ชีวิตธรรมดา

ชีวิตธรรมดา...มีใจมีกาย
อยู่ไป..ทำรอความตาย
ตายก็นิพพานที่ใจ ใจลอยไปนิพพานเอง

ก็ธรรมดา เสือกเกิดมาแล้ว มามีขันธ์๕..ร่างกาย
มันก็น้อ มาอยู่กับร่างกายนี้แล้ว
จะบอกว่า ชอบ..ไม่ชอบ จะต้องการหรือไม่ต้องการมัน
ร่างกายมันก็ต้องเป็นของๆมันอย่างนี้เป็นธรรมดาในของๆมัน..จริงไหม ทุกอย่างก็ธรรมดาของๆมันจริง
มีเจ็บ..มีหิว..มีร้อน..มีหนาว มีทุกอย่างที่เกิดจากการมีร่างกาย
มันก็ธรรมดาในของๆๆมันเองจริง

เกิดมาแล้ว ต่างคนต่างก็มีกรรมเป็นของๆตน เป็นธรรมดาของเกิดจริง

พี่ก็รับผลของการตั้งแต่เกิดออกจากท้องแม่ไม่กี่วัน
ต้องไปนอนโรงพยาบาล เป็นบาดทะยักที่สะดือ
สมัยนั้นที่บ้านจน เขาคลอดที่บ้าน ย่าเป็นหมอตำแยทำคลอด ทำไม่สะอาดติดเชื้อ เราเป็นบาดทะยักที่สะดือ ไปหาหมอแทบไม่ทัน ป้าเล่าให้ฟัง
หมอบอกว่า มาช้าอีกนิดเดียว..ตาย ตัวเขียวหมดแล้ว ต้องนอนในตู้อบ ให้นมทางสายยางทางจมูกอยู่อย่างนี้เกือบเดือน
นี่กฎของกรรมที่ทำมา มันตามมาให้ผลตั้งแต่เกิดใหม่ๆ น้อ
นี่แหละคือชีวิตธรรมดาของการเกิดจริง

เราใช่ว่าสบาย
อยู่บ้านก็มีรู้สึกอึดอัด ร้อนลึกๆในใจ มันเป็นของมันเอง
พอก้าวเท้าออกไปแค่นอกประตูบ้าน ในใจรู้สึกเย็นสบายใจเอง
เป็นอย่างนี้ตลอดมาหลายปีตั้งแต่เด็กๆๆ
นี่กรรมอะไร ไปถามหลวงพี่ท่าน ทำไมผมมีแต่เรื่องย้ายที่อยู่
สมัยก่อนอยู่บ้านหาความสบายใจไม่มี มันเลยทำให้ทะเลาะกับพี่กับน้อง หงุดหงิดอึดอัดในใจเป็นมาตลอด
ท่านบอกว่า.
"เราเคยชวนคนไปรบ นำทัพไปรบ สั่งเขาเผาบ้านเผาเมืองจนเขาไม่มีที่จะอยู่ พ่อแม่ผัวเมียลูกหลานต้องพลัดพรากจากกัน เนี่ยกฎของกรรมมันตามมาให้ผล"

ครับ..แล้วไง
มันก็เป็นของๆมันอย่างนี้เป็นธรรมดา จนวันนี้ยังไม่มีบ้านเป็นของตัวเองเลย
ไปอยู่ที่ไหน พอเข้าไปอยู่จะรู้สึกทันที อยู่ได้ไม่นานเต็มที่ไม่กี่ปี
เราก็ใช้ชีวิตยั่งงี้มาตลอด..ไปตามบุญตามบาป..ชีวิตมันเป็นอย่างนี้ธรรมดาจริง

เราก็ร่อนเร่ไปในที่ต่างๆ
เคยไปอยู่ร่วมกับคนๆหนึ่งที่มีภาระการเงิน มีหนี้มีสิน มีเรื่องบีบคั้น เราก็ต้องร่วมรับในส่วนนี้ด้วย
มันก็บีบคั้นใจเราเหมือนกัน เคยมีเงินติดตัวทั้งตัวแค่สิบบาท เราไม่เคยบอกใคร
เรายืมเงินคนอื่นเพื่อมาช่วยคนอื่น
สุดท้ายเราไม่ได้อะไรเลย ชีวิตยั่งงี้เราก็ผ่านมาแล้ว

แล้วเราก็ออกจากตรงนั้น ทั้งๆเราไม่ได้ทำอะไรผิด
ออกมามีแค่กระเป๋าเสื้อผ้าใบเดียว มีเงินติดตัวไม่ถึงพันบาท
ออกมาไม่มีบ้านจะอยู่ อนาคตเป็นไงเราไม่รู้ ต้องมาขออาศัยวัดอยู่
วัดนี้จริงๆก็ไม่ใช่วัดปฏิบัติ มีแต่คนเห็นแก่ตัวเอาแต่ได้เอาเรื่องเงินเป็นสำคัญ
เราก็มาอยู่ อยู่ตามพระท่านบอก มาอย่างคนไม่มีอะไร
ก้มหน้าทำงานหาเงินที่พอทำได้ ไว้ให้ลูกชายอย่างเดียว
ชีวิตก็เป็นอย่างนี้..มันก็ธรรมดาในของๆๆมัน

เราก็ผ่านมาแล้ว...สุดท้ายในใจเราเห็นอะไร

เห็นแค่ตัวเราจริงๆๆคือ.ใจ
ใจเป็นนามธรรม ไม่มีรูป ว่างไม่มีขอบเขต
ใจคือความรู้สึก..ว่างๆ..สงบ..เย็น..อิสระ..เบิกบาน
คือตัวเราจริง..จริงในความจริง...จริง

เราคือใจ เราคือความรู้สึก สิ่งนี้คือตัวเราเองจริง..จริงในความจริง..จริง และเราก็อยู่จริงด้วยใจ ใจมั่นใจจริงในสิ่งนี้จริงของใจเราจริง
ใจคือใจ..จริง
กายคือกาย..จริง
เราก็เห็นของๆเราแค่นี้ ในความรู้สึกว่างๆๆในภายในของใจเราเองจริง
มีแค่นี้เอง

ชีวิตธรรมดา มีใจมีกาย ก็อยู่ไป
ทำรอความตาย ตายก็นิพพานที่ใจ ใจลอยไปนิพพานเอง

กลับมามองในสิ่งนี้ของชีวิตของการเกิด ของการมีร่างกาย ของกฎของกรรมของเรา ของแต่ละคนทุกคนในโลกนี้ทั้งหมด...มันธรรมดาของมันไหม

มันก็เป็นของๆมันยั่งงี้..พี่ก็เห็นของๆพี่แค่นี้..เองจริง..ธรรมดา

มันก็เป็นปกติธรรมดาของๆมันไป
จนกว่ามันจะตาย ร่างกายมันจะพัง แล้วจะมีประโยชน์อะไรที่จะมาโวยวายในมัน..ฝืนในมัน..จิตวุ่นวายในมัน..ฝืนไม่ยอมรับในมัน
ในเมื่อเราเสือกเกิดมาเอง..จริงไหม

เกิดมาแล้ว มาอยู่ในที่ที่มันเป็นของๆมันอย่างนี้..มันธรรมดาในของๆมันเองจริง
แล้วจะมีประโยชน์ที่ใจของเราฝืนมันไป
ยิ่งฝืนยิ่งหาใจ...ใจสงบใจ..ใจเย็นใจ..ใจอิสระใจในใจของใจเราเองจริง..ไม่มี
ต่อให้ทำสมาธิ ทำกรรมฐานแทบตาย
ถ้าจิตไม่ยอมรับในความเป็นธรรมดาของมันจริง ก็เท่าแหละไม่ได้อะไร
ไม่ได้ใจ..ใจสงบเย็นสบายใจ ใจว่างๆๆในความรู้สึกว่างๆๆในภายในของตัวใจเราเองจริง
ถ้าใจเรายังไปสนใจในมันอยู่ ยึดมันอยู่ มีจิตดิ้นรน ไม่ยอมรับในความเป็นธรรมดาของชีวิต ที่เกิดมามีร่างกาย มีสิ่งต่างๆ เหล่าๆ นี้เป็นธรรมดาในของๆๆมัน
จริงไหม

คุณไม่ต้องปฏิบัติอะไรมากมายหรอก
จะเอาถึงขั้นไหน..ล่ะจ๊ะที่รัก
เอาอย่างพี่เถอะ อย่างคนธรรมดาที่เห็นชีวิตที่เกิดมา มีความเป็นธรรมดาในของๆๆมันยั่งงี้เอง ปกติในของๆมันทุกอย่างจริง
ที่ทำได้..ครับ..บอกตรงๆๆ ทน อดทน..ยอมรับในม้นจริง
ไม่ได้มีอะไรวิเศษวิโสอะไรเลย
มีแค่นี้เองจริงๆๆ..อดทนในมันจริง

เออ..ยอมรับ. ดันเกิดมาเอง..ทำไงได้
ช่างมัน..ก็อยู่มันไป..ทำมันไป
ทำรอความตายจริง

คนอื่นเขาทำหวังรวย หวังมีชีวิตที่ดีมีความสุข 
เราพูดตามตรง สุขตรงไหน ดีตรงไหน
มีแต่ต้องอดทน
หยุดจิตดิ้นรน..สู้ทนทำมันไป มีแค่นี้ วันๆ

แต่ใจ..ใจอยู่อย่างใจ ใจสงบเย็นใจ ใจอิสระใจ ใจสบายใจ ในความรู้สึกว่างๆๆของใจ ในภายในของใจตัวเราเองจริง
ใจอยู่จริงในใจพ่อเราจริง ใจสงบอยู่จริงในสงบนิพพานจริง
ด้วยอะไร?
เราพอแล้ว สิ่งนี้ดีที่สุดจริงของใจเราจริง ก็เห็นอยู่แค่นี้ในใจของใจเราเองจริง

คนธรรมดาจริง ชีวิตธรรมดาจริง ยอมรับความเป็นธรรมดาจริง
สู้ทนมันไป ทำรอความตาย..จริง
ทำเพื่อรอไปพระนิพพานอย่างเดียวจริง
ใจทำตามพระท่านจริง ด้วยใจรักใจท่านจริง จริงใจจริงกับใจท่านจริง
ใจพอใจจริงในสงบสุขใจในภายในของใจตนจริง

มันก็มีอยู่แค่นี้ ไม่ได้วิเศษวิโสอะไรเลย
ใครๆๆก็ทำได้..ใครๆๆก็อยู่อย่างใจเป็นใจอย่างนี้ได้
ใครๆๆก็คุยอย่างพี่ได้
มันไม่ได้มีอะไรวิเศษอะไร ปกติธรรมดาทุกอย่างจริง

ก็คุณไม่ยอมรับมันเอง
ก็คุณไม่กลับมาเห็นจริงในความจริงของใจ..ในภายในของตัวใจคุณเองจริง ก็ใจคุณไม่เอาจริง เอาสงบสุขใจในภายในของใจคุณเอง..อย่างเดียว..จริง
ใจคุณไม่รักใจพระจริงหมดใจคุณจริงเอง
ใจคุณไม่พอใจในสงบนิพพานจริงของใจคุณจริง..อย่างเดียว..จริง

แล้วไง ก็ต่างกันแค่นี้
ชีวิตมันไม่มีใครดีกว่ากัน..เลวกว่ากัน..เสมอกัน
ต่างก็มียั่งงี้เหมือนๆกันหมดจริง

น้อ..วันนี้คุยตรงๆๆ
ถึงพี่ไม่คุย..ถ้าใจทุกคนเห็นจริง..ยอมรับจริง
ใจอยู่จริงในภายในของใจจริง ใจรักพระจริง ใจพอใจจริงในสงบจริงในนิพพานจริง อย่างเดียวของใจตัวเองจริง
พี่คงไม่ต้องคุยในทุกๆๆวันอย่างนี้ จริงไหม

ก็อยู่ไปสิ ยอมรับมันไปสิ กลับมาอยู่สงบๆๆใจในใจตนไปสิ ใจอยู่จริงในใจของใจพ่อเราจริง..ใจสุขใจของใจเราจริง. ก็อยู่ไปสิ ใจอยู่จริงในสงบนิพพานจริงด้วยใจ ด้วยความรู้สึกว่างๆของใจในภายในของใจเราเองจริง ใจอยู่รู้แล้วรู้สึกใจเราสงบสบายใจที่สุดจริงของใจเราเองจริง...ก็อยู่ไปสิ

จะให้ใครมาสอนทำไม สอนใจตัวเองสิ
สิ่งใดที่ดีที่สุดจริงของใจเราจริง. ก็เอาสิ
สิ่งใดใจอยู่แล้วสงบสุขใจในใจเราจริง..ก็อยู่ไปสิ
เออ ไม่เห็นมีอะไรเลย ธรรมดาจริง

คุณไม่เอาจริงในสิ่งนี้จริงของใจคุณจริงเอง..จริง
ใครสอนเรา..ไม่ดีเท่าใจ ใจสอนใจเราเอง จริงไหม

พี่ไม่ได้สอนเรา
ที่พี่คุย..พี่ก็คุยกับใจของพี่เอง คุยทุกวัน
ความจริงสอนตัวเองอย่างเดียวจริง เราคุยไปเราก็วางใจเราตาม
เราจึงสงบสุขใจในสิ่งที่ในวางใจตามพระท่านจริง
ก็มีแค่นี้จริงๆ

ยอมรับก็สงบเอง
ใจอยู่ในใจเรา..ก็สบายใจเองจริง
ใจรักใจพระจริง.จิตเราสุขในใจท่านเองจริง ใจพอใจจริงในสงบในนิพพานจริงในใจเราจริง
เราก็รู้สึกสบายใจที่สุดจริงของใจเราเองจริง
สิ่งนี้ตรงไปตรงมาอยู่แล้วของใจเราเองจริง

ครับ ก็คุยแล้ว
สุดท้ายตัวใครตัวมันจริง
ใจใครเอาจริง..จริงในสิ่งนี้ของใจตนจริง ตายก็ไปนิพพานจริงเอง

เราไม่เกิดแล้ว คำเดียวจริง
เราเอาจริง มีแค่นี้เอง จริงๆ จริงที่ใจ..ในภายในของใจเราจริง
มันยากตรงไหน..นิพพาน ก็แค่ "เอาจริง"

ไม่เห็นต้องคุยอะไรมันมากมาย
ไม่เห็นจะต้องไปดิ้นรนทำกันอะไรกันมากมาย
'ยอมรับมันจริง ใจมั่นใจในตัวใจเราจริง ใจมั่นใจในใจพระองค์จริง ใจเอาจริงในสงบสุขใจจริงในนิพพานจริงของใจเราจริง จริงที่ใจเราจริง'
ก็แค่นี้

ยากตรงไหน ขอถามหน่อย
ไม่เอาจริง..จริงๆกันเอง ไปวุ่นวายเอาอะไรกัน
สบายใจหรือไม่สบายใจ มันยังไม่ตายก็ต้องทำของมันไป

เรากลับมา
มาอยู่อย่างใจ ใจเป็นใจ ในความรู้สึกว่างๆๆจริง..ในภายในของใจตัวเองจริง
เรารักพ่อเราจริง เราจึงเอาจริงแค่ใจ ใจพระองค์ท่านจริงอย่างเดียวจริง
เราพอแล้ว...ไม่เกิดดีที่สุดจริงของใจเราเองจริง
จิตจึงปักเป็นหนึ่งจริงเองจริงในนิพพานจริง..อย่างเดียวจริง จริงของใจ ในภายในของใจตัวเราเองจริง

ครับ...ตามสบายน้อ
ตายแล้วเจอกัน ถ้าเอาในสิ่งนี้เหมือนกัน จริงๆกัน

ชีวิตธรรมดา มีใจมีกายก็อยู่ไป
ทำรอความตาย ตายก็นิพพานที่ใจ..ใจลอยไปนิพพานเอง

พระท่านทรงสอนให้เห็นความจริง..จริง
ท่านทรงสอนให้ยอมรับจริง ในความเป็นธรรมดาจริง
ท่านทรงบอกว่า
"พระนิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง..จริง
การไม่เกิด..การไม่มีร่างกายนี้อีกต่อไป..ดีที่สุดจริง"
"สอนให้ทำแต่ความดี สอนให้ละความชั่ว สอนให้ทำจิตของตนให้ผ่องใสอยู่เสมอๆ" "สอนให้อยู่ด้วยความไม่ประมาท"

ท่านทรงสอนไว้หมดแล้วจริง
สุดท้ายอยู่ที่เรา จะกลับมา...มาเอาจริง ในสิ่งนี้จริงของใจเราจริงหรือไม่
มีแค่นี้เอง

ขอมอบใจ ใจรักจากใจ สู่ในใจของใจทุกคนจริง
จงกลับมารักใจตัวเอง..จริงๆกัน
แล้วใจของทุกคน จะสุขสันต์หรรษาจริงในนิพพานของใจทุกคนจริงเอง

ใจรักใจพระจริง ใจรักใจตัวเอง ใจรักใจทุกดวงใจที่ใจในใจจริง
จิตคิดให้ใจ..ใจสุขใจในใจกันจริง
รักเย็นๆๆใจ..ใจในใจเราเองจริงนี้
รักนี้นำพาใจของทุกคนสงบจริงในพระนิพพานจริงเอง

ใจรักใจตัวเองจริง จะกลับมาเอาจริง ในใจสุขใจของใจตนจริงเอง

จาก เฟสกลุ่มมงคลธรรม