจจริง จริงในความดีของใจพระองค์ท่านกลับไม่เอาจริง จริงในสิ่งนี้ของใจตัวเองจริง..จริงๆกัน แต่กลับไปเอาในสิ่งที่ทำให้ใจของตนเป็นทุกข์พาเกิดต่อไป
เธอเป็นคนยังไงของเธอ ช่างหาความจริงใจจริงกับใจเธอเองจริงไม่มี คนจริงเอาจริง จริงใจจริงกับใจของใจตนจริง ไม่เห็นยากตรงไหน ใจพอใจจริงในสุขใจของใจจริง เราก็เอาของใจเราจริง จริงในสื่งนี้จริง จริงตรงไปตรงมาจริง จริงของใจเราจริง จริงตามพระองค์จริง ก็สุขใจของใจเราเองจริง ก็แค่นี้เอง
ทำไมไม่เอาจริงในสิ่งนี้ของใจกันจริง แล้วบอกต้องการมีใจเป็นสุขแต่กลับไม่เอา ไปเอาของร้อนและเป็นทุกข์ใจ มนุษย์นี้หนอ ช่างแปลกดีจริงๆ
กลับมาดูในสิ่งนี้ของใจเราเองจริง จริงไหม ไปยึดไปเกาะไปดิ้นรนในมันเอง รู้ก็รู้ ในสุขในทุกข์ แต่กลับไม่เอาจริงในสุขใจของใจจริง
เออ..แล้วใครจะช่วยได้ ในเมื่อใจตัวเอง ไม่เอาจริงในสิ่งนี้ของใจตนจริง...จริงๆเอง จริงไหม
ก็แค่ใจ ใจเอาจริง จริงในสุขใจจริง จริงของใจเราเองจริงแค่นี้เอง ยากตรงไหนกัน ก็ไม่เอาในสิ่งนี้จริงของใจจริง...จริงๆกันเอง
ในกลุ่มของพวกเราคงไม่มีใครมีปัญญาทรามน้อ ต่างรู้ต่างเห็นต่างศึกษาในข้อธรรม ต่างอ่านคำสอนของพระท่าน และที่หลวงพ่อท่านนำมาสอนกันทุกคนในที่นี้ คุยมากก็เท่านั้น ทุกคนล้วนเป็นผู้มีปัญญาดีอยู่แล้ว แค่กลับมาจริง จริงในสิ่งที่เป็นสุขใจของใจจริง ดีเอง ก็วันนี้ลองกลับมาดูในสิ่งนี้กันน่ะครับ
เราควรจะมีความอดทนแค่เรื่องของการมีขันธ์๕ ร่างกาย แต่เรื่องของใจ ในความรู้สึกจริงของใจที่เป็นต้วเราเองจริง ควรจะอยู่ด้วยใจ ใจสุขใจของใจเราจริง ด้วยสิ่งนี้คือตัวเราเองจริง ไยต้องทำร้ายใจเราเอง เราควรรักใจเราจริง ควรอย่างยิ่งที่เอาใจของตัวเราเองจริงนี้ อยู่ในที่ที่ใจ ใจสุขใจที่สุด ที่สุดของตัวเรานี้จริง...พอ
อดทนต่อความเป็นไปของการเกิดของการมีร่างกาย ในการยังอาศัยในมันอยู่ ยอมรับในความเป็นธรรมดาของร่างกาย ของทุกอย่างในโลก
แต่ในส่วนจริงของเราจริงคือใจในความรู้สึกจริงของใจเราเองจริง เราไปตั้งอยู่จริงในที่อยู่จริงของใจเราเองจริง ในพระนิพพาน ในวิมานของใจเราเองจริง ใจอยู่จริงกับใจพระองค์จริง ใจอยู่จริงกับดวงใจพระทุกดวงใจในนิพพานจริง ด้วยความรู้สึกจริงของใจ ช่างอิ่มสุขใจ อิสระใจ เบิกบานใจ นิ่มนวลใจในความรักของใจเราเองจริง รักใจพระท่านจริง ในใจเราจึงมีจริง ในสุขใจยิ่งจริงในสิ่งนี้ของใจเราเองจริง
ลองวางใจตามดู ดีก็เอา ขอบคุณครับ ใจสุขใจกันน้อ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น