ธรรมคือตัวใจจริง..ธรรมคือความจริง
ธรรมคือสุขสงบจริงของใจจริง
ดีที่สุดจริงของชีวิตของใจในทุกดวงใจจริง
ธรรมของพระองค์จริง
ล้วนเป็นไปเพื่อความพ้นทุกข์จริงของจิตตน..จริง
ธรรมของพระองค์ท่านจริง
ล้วนเป็นไปเพื่อความอยู่เป็นสุขจริงของจิตตน..จริง
เหตุใดจึงไม่เอาในสิ่งนี้จริง..เป็นหนึ่งจริง
จริงของตัวเราเอง...จริงๆๆ..กัน
ท่านถามมา
เราก็กลับมา.มาถามใจของใจตัวเอง..จริงๆๆกัน
แล้วทำไมใจของลูกยังเอาสิ่งที่เป็นทุกข์
มาทำร้ายใจของใจลูกเอง
ธรรมของพ่อเป็นไปเพื่อใจ..ใจสุขจริงของใจลูกจริง
เหตุใดใจของลูกจึงไม่เชื่อใจพ่อจริง
ในความรักจริงของใจพ่อจริง
ในความจริงใจจริงของใจพ่อจริง
ในใจพ่อมีแต่ใจ..ใจให้ใจกับใจลูกๆๆๆจริง
เหตุใดใจของลูกๆๆของพ่อ
ไม่สนใจจริง..จริงในใจของใจพ่อนี้จริง
กลับไปสนใจจิตของคนที่ไม่รักใจเจ้าจริง
กลับไปสนใจจิตของคนที่ไม่มีใจจริงใจจริงกับใจเจ้าจริง
เจ้ากลับสนใจในสิ่งที่เป็นโทษ..เป็นทุกข์..
พาจิตเร่าร้อน.วุ่นวาย..เศร้าหมอง..ทำร้ายจิตของเจ้าเอง
ทำไมใจของเจ้า...จึงไม่รักใจเจ้าจริงเอง
ลูกรักของพ่อ..สื่งใดที่พ่อสอน
ล้วนนำมาซึ่งความพ้นจากทุกข์ได้จริง
สิ่งใดที่พ่อสอนล้วนเป็นไปเพื่อความสุขจริงของใจลูกจริง
เหตุใดใจของใจจึงไม่เชื่อ..ใจของพ่อจริง
พ่อถามเจ้า
เจ้าจงตอบสื่งนี้กับใจ..ใจของใจเจ้าจริง
ทำไมจึงไม่เอาจริง ไม่เอาสุขจริงของใจ..จริงๆกัน
สิ่งนี้มีค่าที่สุดจริงของใจลูกเองจริง
เหตุใดยังจมอยู่กับสิ่งที่เป็นทุกข์
เมื่อใดจะหยุดจริงในสิ่งนี้จริงของจิตของเจ้า....จริงๆกัน
ท่านถามมา
จงกลับมา..มาตอบคำถามเหล่านี้ของท่าน
ตอบออกมาจากใจ..ในภายในของใจตนจริง..จริงๆกัน
จงตอบ..ตอบออกมาจากใจ..ใจของใจเราเอง..จริงๆกัน
เหตุใดไม่กลับมาเอาในสิ่งที่เป็นสุขของใจจริง.จริงๆกัน
อย่างเดียวของใจ...จริงตามท่าน...จริงๆกัน
ติดอะไร..ใจของเราติดอะไรอยู่
ทำไมไม่เชื่อใจพระองค์ท่าน...จริงๆๆกัน
ทำไมไม่มั่นใจในใจรักจริงของใจพระองค์จริงๆๆ..กัน
ทำไมเราไม่รักใจของใจเราเอง...จริงๆๆกัน
จะเป็นยั่งงี้ไปอีกนานเท่าไหร่..เรายังเจ็บทุกข์ใจ
ทรมานใจในทุกข์ของใจที่ไปยึดในมัน...ไม่พออีกหรือ
ถามใจตัวเราเอง...จริงๆๆกัน
คำสอนของพระองค์มีสมบูรณ์บริบูรณ์หมดแล้ว
ที่เหลือ. คือเหลือตัวของตัวทุกคนเองจริง
จะกลับมาเอาจริง..จริงๆๆไหมในสิ่งนี้จริงของใจตน...จริง
ที่บอกว่าทำไม่ได้..ไม่ใช่
ไม่กลับมาเอาจริงในสิ่งนี้ของใจเราเอง..จริงๆกันเท่านั้นเอง
จริงไหม..ตามที่ท่านถามนี้จริง
กลับมาถามใจตัวเราเอง...จริงๆกัน
พ่อสอนไว้ดีหมดแล้ว อยู่ที่เรา...จริงไหม
เราไม่เอาสิ่งนี้จริงของใจตัวเองจริง..จริงๆ.จริง..กันเอง
ไปเอาอย่างอื่นเอง...พอจิตเป็นทุกข์..ก็บอกว่ายังทำไม่ได้
เออ..โง่เอง เหตุใดสิ่งดีๆๆที่ท่านให้..กลับไม่เอา
กลับไปเอาสิ่งที่มันเป็นทุกข์..มาทำร้ายใจของตัวเองกัน
อันนี้สิ..ควรกลับมาดูจริง..ในสิ่งนี้ของใจตน..จริงๆๆกัน
ไม่ใช่มาบอกว่า...เข้าใจแล้ว..แต่ทำไม่ได้
เหตุมาจากตัวเราเอง..เราไม่เอาสิ่งที่เป็นสุขของใจตัวเองจริง
จริงตามพระท่านเอง..จริง
จริงไหม?
มาจากตัวของตัวเราเอง..อย่างเดียวเอง...จริง
วันนี้ตื่นมา..ท่านให้ถามทุกคนยั่งงี้....
ธรรมของพระองค์จริง
ล้วนเป็นไปเพื่อความพ้นทุกข์จริงของจิตตน..จริง
ธรรมของพระองค์ท่านจริง
ล้วนเป็นไปเพื่อความอยู่เป็นสุขจริงของจิตตน..จริง
เหตุใดจึงไม่เอาในสิ่งนี้จริง..เป็นหนึ่งจริง
จริงของตัวเราเอง...จริงๆๆ..กัน
ก็ลองกลับมาตอบคำถามของท่าน..
ในใจของใจทุกคน...จริงๆกัน
เราถาม.. เจ้าตอบ..
ตอบใจของใจเจ้าเอง จริงๆๆกัน
ตอบออกมาจากใจ
เจ้าจะได้เห็นชัดในใจของใจเจ้าเองจริง
เจ้าได้คำตอบจริงของใจเจ้า
ใจของเจ้าจริง..จะเดินจริงในสิ่งจริงที่ใจของใจนี้จริง
ตามความต้องการของใจเจ้าเองจริง
เจ้าจะเดินไปกับความคิดเห็นของจิตเจ้า
หรือเจ้าจะเดินจริงในทางแห่งใจ
ใจสงบสุขเย็นใจของใจจริง..ตามพระองค์จริง..จริงๆ
สุดท้ายก็ขึ้นอยู่กับใจของใจทุกคน...เองจริง
กลับมาถามจริง..ในคำถามของท่าน..ในวันนี้..จริงๆๆกัน
ใจ..ใจของเรากลับมา..มารักใจของใจตัวเราจริง...เองจริง
ใจ..ใจของใจเราจริงมีใจ..ใจรักจริง..
จริงในใจของใจรักจริงของใจพระองค์จริง
ใจของใจเราจริง..มีใจ..ใจต้องการจริง
จริงในใจสงบสุขเย็นใจของใจจริง
จริงตามพระองค์ท่านจริง
ไม่ต้องการทุกข์ของใจแม้สักนิดหนึ่ง
ก็ไม่ต้องการของใจเราเองจริง
ใจของเราจะกลับมาเองจริง..ใจมีใจจริง..ใจนอบน้อมยอมจริง
จริงในความดีของใจพระองค์ท่าน...จริงเอง..จริง
ใจใครยอมจริง..ใจใครรักใจตัวเองจริง.ใจใครรักจริง..จริงในใจ
ในภายในของใจรักของใจพระองค์ท่านจริง
ในใจรักจริงของใจพระท่านทุกดวงใจจริง
ใจใครมั่นใจจริง..ใจเชื่อใจพระจริง
จริงจากใจ..ในภายในของใจตนจริง
ใจเป็นหนึ่งจริงในสิ่งนี้ของใจตนจริง
มรรคผลนิพพานเป็นของไม่ยาก
ด้วยใจเราพร้อมรองรับจริงในความดี
ในภายในของใจพระองค์ท่านจริง
จืตนอบน้อมยอมจริง..พอใจจริงในสงบสุขใจของใจจริง
เห็นสิ่งนี้ดีที่สุดของใจตนจริง..ใจพอใจไม่เกิดจริง
ใจรักใจตัวเองจริง..ใจรักใจพระท่านจริง
ใจพอใจในสงบนิพพานจริง
เธอว่าจริงไหม...ใจยั่งงี้มีความพร้อมจริง
ในการรองรับในความดีของใจพระองค์ท่านจริง
ใจของเราจะไหลจริง..จริงตามพระองค์ท่าน..จริงๆเอง
ในทางแห่งใจ..ใจสงบสุขใจของใจจริง
ตามพระองค์ท่าน...จริงๆๆเอง
มรรคผลนิพพาน..จริงๆเป็นของไม่ยาก
ที่ยาก..อยู่ที่ใจของใจทุกคนเอง...จริง
ไม่เอาจริง..ไม่มีใจจริงในสิ่งนี้จริงของใจตน....จริงเอง
วันนี้ท่านจึงตั้งคำถาม...ถามใจทุกคนจ๊ะ
กลับมาตั้งใจตอบ..ตอบคำถามของท่าน
ในใจของใจตน..จริงๆกัน
สำคัญนะ...ถ้าเราไม่รู้ตัวเราเองจริง..ในใจเราจริงๆ.
เอาจริงอะไรของใจเราจริง..ใจเรามีสิ่งใดของใจเราเองจริง
เราไม่รู้ตัวเราเองจริง....ครับ..คุยอีกร้อยปี..พันปี..ก็เท่านั้น
ก็ใจของเราไม่เอาสิ่งนี้จริงตามพระท่าน....จริงๆๆเอง
ด้วยใจของใจเราเอง...จริง
ต่อให้พี่คุย..จนแจ้งจริงหมดจริง...ก็เท่านั้น
ถ้าใจในใจของใจทุกคน...ไม่มีในสิ่งนี้จริงตามพระท่านจริง
ในใจรักใจตัวเองจริง..ในใจเชื่อใจพระองค์จริง..ใจรักใจพระจริง
ก็ยากน้อ..ในมรรคผลนิพพานจริงของใจทุกคน...จริง
สำคัญน่ะ...รู้อะไรทั้งหมด..ก็ยังไม่ดีเท่าใจ
ใจของเราจริงกลับมารู้จริงในใจของใจเราเองจริง
ในสิ่งนี้จริง..ในใจเราเองจริง
ถามใจเราเอง...จริงๆๆกันน้อ...วันนี้...
ธรรมคือตัวใจจริง..ธรรมคือความจริง
ธรรมคือสุขสงบจริงของใจจริง
ดีที่สุดจริงของชีวิตของใจในทุกดวงใจจริง
ธรรมของพระองค์จริง
ล้วนเป็นไปเพื่อความพ้นทุกข์จริงของจิตตน..จริง
ธรรมของพระองค์ท่านจริง
ล้วนเป็นไปเพื่อความอยู่เป็นสุขจริงของจิตตน..จริง
เหตุใดจึงไม่เอาในสิ่งนี้จริง..เป็นหนึ่งจริง
จริงของตัวเราเอง...จริงๆๆ..กัน
คนในโลกนี้มีแต่ความเร่าร้อนของจิต
จิตสัตว์นรกในเวลานี้มีเยอะมาก โลกจึงมีแต่ความเร่าร้อน
โลกไม่ได้เร่าร้อน..แต่จิตของคนที่มาเกิดในโลก
มีแต่ความเร่าร้อนในจิต
น้อ..มันไม่น่าอยู่แม้แต่วินาทีเดียว..จริง
เราจึงไม่เอาใจของเรา.จมอยู่กับโลกจริง
ใจลอยใจอยู่จริงในนิพพานจริง
ด้วยนิพพานมีแต่ใจ.. ใจสงบเย็นใจ..ใจอบอุ่นใจ
ใจมีแต่ใจ ใจรักใจกันจริง ใจจริงใจจริงกันจริง
ใจเราอยู่แล้วรู้สึก..สงบสุขเย็นใจ..อบอุ่น.ชุ่มชื่นใจ
ใจในใจ..ในความรู้สึกของใจ..ในภายในของใจเราจริง
ใจพี่อยู่ในนิพพาน..ด้วยเหตุนี้ ของใจพี่จริง
นิพพานเป็นโลกจริงของใจที่มีแต่สิ่งนี้ของใจกันจริง
ใจเราจึงไม่พลาดจริงในความสุขใจของใจเราจริง..ในสิ่งนี้จริง
ครับ..ของพี่..มีแค่นี้จริง
โลกระยำ..น้อ
แม่ง.เราเมื่อไหร่ตาย
มันเป็นแดนของสัตว์นรกมาเกิดจริง
มันเป็นแดนที่มีแต่ทุกข์ทางกายจริง
มันเป็นแดนที่มาเสวยในผลของกรรม
มีกาย..มีจิต. เป็นตัวรองรับในสิ่งนี้ของกรรม
เออ..น้อ ทรมานใจดี ไอ้โลกระยำ
รออีกหน่อยเดียว ทนอีกหน่อยเดียว
ร่างกายพัง กูไม่กลับมาแล้ว
ใจตั้งมั่นเป็นหนึ่งจริง ใจตั้งใจจริง..ไม่เกิดจริง
ใจเอาจริง..พระนิพพาน..อย่างเดียวจริง
กูรักใจของกูจริง ใจรักใจพ่อจริง
ใจรักใจพระทุกดวงใจในนิพพานจริง
เราไม่กลับมาแล้วจริง เราพอแล้ว
เราอยู่อย่างใจสงบเป็นสุขแล้วจริง
ในบ้านของใจเราจริง ในใจของใจพ่อเราจริง
เราเอาจริง..เอาของใจเราจริงๆ แค่นี้จริง
สุขใจเราดี
ครับ..มีแค่นี้เอง
ส่วนใครจะยังไง พี่ไม่สน พี่ทนทุกข์ไม่ไหวแล้ว
จิตเป็นทุกข์สักนิด..พี่ไม่เอา
พี่เจ็บกับมัน..ไร้สาระมามากพอแล้ว
เนี่ยคุยตรงๆๆ พี่ไม่มีอะไรดี พี่มีแค่ใจ
ใจเอาจริงในสิ่งนี้จริงของใจพี่จริง
ใครเอาจริง..ก็ได้จริงเหมือนกัน
จงเอาจริงในสิ่งจริงเป็นสุขจริง..จริงของใจ
ใจในใจเราเอง..จริงๆกัน แล้วดีเอง
จำไว้น่ะ...พี่ไม่ใช่นักปฏิบัติ
อย่ามาถามเรื่องการปฏิบัติ
พี่เป็นคนเอาแค่ใจ.. ใจสบายใจของใจจริง
สิ่งนี้ถามได้ เข้าใจกันน่ะครับ
ขอบคุณครับ
จาก เฟสกลุ่มมงคลธรรม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น