ทิฐิมานะปิดกั้นนิพพาน

ทิฐิมานะ..ความคิด..ปิดกั้นในความรู้สึกจริงของใจตนจริง
หากยังเอาสิ่งนี้มาเป็นของจิต
ก็ยากน้อที่จะถึงซึ่งจริง..จริงในพระนิพพานจริง

ธรรมจริงคือใจ ใจสงบสุขเย็นใจจริง จริงในความจริงของใจจริง จริงในใจในความดีของใจพระท่านจริง
ใจใครกลับมาเอาจริงในสิ่งนี้จริงของใจในใจจริง นิพพานเอง

จาก เฟสกลุ่มมงคลธรรม

หยุดคือสงบ

ใจไม่หยุดอยู่กับสุขจริงในใจของใจจริง ภพชาติไม่สิ้น..จิตหลงพาเวียนว่ายตายเกิดต่อไป

เราหยุดแล้ว..คือหยุดอยู่จริงกับสิ่งนี้ของใจเราจริง ใจสุขด้วยใจจริง
สุขทั้งหมดมีอยู่ที่ใจของตนเพียงอย่างเดียว..จริง
ด้วยจริงในความจริง.จริง..สิ่งที่มีจริงในความจริง..จริง...มีจริงแค่ใจ.. ใจตัวเดียวจริง

แล้วสุขจะมีที่ใด..ถ้าไม่ใช่ในสิ่งนี้ของใจตนจริง ลองกลับมา...มานิ่งๆแล้วดู...จริงไหม

เรามีเรา..เรามีจริงแค่ใจ..ในภายในของตัวเราเองจริง..ในความจริง..จริง แล้วสุขจะมาจากไหนถ้าไม่ใช่ตัวใจเราเองจริง
ใจคือความรู้สึก ว่างๆ..สงบเย็น..อิสระ..เบิกบาน..คือตัวเราเองจริง และเราก็มีจริงของใจเราเองจริง..แค่นี้เอง

สุขจะมาจากไหน...ถ้าไม่ใช่จากใจ..ในภายในของตัวใจเราเองจริง คุณมีปัญญา..ลองหันกลับมาดูจริงในสิ่งนี้..จริงๆๆกัน แล้วจะเห็นจริงตามพระท่านจริง..ว่า...

"สุขทั้งหมดมีอยู่ที่ใจของตนเพียงอย่างเดียว"

ใครกลับมาเอาในสิ่งนี้จริงของใจจริง มั่นใจในสิ่งนี้จริงของใจจริง มั่นคงจริงในสิ่งนี้จริงของใจตนจริง
ครับ..บรรลุมรรคผลนิพพานเอง ด้วยใจ..ใจสงบสุขใจของตัวใจตัวเราเองจริง

ทุกอย่างก็แค่ตาย..จริงไหม
ทุกๆอย่าง..มันก็แค่นั่นแหละ มีอะไร..เหลืออะไร..มีไหม
เป็นยั่งงี้มานับชาติไม่ถ้วนแล้ว ที่จิตเราดื้นรน..วุ่นวาย..ยึดมั่นถือมั่น..แล้วได้อะไร

ก็แค่นั้นแหละ..ว่างเปล่า

ชาตินี้ยังมีจิตดิ้นรน..วุ่นวาย..อยาก..ปรารถนา..ยึดถือ ก็เหมือนเดิมในทุกๆชาติที่ผ่านมา

...ว่างเปล่า...

ไม่ได้อะไรจากสิ่งนี้ของจิตเลย จริงไหม?
หาอะไรเป็นสุขจริง..มีไหม?
หาอะไรเป็นเรา..เป็นของๆเรา..มีไหม?

ในความว่างเปล่า..ในชีวิตทั้งหมดที่เคยเกิดมา
ในสิ่งที่ดิ้นรนแสวงหา อยาก..ปรารถนาของจิตตน
มีไหม..ได้ไหม..ในสิ่งที่จิตเป็นอยู่ ถามตัวเราเองดู

อย่ามัวแต่คิด.."ฉันทำไม่ได้!!"
ขอโทษนะ..มันก็ไม่ได้มานับชาติไม่ถ้วนแล้ว ในสิ่งเหล่าๆนี้ทั้งหมด..แม้แต่การวางใจในการปฏิบัติ..จริงไหม?

ถ้าเราไม่กลับมา..มาดูจริงในความจริง..จริงๆกัน
ว่าอะไรเป็นเราจริง เป็นของๆเราจริง
เป็นสิ่งมีจริง..จริงตามความจริง..จริงตามพระท่านจริง
เป็นสุขจริงของตนจริงจากสิ่งนี้จริง จริงตามความจริง..จริง..จริงตามใจสุขจริงของพระท่านจริง

ถ้าเราไม่กลับมาดูจริง ตรงๆจริงในสิ่งนี้..จริงๆกัน
เราก็ต้องพลาดจากสุขใจของใจตนจริง..เหมือนทุกๆชาติที่ผ่านมา จริงไหม?

เราเคยก็คุยยั่งงี้ในเรื่องของใจ ทุกวันมาสองปีแล้ว ตั้งแต่เดือนมิ.ย.ปี 56
ครับสำหรับคนเก่าที่อ่านๆกันมา คงพอเห็นชัดว่าตัวเราคืออะไรจริง
อะไรคือจริงในจริง..จริง
อะไรคือสุขจริงของใจในใจจริง..จริงตามความจริง..จริง..จริงตามพระท่านจริง
แล้วเหตุใดไม่กลับมาเอาจริงในสิ่งนี้ของใจตนจริง..ตามพระจริงๆกัน

นั่นสิ..ทำไม?

ก็คุณยังเห็นภายนอก..ว่ามี..ว่าได้แล้วเป็นสุข..ดี..สำหรับตัวเองอยู่...จริงไหม?

แต่ถ้ากลับมาดูสักนิด..น้อ ขอสักนิดเถอะที่รัก
กลับมาดูสักหน่อยเถิดที่รัก แล้วจะเห็นชัดแจ้งใจตามพระท่านจริงว่า
ไอ้ที่จิตดิ้นรนแสวงหา อยาก..ปรารถนา..ยึดถือในสิ่งต่างๆทั้งหมด
ความจริงมันจริงๆ ไม่มี แล้วเราไม่ได้อะไรจากสิ่งนี้ของใจเราเองจริงนอกจากความว่างเปล่าทั้งสิ้น
จิตเวียนว่ายตายเกิด..เหนื่อยฟรี..เจ็บตัวฟรี..ทุกข์กับสิ่งต่างๆทั้งหมดมานับชาติไม่ถ้วน
ล้วนทุกข์บนความว่างเปล่าโดยแท้
ด้วยจริงๆในความจริง..จริงๆ..มันไม่มี

ที่มีของเราจริงๆคือใจ ใจตัวเดียวของใจเราเองจริง แล้วสุขจริงจะมาจากไหน..ถ้าไม่ใช่มาจากใจของตัวใจเราเองจริง ในความจริงของใจ ในความรู้สึกจริงของใจ ในภายในของใจเราเองจริง
ในความสงบเย็นว่าง..อิสระ..เบิกบาน ในความรู้สึกว่างๆๆของตัวใจเราเอง....จริง
จริงไหมจ๊ะที่รักของพี่..ทุกคน

จริงตามคำตรัสของพระท่านไหมจ๊ะที่รัก..ที่ท่านตรัสไว้ว่า.... "สุขอื่นยิ่งกว่าสงบไม่มี"

สุขทั้งหมดมีอยู่ที่ใจของตนเพียงอย่างเดียวจริง

ธรรมทั้งหลายมีใจเป็นใหญ่..มีใจประเสริฐสุด..สำเร็จที่ใจ

ใจคือเราจริง ใจคือความรู้สึก สื่งนี้คือตัวเราจริง..จริงตามความจริง..จริง จริงตามพระท่านจริง

เราคือเรา..กายคือกาย คนละส่วนกันจริง
การไม่เกิด..การไม่มีร่างกายนี้อีกต่อไป..เป็นสุขอย่างยื่ง ใจสงบสุขเย็นใจในภายในของตัวใจเราเองจริง ใจสงบสุขใจจริงในสงบนิพพานจริง
ใจใครเชื่อพระพุทธเจ้าจริง..จริงในสิ่งนี้จริง มั่นใจจริง ในสิ่งนี้ของตัวใจตัวเราจริง
คุณกับเรา..นิพพานในชาตินี้กัน ดีไหม
เราไปด้วยกันนะจ๊ะที่รัก โง่มามากพอแล้ว
ดิ้นรน..ในความว่างเปล่ามามากพอแล้ว

กลับมาเถิดนะจ๊ะที่รัก
ใจเรามีค่าที่สุด สุขจริงมีอยู่จริงในภายในจริงของตัวใจเราเองจริง
จงกลับมาเอาจริงในสิ่งนี้ของตัวใจเราเองจริงๆๆกัน แล้วดีเอง

หลวงพี่ท่านบอกพี่ไว้ตั้งแต่ปี45..ว่า..

"ทิด..มรรคผลนิพพาน..แค่กลับมาเอา
ทิด..ยึดใจเป็นใหญ่. พอแล้ว"

เราก็ขอย้ำกับทุกคนอีกครั้งด้วยสิ่งนี้
ใช่!..จริง! ตามท่านบอกทุกอย่างจริง
ใจใครกลับมาเอาจริงในสิ่งนี้ในภายในของใจตนจริง จิตสว่างจริงในนิพพานจริงเอง

เหมือนที่คุยเมื่อคืน
ไม่มีคือไม่มี
ที่มีจริงคือใจ..ใจในตัวใจเราจริง..จริงในความจริง..จริง
เหตุผลไม่มี ใจสว่างใจนิพพานเองจริง ด้วยสิ่งนี้จริงของตัวใจเราเองจริง
ในความรู้สึกว่างๆ..สงบ..อิสระ..เย็น..เบิกบาน..ในความเป็นผู้รู้..ในสิ่งนี้จริงของใจเราเองจริง

ใจไม่หยุดอยู่กับสุขจริงในใจของใจจริง...ภพชาติไม่สิ้น..จิตหลงพาเวียนว่ายตายเกิดต่อไป

เราหยุดแล้ว..คือหยุดอยู่จริงกับสิ่งนี้ของใจเราจริง ใจสุขด้วยใจจริง
สุขทั้งหมดมีอยู่ที่ใจของตนเพียงอย่างเดียว..จริง
ด้วยจริงในความจริง.จริง..สิ่งที่มีจริงในความจริง..จริง...มีจริงแค่ใจ.. ใจตัวเดียวจริง
ครับ..ลองกลับมาดูในสิ่งนี้..จริงๆกันน่ะครับ..เพื่อตัวคุณเองจริง

ใจกลับมาเอาสุขสงบจริงในภายในของใจจริง..ใจหยุดจริงในสิ่งนี้จริงของใจตนจริง ใจสว่างนิพพานเอง ใจลอยเองไปเองในนิพพานเองจริง ด้วยใจ ด้วยความรู้สึกในภายในของใจเราเองจริง

กลับมาอยู่จริงกับสิ่งนี้ของใจตนจริง..บ่อยๆๆ..ดีเอง

จาก เฟสกลุ่มมงคลธรรม

จิตไม่ใช่เรา

"จิต..ไม่ใช่เรา
รู้ว่างคือเราจริง
เราอยู่กับสิ่งนี้ของตัวเราจริง
เลยนิพพานเอง

เราถึง..จิตก็ถึง
ด้วยรู้กับจิต อยู่ด้วยกัน
เราไม่ได้ยึดจิต แต่มั่นจริงในตัวรู้ของตัวเราเองจริง

มีแค่นี้เอง"

รู้..เบิกบาน

 รู้อะไรไม่ดีเท่า ใจเรารู้จริงในความจริง
ใจรู้จริงในภายในของใจเราเองจริง
"รู้..เบิกบาน"

รู้ในสิ่งนี้ของใจตัวเองจริง..เธอว่าไหม
ทุกอย่างมันคือความเป็นธรรมดาจริง
ก็แค่นี้แหละ... ธรรมดา
ขันธ์๕..ธรรมดาในของๆมัน..จริง
ทุกเรื่องในโลกนี้ธรรมดาจริง
สิ่งที่มีอยู่..ดำเนินอยู่..ธรรมดาในทุกๆอย่าง
กรรมมาให้ผล..ธรรมดา

ทำไม..เห็นยั่งงี้
โดยไม่ต้องคิดพิจารณาในสิ่งต่างๆทั้งหมด
แต่จริงสงบในใจเอง
ก็แค่นี้ของใจเราเองจริง...รู้

เรารู้ว่าง..เบิกบาน..จริง
จริงในใจ ในภายในของตัวใจเราเองจริง
ใจจึงลอยตัวว่างอิสระสบายใจ ในความรู้สึกว่างๆๆของตัวใจเราเองจริง
ใจจึงอยู่เหนือสิ่งเหล่าๆๆนี้ทั้งหมดเองจริง
เหนือขันธ์๕..เหนือสิ่งต่างๆทั้งหมด
เหนือกฎของกรรม ในสิ่งที่มันดำเนินอยู่จริง
ด้วยความรู้สึกว่างๆ..เบิกบานของตัวใจเราจริง
ลอยตัวอยู่ในนิพพานเองจริง
ใจตั้งอยู่จริงเองจริงในสิ่งนี้จริง ในภายในใจ

เราเหมือนอยู่กันคนละส่วนกับสิ่งต่างๆๆของมัน
ต่างกับจิตของคนทั่วไปที่หลงยึดอยู่ในมัน
ต่อให้คิด..พิจารณาธรรมในความเป็นธรรมดาในของๆมัน
ก็ยังติดอยู่กับมันอยู่ดี
ถ้าไม่ก้าวถึงสิ่งนี้ของใจตัวเองจริง
"รู้..เบิกบาน"

จิตก็ยังอยู่กับมัน
ถึงเห็นธรรมดาก็ยังจมกับมันอยู่ดี
เลยหาความสงบอิสระใจจริงไม่ได้จริง
เหมือนที่คอยท่อง..คิด..พิจารณา
แต่จิตก็ไม่ไปไหน ไหลอยู่กับมันเหมือนเดิม..รู้สึกไหม

การกลับสู่ความจริง..จริงๆ
จึงเป็นทางพ้นทุกข์จริง..เป็นทางแห่งใจสงบสุขจริง
เป็นเส้นทางพระนิพพานจริง
ผลมีจริงกับใจของเราจริง
ใจลอยตัวอยู่ในนิพพานเองจริง

แล้วในความรู้สึกว่างๆของใจ..ในภายในใจ
เรารู้สึกลอยตัวอยู่เหนือทุกอย่างจริง
จึงเห็นจริงของใจเราเองจริง
ว่าทุกอย่าง..ธรรมดา

ขันธ์๕..ธรรมดาของมัน
รูปกาย..เวทนา..สัญญา..สังขาร..วิญญาณ
ความคิด..ความจำ..อารมณ์..อาการทางกาย..สิ่งต่างๆทั้งหมด
กฎของกรรม..และทุกอย่าง..ธรรมดาในของๆมัน

ทำไมเห็นเองอย่างนี้
และผลของใจ..สงบเย็นใจเองจริง
ก็มีแค่นี้..เรา เรารู้อยู่กับตัวของเราเองจริง
รู้...เบิกบาน ในความรู้สึกว่างๆๆในภายในของตัวใจเราเองจริง
รู้จบจริง จบทุกอย่างจริงตามพระท่านจริง
ด้วยใจ..ใจลอยตัวอยู่เหนือทุกอย่างเองจริง
โดยไม่ต้องคิดต้องทำ
ไม่ต้องพิจารณาธรรม..เหมือนใครๆเขาทำกัน

ใจเห็นเองในสิ่งเหล่าๆเองตามพระท่านเองจริง
ด้วยใจ..ด้วยความรู้สึกของใจ..ในภายใน..ในสิ่งนี้ของตัวใจเราเองจริง
แปลกดี...ไม่ต้องทำ..ใจเห็นเอง
เหมือนเป็นคนละส่วนกัน
เราอยู่กับตัวเราจริง
ว่างๆจริงในความรู้สึกของตัวใจเราเองจริง
เรากลับเห็นเอง..ทุกอย่างมันคนละส่วนกัน
และมันเป็นของๆมันอย่างนี้เอง...ธรรมดาเองจริง

เห็นเอง..จิตสงบเอง..ลอยตัวอยู่เหนือทุกอย่างเอง...นิพพานเอง
อัศจรรย์น้อ...ใจดวงนี้ของตัวเราจริง
การกลับสู่จริง..จริงในความจริง..จริง..จบเอง
เห็นเองในคำสอนของพระท่านทุกอย่างเองจริง
โดยไม่ต้องคิด..พิจารณา..ทำเหมือนเขาทำกัน ไม่มี

มีอย่างเดียว..เห็นธรรมดาจริง จริงของมันเองจริง
ใจลอยเองจริง..สงบเองจริงในสงบนิพพานจริงเอง
ด้วยสิ่งนี้ของตัวใจเราเองจริง

"ธรรมทั้งหลายมีใจเป็นใหญ่..ใจประเสริฐสุด..สำเร็จที่ใจ"
ใช่..จริง..ตรง..ตามคำตรัสของพระองค์ท่าน..จริง
สำเร็จเอง ถึงเอง...เห็นเอง..สบายใจเองจริง
อัศจรรย์น้อ..ใจดวงนี้ของตัวเราจริง
ใจรู้เบิกบาน ในตัวใจของตัวเราเองจริง
มีแต่ความจริง..จริง
มีแค่นี้แหละ ใจตัวเดียวจริง
ใจลอยตัวกลับสู่จริง
ในธรรมชาติว่างมหาศาลในนิพพานจริง
ด้วยตัวใจของใจเราเองจริง
จึงเห็นทุกอย่างจริง..จริงตามพระท่านจริง
ธรรมดา..จริง

เห็นมันคือธรรมดา..เองจริง
เห็นเอง อยู่เองในนิพพานเองจริง
ใจรู้สึกอยู่เองในสิ่งนี้เองของใจ
ในภายในของตัวใจเราเองจริง
ถึงบอกว่า...ดวงใจดวงนี้ของเรา...อัศจรรย์ใจจริง
แล้วเราก็ขอย้ำเหมือนเดิม..เหมือนที่เคยคุย
"มรรคผลแค่กลับมาเอา..ยึดใจเป็นใหญ่พอแล้ว"

ใจดวงนี้..อัศจรรย์ใจจริง ประเสริฐสุดยิ่ง
สำเร็จสุขจริงที่ใจ..ในภายในของตัวใจเราเองจริง
อัศจรรย์ใจจริง
การกลับสู่จริงในความจริงของตัวใจเราเองจริง
จบจริงเองจริง
เห็นทุกอย่างเองจริง ธรรมดาจริงเอง

ใจเห็นจริงด้วยใจ ในความรู้สึกว่างๆของตัวใจเราเองจริง
โดยไม่ต้องคิด..ต้องทำ.ต้องพิจารณาธรรมใดๆทั้งหมดจริง
รู้เอง รู้สึกเองของใจเราเองจริง
ธรรมดาของมันจริง
ใจเห็นจริงตามพระท่านจริงเอง
ก็..คนละส่วนกันไง
ใจลอยตัวอยู่เหนือมันจริง จึงเห็นจริงเองจริง
มันธรรมดาของมันจริง แค่นี้เอง

ถ้าเราไม่กลับสู่จริง..จริงในความจริง..จริง..จริงในตัวใจเราเองจริง
ยากน้อจะเห็นชัดจริงในสื่งนี้ด้วยใจเราเอง...จริง
**ยาก**
ทำมาแทบตาย..คิดแทบตาย..พิจารณาหมดทุกอย่าง
ที่ผ่านมาก็เหมือนเดิม...ไม่ได้อะไร
จิตได้แค่สงบ.ยับยั้งความวุ่นวายชั่วคราวด้วยสงบในสมาธิจิต

แต่นี่..ไม่มี..สงบเองของใจเราเองจริง
โดยไม่ต้องทำอะไรทั้งสิ้น
สงบเอง..เย็นใจเอง..อิสระใจจริง..ใจสบายใจจริงเอง
เห็นเอง..ทุกอย่างธรรมดาของมันเองจริง
ใจกลับเห็นจริงในสิ่งนี้จริงตามพระท่านสอนไว้...จริงเอง

จ๊ะ..สิ่งนี้จึงเป็นทางจริง..ทางตรงจริง..ในพระนิพพานจริง
ใจตัวเดียว..รู้เบิกบาน
ใจคือความรู้สึก
ใครเห็นชัด..มั่นใจจริง ถึงเอง..ในธรรมเองจริง
ในความจริง..ในสงบสุขใจจริง..ในนิพพานจริงเอง
และใจเห็นสิ่งต่างๆเองจริง ธรรมดาจริง

วันนี้คุยอะไร
คุยให้ทางตรงพระนิพพานจริง ตรงจริง
ใจตัวเดียว..จริง มีแค่นี้เอง
เธอจะดิ้นไปไหนกัน...ทำอะไรกันมากมาย
ก็น้อ..จริงๆ..มีแค่นี้เอง
ก็เท่านี้แหละ..นิพพาน

ใจตัวเดียวจริง รู้...เบิกบาน
ในความรู้สึกว่างๆๆในภายในของตัวใจเราจริง
ไม่ได้คิด..พิจารณา..และทำอะไร
กลับสงบเอง..เย็นใจเอง..ใจอยู่เอง..นืพพานเองจริง
และเห็นเองจริง...ธรรมดา

จ้ะ!!! ก็ธรรมดา...ธรรมดาคือธรรมดา
จิตจะไปยุ่ง..ไปยึด..ไปเกาะ..ไปทุกข์กับมันทำไม
ในเมื่อมันคือ...ธรรมดา
ก็แค่นี้เอง

ความคิด..มันมีของมัน..ธรรมดา
ความจำ..มันเป็นของๆมันอย่างนี้..ธรรมดาของมัน
อาการทางกาย..มันแปรปรวนตามสภาพของมัน..ธรรมดา
ทุกอย่างมันดำเนินไปตามสภาพของมัน..ธรรมดา
กรรมก็กรรม..ธรรมดาของมันจริง
เราแค่คอยดู..คอยแก้ไขตามสภาพของมันไปเท่านั้นเอง
หิวก็กิน ป่วยก็รักษา งานก็ทำ
ใครมาก็คุย..คุยในสื่งที่ต้องคุยของมันไป
มีอะไรก็ทำมันไป..มีประโยชน์ก็ทำ ชีวิตปกติของมัน..ธรรมดาจริง

แต่ภายใน..รู้สึกชัด มันกับเรา...คนละส่วนจริง
ใจลอยตัวจริงอยู่จริงเองจริงในสงบนิพพานจริงเอง
จึงรู้สึกอยู่แค่นี้ภายในใจเราเองจริง
อยู่จริง..อยู่เหนือทุกอย่างเองจริง
ไม่ต้องคิด..ต้องทำ..ต้องพิจารณาธรรม
เหมือนเขาทำกัน

ถึงเอง..เห็นเอง ธรรมดา
เห็นในสิ่งเหล่าๆๆเองจริง ในใจเราจริงเอง
ชีวิตคือชีวิต
ก็มองทุกเรื่องคือความเป็นปกติธรรมดา..ก็หมดเรื่องมันไป

เรื่องของมัน..คือเรื่องของมัน ธรรมดา
ใจคือใจ ใจคือความรู้สึก
ใจจึงเห็นจริงในสิ่งนี้จริงของใจเราเองจริง ธรรมดา
จิตสงบ..ไม่เศร้าหมอง
เบิกบานในความรู้สึกว่างๆของตัวใจเราเองจริง
ในภายในลึกๆจริงของใจ
ในตัวใจของตัวเราเองจริง
ก็แค่นี้แหละ ไม่เห็นมีอะไร
นิพพานมีแค่นี้แหละ ใจตัวเดียว..จริง

พี่บอกแล้ว...ไม่มีจิตคิดเถึยงใคร ในใครทั้งหมด
ว่าจะว่ายังไง..ทำอะไร..คิดเห็นไง ตามสบาย
ก็น้อ สิ่งต่างๆ... ธรรมดา
ก็เห็นแค่นี้ ในใจของใจตัวเราเองจริง
ธรรมดาน้อ..เข้าใจ
คนเราเห็นในสิ่งที่เห็น...ไม่เหมือนกัน
แล้วจะให้มีผลเหมือนกันได้อย่างไร
จริงไหม ธรรมดา

เราก็อยู่ในส่วนของเรา
ธรรมดาในของๆเราจริง ของใครของมันจริง
ที่ช่วยได้ก็แค่นี้
บอกความจริง จากใจจริง
บอกความจริง..จริงๆกัน
ทางตรงจริงของพระนิพพานจริง
ใจ..ใจตัวเดียวจริง
ใจคือความรู้สึก รู้...เบิกบาน เที่ยง..คงที่..เป็นเราจริง
ยึดจริงในสิ่งนี้จริง..ได้อย่างเดียวจริง

ทิด..ยึดใจเป็นใหญ่...พอแล้ว
นี่คือคำของหลวงพี่ท่าน..บอกพี่ไว้
เราจำได้ วันนี้เราก็ขอบอกแค่นี้กับทุกคนเหมือนกัน
"ยึดใจเป็นใหญ่..พอแล้ว"

"การรู้ไม่ครบคือเหตุที่ทำให้เรามีทุกข์" -- ท่านจิตโต

การรู้ไม่ครบ..ทำให้จิตเป็นทุกข์ มีแค่นี้เอง
ท่านจึงกลับสู่จริงในความจริง ในตัวใจจริง ในความจริง..จริง
จึงรู้ครบหมดทุกอย่าง ทั้งภายนอก..ทั้งภายใน..จริง
ใจลอยจริงอยู่ในจริงในนิพพานจริง ในความรู้สึกของใจจริง

จึงเห็นหมด โลกทั้งสาม..ความจริง. ไม่มี
ที่มีจริง..คือใจ คือนิพพาน
คือใจในความดีของใจพระจริง คือความจริง
แล้วเห็นชัด..ทุกอย่าง..ธรรมดา จริง!!!!

จิตรู้เป็นอารมณ์จบ
รู้อะไรจริงจึงจบจริง?
รู้ใจ..ใจเบิกบานของใจตัวเราจริง..ใจในความจริง..จริง
ใจเราเห็นจริงแค่นี้..ใจมั่นใจจริงแค่นี้จริง
รู้เองในผลจริงของใจ..ใจในใจ..เราจริงเอง

อย่าใช่คำว่า...จับ..จะรู้สึกอึดอัดน่ะ
สิ่งนี้คือตัวเราเองจริง
ไม่ได้หายไปไหนในความรู้สึกว่าง..ในภายในของเราจริง
เขาแค่รู้อยู่..พอ
เรารู้ตัวเราเอง..นั่นแหละ แค่นี้เอง เรารู้เราจริง

ไม่มีใครยึดสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเราหรอก จริงไหม
เรารู้ตัวของเรา..พอ
อย่าใช้คำว่า..."กูต้องทำให้ได้"
ขอโทษ..เหนื่อย..เจ็บตัวฟรี

ทางของพระท่านจริง คือใจ ใจสบายใจจริง
ใจอิสระใจจริง ใจสงบสุขใจในใจจริง
ในความรู้สึกในภายในของใจตัวเราจริง
แค่นี้ พอเข้าใจน่ะครับ

เห็นเกร็งกันจัง ไม่ต้องจับขนาดนั้น สบายๆน้อ
ไม่ต้องกลัวสิ่งนี้ของใจเราหาย
ไม่หาย..สิ่งนี้คือตัวของเราเองจริง จะหายไปไหน
แค่เรากลับมาสนใจในสิ่งนี้ของตัวของๆเราเอง จริง...พอ

ดูใจตัวเอง...ของหลวงพ่อท่านจริง..คือแค่นี้
รู้อยู่ในใจตนจริง..พอ แค่นี้
สนใจแค่นี้ รู้..เบิกบาน
ตรงกับคำสอนของพระไหม..
"เธอจงอย่าสนใจในร่างกายนี้..ในร่างกายคนอื่น และวัตถุธาตุใดๆทั้งหมด"

นี่แหละ..ใจ..ใจสนใจ..ใจตัวเราจริง..พอ
ในความรู้สึกจริง..ในภายในชองใจเราจริง พอ
แค่นี้..ใจอิสระ..สบายใจเอง..จริง
ใจสบายใจจริง..ลอยจริง..อยู่จริงในนิพพานจริงเอง รู้เอง

จาก เฟสกลุ่มมงคลธรรม

หยุดคิดไม่ได้..แต่อยู่อย่างใจ..ใจสงบสบายใจได้

หยุดคิดไม่ได้..แต่อยู่อย่างใจ..ใจสงบสบายใจได้

ธรรมชาติของขันธ์๕..ร่างกายมันมีระบบประสาท
มันดำเนินไปตามธรรมชาติปกติในของๆมัน
เพียงแต่ถ้าสติรู้อยู่..ก็จะไม่หลงยึดไปกับความคิดที่มาจากร่างกาย 

ผู้มีสติ..จะรู้ว่าตัวของตัวเองจริง..เป็นยังไงจริง

สำคัญตรงนี้..สติรู้ตัวเองดี

ไม่ใช่ไปหยุดความคิด..แต่จิตมีสติรู้ตัวเองดี
จึงไม่ไหล..ไม่หลงไปกับความคิด
ไม่ไหล..ไม่หลงไปกับความจำ
ไม่ไหล..ไม่หลงไปกับอารมณ์

ด้วยมีสติรู้ตัวเองดี
เราอยู่ของๆเราอย่างนี้ ในใจของเราเองจริง

เรารู้ตัวเราดี ว่าเราจริงๆคือความรู้สึกว่างๆๆ
จึงสงบสบายใจในสิ่งนี้ของใจตัวเองจริง มีแค่นี้เอง

ไม่ไปแตะต้อง..ไม่ได้ไปหยุด
ไม่ได้ไปละอะไรทั้งหมด ในสิ่งต่างๆๆของขันธ์๕..ร่างกาย
เรามีสติ..รู้ตัวเราดี มีเท่านี้เอง

ตรงตามที่หลวงพี่ท่านเคยกล่าวไว้..จริงๆ..ว่า
"ความเศร้าหมองย่อมไม่มีแก่บุคคลผู้มีสติสมบูรณ์
ไม่ประมาทในมุนี(รู้ดี)ว่า เราเป็นผู้มีธรรมอันว่างอย่างยิ่ง"

เราไม่เศร้าหมองไปกับมัน..ในสิ่งที่มันเป็นอยู่
ด้วยเรารู้ตัวของเราเองดีว่าเราจริงๆๆคือความรู้สึก
ว่างๆๆคือเราจริง...มีแค่นี้เอง
พอเข้าใจนะครับ เรารู้ตัวเราดี

วันที่พี่เห็นความจริง
จิตออกจากกาย..ลอยขึ้นไป
ไปพบที่ที่หนึ่ง ว่างมหาศาลจริงๆ
ไม่มีอะไรเลยในสิ่งนี้จริง
เป็นธรรมชาติว่างอย่างยิ่งจริง
แล้วตัวเราจริงๆ..ไม่มีรูป ว่างอย่างนี้เหมือนกัน
กลายเป็นหนึ่งเดียวกันในสิ่งนี้เองจริง
เราจริงๆเป็นธรรมชาติว่างมหาศาลนี้จริง

พี่ขอคุยตามที่พี่พบของพี่เอง..นะครับ
คนบ้าๆ..ใครเชื่อ..ไม่เชื่อ..พี่ไม่สนใจ
เราคุยความจริงของเรา..ตรงๆ

ในความรู้สึก...นี่หรือคือความจริง..จริงๆๆ
เบื้องหน้ายิ่งกว่า..ไม่มีแล้ว
ถอยหลังกลับไปที่เก่า..มันไม่ใช่ความจริง

ขันธ์๕..ร่างกาย..ทุกสิ่งของร่างกาย
ร่างกายที่เราอาศัยอยู่.ร่างกายคนอื่นทั้งหมด
ร่างกายสัตว์ทั้งหมด..อะไรทั้งหมด
รูปกาย..เวทนาทางกาย..ความคิด.ความจำ
อารมณ์..อาการทางกาย..สุข.ทุกข์ทั้งหมดที่มี
ล้วนไม่ใช่ความจริง..จริง

ความจริง..จริงๆ..มีแค่นี้เอง
จริงๆ ว่างมหาศาล..อิสระ..สงบ.สุข..เย็น
สบายใจที่สุดของใจเราจริง
เราพบแล้วความจริง
ตัวเราจริงๆ..ไม่มี...ว่างมหาศาลจริงๆ

ในใจเราจริง..เราสงบสุขเย็นใจ
สงบอิสระใจ..สงบสบายใจด้วยสิ่งนี้ของเราเองจริง
ดวงใจนี้หนอ..ช่างอัศจรรย์จริง
ใจกลับลอยอยู่เองจริงในสื่งนี้ของใจเราเองจริง
ในธรรมชาติว่างมหาศาลเองจริง

ในสิ่งนี้เรากับพบใจ
ดวงใจของพระองค์ท่านจริง
พบดวงใจทุกดวงใจในนิพพานจริง
สุขใจจริงหนอ..ในสิ่งนี้จริงของใจในความจริง..จริง

ใจกลับลอยเข้าสู่ร่างกาย
เราก็รู้สึกว่างๆในใจ..อยู่ของเรายั่งงี้ของเราเองจริง
ด้วยใจหมดสงสัยจริง พบความจริง
เลยหยุดอยู่จริงเองจริงในสิ่งนี้ของใจเราเองจริง

หลังจากนั้นมา..มันก็มีทุกอย่างตามปกติที่เคยเป็น
มีคิด.มีฟุ้ง มีกระแสกรรมมาให้ผลกับจิต
จิตแปรปรวน..อึดอัด ทุกอย่างปกติทุกอย่าง

แต่ในใจ...เรากลับรู้สึกว่างๆสงบเย็น อิสระ..สบายใจ
ไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่ได้คิดพิจารณาอะไรเลย
ไม่ได้จับสมาธิอะไรเลย
อยู่เหมือนคนธรรมดาจริง มีแค่สติ

เรารู้ตัวเราเองจริง
ว่าความรู้สึกว่างๆ..ลึกๆๆในภายในของเราจริง
คือตัวเราจริง เราจึงเรียกในสิ่งนี้ว่า...ตัวใจ

เป็นอยู่อย่างไร..ก็เป็นอยู่อย่างนั้น
คงที่ในความสงบเย็นว่าง..อิสระ
สบายใจ..ในสิ่งนี้ของตัวใจเราเองจริง
ก็อยู่ไปยั่งงี้..ภายนอกดูวุ่นวาย
แต่ข้างใน..กลับสงบเองจริง

จนมาวันที่ 13ส.ค.55
ตื่นเช้ามา..เห็นสมเด็จพ่อองค์ปฐม
เสด็จลอยอยู่กลางห้อง ทรงตรัสถามพี่ว่า...
" ลูกมั่นใจไหม..ในสิ่งนี้ของใจลูกจริง"

เรากลับมาดูในใจของใจเราจริง
ใช่..คงที่..ว่างอยู่ยังไงก็ว่างอยู่ยั่งงั้น
ปกติตลอดเวลาของตัวเราจริง
จึงกราบทูลท่านว่า...ลูกมั่นใจพระพุทธเจ้าข้า

ท่านตรัสตอบมาว่า..
" ในเมื่อลูกมั่นใจ..ใจของลูกก็มั่นคง"
แล้วท่านก็เสด็จหายไป

ครับ..จิตค่อยๆละเอียดตามความจริง
จนเป็นหนึ่งจริงในใจของใจท่านจริง มาจนถึงวันนี้

นี่..อ่านเล่นๆน่ะครับ จะได้เห็นภาพว่า
จริงๆเขาอยู่ยังไงจริง
รู้ตัวเองจริง..เท่านั้นเอง
ว่าเราจริงๆคือใจ เราจริงๆคือความรู้สึก
ว่างๆคือตัวของเราจริง จริงในความจริง..จริง
รู้แค่นี้..อยู่แค่นี้
แล้วกลับถึงเองในนิพพานเองจริง

เราหยุดทุกอย่างของร่างกายไม่ได้
แต่เราอยู่ในส่วนจริงของตัวเราจริง
จึงสงบเอง..เย็นใจเอง..ว่าง..อิสระ..สบายใจ
ลึกๆในภายในของตัวใจเราเองจริง มีแค่นี้เอง

เรารู้ตัวของเราเองจริง..พอ

"หยุดคิดไม่ได้..แต่อยู่อย่างใจ..ใจสงบสบายใจได้"

ความเศร้าหมองย่อมไม่มีแก่บุคคลผู้มีสติสมบูรณ์
ไม่ประมาทในมุนี(รู้ดี)ว่า..เราเป็นผู้มีธรรมอันว่างอย่างยิ่ง
ครับ..เรารู้ตัวของเราเองจริงพอ

ใจคือความรู้สึก...คำนี้คำเดียวที่พระองค์ทรงมาสอนพี่ไว้ แล้วมาแจ้งชัดตอนออกจากกาย..ไปพบสิ่งนี้จริงในความจริง..จริง
พระคุณของพระองค์และทุกๆพระองค์..ทุกองค์
หลวงพ่อ...หลวงพี่..มีคุณเอนกอนันต์ยิ่ง
เรามีวันนี้ได้ด้วยความดีของใจทุกๆท่านจริง
และท่านผู้มีคุณทั้งหมด
ขอน้อมกราบด้วยใจ..หมดใจจริง
เราจะทำทุกอย่างจริงด้วยใจของใจเราจริง
นอบน้อมบูชาความดีของใจทุกๆท่านจริง

สติ..ตัวเดียว
ธรรมทั้งหมด84,000 พระธรรมข้นธ์
รวมอยู่ในคำว่า..ไม่ประมาท..คือสติ
รู้ตัวเราเองจริง..พอ เราจริงๆคือใจ
เราจริงๆคือความรู้สึก
เรารู้อยู่กับสิ่งนี้จริงของตัวใจเราเองจริง..พอ

ยึดใจเป็นใหญ่..พอแล้ว มีแค่นี้เอง..จริงๆ..นิพพาน
หลวงพี่ท่านบอกพี่ว่า
" ทิด..มรรคผลแค่กลับมาเอา
ทิด..ยึดใจเป็นใหญ่พอแล้ว"

ครับ..ผมกลับมาเอา ด้วยใจเห็นจริง
ความจริง..จริงๆ..มีจริง..จริงๆ..แค่นี้เอง
ใจตัวเดียวจริง ว่างมหาศาล
ตัวเราไม่มี
มีจริง..มีอยู่จริงหนึ่งเดียวจริงในความจริง..จริง
คือความรู้สึก..ว่างๆ..สงบ..อืสระ..เบิกบาน

เราคือผู้รู้ รู้จริงในสิ่งนี้จริงของตัวใจ
ตัวเราจริง มีแค่นี้เอง
พี่อยู่ของๆพี่จริง..แค่นี้
รู้ตัวเองดี
ใจอยู่จริงในสิ่งนี้ของใจตัวเองจริง
ใจอยู่จริงในใจของสมเด็จพ่อองค์ปฐม
รวมใจจริงเป็นหนึ่งจริง ในภายใน
ลอยในนิพพานจริง
ใจรู้ใจจริง ในสิ่งนี้จริงในความจริง..ในเราจริง มีแค่นี้เอง

ไม่ว่าภายนอกจะเป็นยังไง..ร่างกายจะเป็นยังไง
ความคิด..ความจำ..อารมณ์..ความชอบ..ความไม่ชอบ
อาการทางกาย..กระแสกรรมมาให้ผลกับจิต
ก็เข้าใจในความเป็นปกติธรรมดาในของๆมัน

เราก็มีแค่ใจ รู้ตัวของตัวเราดี
ว่างๆในความรู้สึกว่างๆ..คือเราจริง
ครับ..มีแค่นี้เอง..จริงๆ

ใจดวงเดียว ว่างมหาศาล ลอยอิสระจริง
ในว่างมหาศาลในนิพพานจริง นี่คือใจเราเองจริง
ใครพบจริง ในสิ่งนี้ของใจตนจริง
ไป...อยู่นิพพานกัน

เรารู้เราจริง..เรารู้ร่างกายมันไม่ใช่เราจริง
เรารู้ความจริง..ว่างมหาศาลจริง
เรารู้ใจเราจริง..นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่งจริงของใจเราจริง
เรารู้จริงความดีของใจพระท่านประเสริฐสุดยิ่ง..จริง
เรารู้จริงตามพ่อของเราจริงในสื่งนี้จริงว่า
สุขทั้งหมดมีอยู่แล้วจริงในภายในของตัวใจเราเองจริง
เราจึงรู้จริง..รู้ตัวเราเองดี..จริงพอ รู้แค่นี้..จริงๆ

ไม่รู้อะไรมากมายเหมือนคนอื่น เรารู้ของเราแค่นี้
สุขที่ใจ..ใจสุขจริงคือตัวเราจริง
นิพพานจริงคือใจ ใจในความจริง ในธรรมชาติว่างมหาศาล
คือธรรมชาติว่างจริงของตัวใจเราเองจริง
ตัวเราจริงๆคือนิพพาน
เราจึงกลับมาเอาของเราจริงแค่นี้จริง
มรรคผลแค่กลับมาเอา..ยึดใจเป็นใหญ่. พอ

จาก เฟสกลุ่มมงคลธรรม