สุขใจ..ใจสงบจริง.จริงในความจริง..จริง
ใจสงบจริง..จริงในสงบนิพพานจริง ในความดีจริง..จริงในสงบใจของใจพระองค์ท่านจริง ในความรู้สึกจริง จริงของใจ ในภายในของตัวใจเราจริง
นี่คือใจ ใจสุขใจจริง จริงในความจริง..จริง
ใจ..ใจในใจเราจริง ใจกลับมา..มาอยู่จริงในสิ่งนี้ของใจจริง..บ่อยๆๆ..ดีเอง
จิตจะไม่เดินเข้าหาทุกข์เอง
ด้วยเห็นจริง..อยู่อย่างนี้..ดีที่สุดจริง..จริงของใจตัวเองจริง
ในใจ..ใจสุขใจของใจจริง ดีที่สุดจริงของใจเราเอง...จริง
จิต..จิตมีสภาพจำ
จิตจำในสุขจริงของใจจริง..ได้จริง
จิตจะไม่เดินเข้าหาทุกข์ของจิตเอง
ตามธรรมชาติจริงของจิตจริง ที่พอใจในสุขจริง..เกลียดทุกข์จริง
ความสุขสงบจริงของใจจริง..จึงมีค่าที่สุดจริง
เปลี่ยนทางเดินของจิตของทุกคนจริง...ได้จริง
เราจึงคุยแต่สิ่งนี้ทุกวัน..คุยเรื่องใจ ใจสงบสุขใจจริง..ใจสบายใจจริง
ก็สิ่งนี้สำคัญที่สุดของจิต..ของทุกคน..ทุกๆดวงจิตจริง
สงบสุขจริงของใจจริง..มีค่ายิ่ง นำมาซึ่งความพ้นทุกข์ได้จริง
ด้วยจิตของทุกคนจริงๆ มีความต้องการจริงแค่นี้ของจิตจริง
"จิตเป็นสุขจริง..พอแล้ว"
ความสุขใจจริง..จึงมีค่าที่สุดจริงกับทุกๆๆดวงจิตนี้จริง
เราจึงคุยแต่เรื่องของใจ นำพาใจทุกคนกลับมาเอาในสิ่งนี้ของใจจริงๆ..พอ
ด้วยจิตมีสภาพจำ ถ้าจิตจำจริงแต่ในสุขจริงของใจ..ในภายในของใจจริง
จิตของทุกคนจะไม่เดินเข้าหาทุกข์ของจิตเอง
จิตของทุกคนจะเดินเข้าหาจริงในสงบสุขใจจริงของใจตามพระท่านจริง
ด้วยจิตของทุกคน..จำได้จริง..จิตอยู่ยังไงจึงสุขใจของตนจริง
สุขใจ ใจสงบจริง.จริงในความจริง..จริง
ในความดีจริง..จริงในสงบใจของใจพระองค์ท่านจริง
ในความรู้สึกจริง จริงของใจ ในภายในของตัวใจเราจริง
นี่คือใจ ใจสุขใจจริง จริงในความจริง..จริง
สิ่งนี้มีค่าที่สุดของจิตตนจริง
จิตจำจริงในสุขจริงของใจจริง เวลาตาย..นิพพานเอง
เหมือนหลวงพ่อท่าน ที่ตอนท่านป่วยมากๆ
ท่านเอาจิตขึ้นนิพพานไม่ได้..ไม่เห็นพระ
จิตเลยคิดว่าคงไปนิพพานไม่ได้
คือจิตมันเป็น แต่ในความรู้สึกว่างๆในภายในของตัวใจท่านจริง สงบสุขใจ
พอร่างกายคลายตัว พระท่านมา..ท่านบอกว่า
จิตมีสภาพจำ จำสุขจริงในนิพพานได้ ตายแล้ว นิพพานเอง
ครับ..สำหรับพี่ สุขใจของใจจริงมีค่าที่สุดจริง
จำจริงในสิ่งนี้ของใจเราจริง..พอแล้ว
อยู่กับสิ่งนี้ของใจตนจริง..พอ
ใจสุขใจในภายในของใจพระท่านจริง ในสงบจริงในนิพพานจริง ในภายใน.ในความรู้สึกว่างๆๆของตัวใจเราจริง..พอ
จำอยู่จริงกับสิ่งนี้จริงของใจตนจริง..พอ
จิตพอใจจริงในสงบสุขใจจริง มันไม่ดิ้นรนออกไปเอง
สงบสุขใจเองในสิ่งนี้เองของใจในใจเราเองจริง
จำความสุขจริงของใจจริงได้..พอแล้ว
ทุกข์มันไม่เอาเอง
จิตสงบเองในสงบจริงในนิพพานจริงเอง ด้วยใจในความรู้สึกจริงในสุขใจของใจจริงในสิ่งนี้เอง
สุขใจ..แม้สักนิดเดียว..เสี้ยววินาทีเดียวก็มีค่าที่สุดจริง
จิตจำในสุขจริง..จิตกลับมาสงบเองในสิ่งนี้เองจริง
ไม่ดิ้นเข้าหาทุกข์เอง
ด้วยจำสุขใจของใจตน ว่าใจอยู่อย่างนี้ ใจสบายใจของใจเราจริง
พี่ก็อยู่ของพี่แค่ ในภายในของใจตนจริง จำแต่สุขรู้สุขใจของใจจริง
จึงพอใจจริงอยู่จริงในสิ่งนี้จริงของใจตนจริง...อย่างเดียวจริง..ทั้งวัน
เราเจ็บมามากพอแล้ว
จำทุกข์จากความโง่ที่หลงเกาะยึดในมัน..ได้
จำความทุกข์ของจิตในสิ่งนี้ได้
จึงไม่มีใจจะแตะต้องในความทุกข์ในสิ่งเหล่าๆๆนี้อีกต่อไปจริง
และพี่จำได้ว่า..ใจสุขใจจริง..อยู่ตรงไหนของใจตนจริง จำได้..ใจสุขใจในใจจริง..พาใจของตนพบใจพระท่านจริง จำได้..ใจสุขใจของใจจริง..พาใจพบนิพพานได้ เราจึงเอาของๆเราอยู่แค่นี้ในภายในของใจตนจริง..พอ
ครับ..แค่นี้จริง
พี่ไม่ได้ทำ..ไม่ได้ปฏิบัติอะไร
มีแค่ใจ..ใจจำความสุขใจของใจจริง...ได้ว่าคืออะไรจริงของใจตนจริง
จึงอยู่จริงแค่นี้จริงของใจตัวเราเองจริง...พอ ในความรู้สึกว่างๆๆสงบเย็นใจ..อิสระใจ..สบายใจในสิ่งนี้ในภายในของตัวใจเราเองจริง...พอ
ลองวางใจเล่นๆๆๆสนุกๆๆดู..น้อ
จำความสุขใจจริงของใจจริง..ได้
ใจอยู่ในความรู้สึกว่างๆของใจจริง..สบายใจเราเองจริง
ใจอยู่จริงในใจพระท่านจริง สงบสุขใจอบอุ่นใจในความดีของใจพระองค์ท่านจริง
ในความรู้สึกว่างๆของใจ ใจสงบในนิพพานจริงของใจเราจริง
อิสระใจ..ใจสบายใจที่สุดจริงของใจตัวเราเองจริง
สิ่งนี้พี่จำของๆพี่ได้
จึงอยู่จริงในสิ่งนี้จริงของใจ..ในภายในของใจเราเองจริง....พอ
ใครอยากจำในสิ่งที่เป็นทุกข์..ก็ตามสบาย..น้อ
แต่ใจพี่..ขอจำแต่ใจ..ใจสุขจริงของใจจริง...พอ
ด้วยเราพอแล้ว เราไม่เกิดแล้ว
เราไม่ต้องการทุกข์ของจิตตนอีกแล้ว
ทนความโง่ไม่ได้อีกต่อไป
ทนความทุกข์ที่มาจากจิตหลงจมกับสิ่งต่างๆ..ไม่ได้อีกแล้ว
เราพบแล้วในความจริง..จริง ในสุขใจของใจ..ในภายในของใจตนจริง
เราพบแล้ว..ใจของพ่อเราจริง..ใจพระองค์ท่านจริง..ทรงรักใจเราจริง
อยู่กับใจของพ่อ..สุขใจจริง อบอุ่นใจในใจท่านจริง
นี่คือสิ่งที่ดีที่สุดจริง ในชีวิตของตัวเราเอง..จริงๆๆ
เราจำได้ถึงความรู้สึกของใจเราเองจริง.. ใจสงบอยู่จริงในนิพพานจริง
ใจเรารู้สึกสบายใจที่สุดจริง..อิสระใจที่สุดจริง สิ่งนี้พี่จำของๆพี่ได้
ทั้งทุกข์..ทั้งสุขจริงของใจในภายในของใจตนจริง
จึงพอใจจริง..อยู่จริง..เองจริง..ในสุขใจของใจตนจริง..พอ
เราจำของๆๆเราได้จริงในสิ่งนี้จริงของใจเราจริง...พอ
ใจสุขใจจริง
พี่คนธรรมดาจริง..ที่ต้องการจริงแค่นี้จริง..ใจสุขใจของใจตนจริง
จึงจำอยู่อย่างนี้อย่างเดียวของใจตัวเราจริง..พอ
ส่วนใครอยากจำแต่สิ่งที่เป็นทุกข์...น้อ...ตามสบาย
พี่จำคำของพ่อได้..
"พ่อรักลูก..ไม่เคยทอดทิ้งใจของลูกจริง
ขอใจของลูก...กลับมารักใจของใจลูกจริง...พอ
แล้วใจลูกจะถึงจริงในสุขจริงตามพ่อจริงเอง"
ใจจำสุขใจของใจจริงได้
ใจในใจของพ่อจริง..ประเสริฐสุดยิ่ง พี่จึงอยู่จริงของใจพี่จริง..เพียงสิ่งนี้จริงเป็นหนึ่งเดียวของใจพี่จริง
สุขใจในสงบจริงของใจพ่อจริง...พอ
สุขใจเราจริง
จาก เฟสกลุ่มมงคลธรรม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น