นิพพานอยู่จริงที่ใจ

คุยอะไรดีล่ะ คนคุยก็รู้ตัวว่าต่ำต้อย ไม่รู้อะไรเลย ไม่ได้ทำอะไร มีแต่อยู่สงบ ๆ ในใจ ใจสงบสุขใจในภายในของใจพระองค์ท่าน วัน ๆ ก็มีแค่นี้ โดยส่วนตัวไม่ทำอะไรมากไปกว่าใจ ใจอยู่แค่นี้ของใจเราเองจริง ใจอยู่สุขใจในภายในของใจพระองค์ท่านจริง สมเด็จพ่อองค์ปฐม ของพี่มีแค่นี้เองจริง ๆ

เมื่อวานตอนเย็นคุยในเฟสบุ๊กก็คุยตามพระท่านให้คุย ก็ใช้คำว่า ทำเล่น ๆ นะครับ ใจลอยใจ ใจลอยออกจากกาย ลอยไปสู่วิมานของพระองค์ท่าน คุยทำนองนี้ แล้วส่งเข้ากลุ่มต่าง ๆ ที่เป็นสมาชิกเขาอยู่ ก็มีพระท่านหนึ่งแสดงความคิดเห็นว่า สมาธิไม่ใช่ทำเล่น ๆ

ตอนคุยพี่รู้สึกอยู่แล้วว่า ถ้าพิมพ์คำนี้ลงไปต้องมีคนไม่ชอบ แต่เรารู้สึกว่าถ้าพิมพ์ว่า เราทำอย่างนี้ก็ต้องมีคนไม่ชอบ มันยากน้อ จะให้ทุกคนมีความเห็นในสิ่งนี้เหมือนกัน ถ้าบอกว่าเราทำอย่างนี้ คนอีกฝ่ายหนึ่งที่เขาปฏิบัติอีกอย่าง เขาไม่ชอบก็ว่าอีก หรือทำไม่ถึงอย่างเราทำ ไม่เชื่อว่าสิ่งที่คุยทำได้ ก็ติว่าอีก

การคุยกับคนส่วนใหญ่มันคุยยาก พี่เองบอกตรง ๆ ไม่ได้อยากคุยอะไร ถ้าไม่ใช่พระองค์ท่านทรงให้คุย พี่ไม่ยุ่ง

นับตั้งแต่วันที่ใจของเราพอสบายใจจริง ใจหยุดนิ่งสงบเองจริงในภายในเองจริง ในภายในของใจพระท่านจริง สงบนิ่งเองจริงในสงบนิพพานจริง ในใจพี่ตั้งใจแล้วว่าจะอยู่เงียบ ๆ ไม่ยุ่งอะไรกับใครทั้งหมด ด้วยเราเห็นของ ๆ เราว่า สิ่งที่เราถึงเราไม่ได้ทำ ที่ทำมาแทบตาย สุดท้ายไม่ได้ใช้ในสิ่งนี้ตอนถึง ใจถึงของใจเองด้วยใจเห็นจริงในความจริง..จริง เราถึงด้วยการเห็นความจริง ไม่ใช่ปฏิบัติเหมือนที่เคยทำมา มันเลยยากที่จะสอนใครได้

โดยธรรมชาติของพี่ก็ไม่ได้เดินตามตำรา เริ่มต้นก็ทำตามแบบทุกอย่าง กรรมฐานทุกอย่างเราก็ทำ มาเปลี่ยนทางเดินตอนอธิษฐานจิต ขอพระที่ท่านนิพพานแล้วมาสอนพี่ ขอตอนบ่ายหลายสิบปีแล้ว พอตกกลางคืนนอนอยู่ ท่านมายืนให้เห็น ๔ องค์ ท่านบอกชื่อของท่าน แล้วบอกกับพี่ว่า นับแต่นี้ไปท่านจะมาคุมสอนพี่

ครับ นับแต่นั้นท่านก็มาทุกวัน แต่การสอนของท่าน ท่านบอกหัวข้อสั้น ๆ แล้วก็หายไป เราต้องกลับเอาสิ่งที่ท่านบอกมาทำ มาพิจารณา มาหาเหตุหาผลตลอดทั้งวัน พอเริ่มเข้าใจ ตกกลางคืนท่านก็มาสอนอีก ก็บอกหัวข้อสั้น ๆ เป็นอย่างนี้เป็นเดือน จนมาวันหนึ่งพอมีความเข้าใจบ้างในสิ่งที่ท่านสอนมา ตกกลางคืนท่านมา ท่านบอกว่า ที่เธอทำมาทั้งหมดมันอ้อม

น้อ..55 ทำมาแทบตาย ท่านบอก มันอ้อม แล้วท่านบอกพี่ว่า ทางตรง..ใจตัวเดียว

ท่านเคยมาแล้วเอามือมาแตะที่ตัวพี่ บอกว่า "ร่างกายนี้มันไม่ใช่เรา ตัวเราจริง ๆ คือ ใจ ใจเป็นนามธรรม ไม่มีรูป ว่างไม่มีขอบเขต" พอท่านพูดจบ ในภายในเรารู้สึกอย่างนี้ตามท่าน นี่คืออำนาจของพระท่าน เรากลับรู้สึกไปตามท่านบอก ใจรู้สึกถึงความไม่มี ตัวเราไม่มี ว่างไม่มีขอบเขตจริง ๆ ในใจรู้สึกสงบ เย็น ๆ ใจ สงบอิสระใจ สงบสบายใจที่สุดของใจเราเองจริง รู้สึกอยู่แค่นี้ภายในใจ พอรู้สึกแค่นี้ ท่านก็หายไป

แต่น้อ เราขาดความเข้าใจ ติดตัวคิดติดตัวทำ ก็ยังทำไปตามที่เคยทำ แต่ลึก ๆ พอใจในความรู้สึกนี้ของใจ ไม่ใช่ที่ผ่านมาสามสิบกว่าปี เราไม่ทำอะไร ทำยิ่งกว่าทำ แต่ทำอย่างคนขาดความเข้าใจ อ่านฟังแล้วคิดเองเออเอง ทำไปตามความคิดเห็นของตนที่รู้จริงไม่จริง

เราก็เคยทำแบบตัดเป็นตัดตาย ตั้งใจยอมตายถ้าไม่ถึงอรหันต์ ดูน้อ..อารมณ์อย่างนี้ แต่ขอโทษ ในใจทำด้วยความอยาก อยากเป็นอรหันต์ นี่หลายสิบปีมาแล้ว ทำนั่งขัดสมาธิ พิจารณาร่างกายวนไปวนมา ยิ่งทำยิ่งเครียด ร่างกายมันตึง จิตมีความตั้งใจมากเกินไป สุดท้ายก็เลิกทำ ประสาทจะเสียเอา เนี่ยความโง่ อ่านฟังแล้วมาทำแบบคิดเองเออเอง สิ่งนี้เป็นความผิดพลาดเราก็ผ่านมาแล่ว เรียนรู้ในความผิดพลาดของเรา

สมาธิเคยทำแบบจับคำภาวนาตลอด จดจ่ออย่างนี้ในใจ เคยทำจนได้ยินเสียงเขาคุย เขาอยู่ไกลมาก ๆ แต่เรากลับได้ยินเสียงเขาชัด เคยแม้แต่รู้ว่าคนนี้จะคุยอะไร ทั้ง ๆ ที่เขายังไม่มาหาเรา พอมาถึงเราเขาก็คุยอย่างนี้

เคยแม้แต่ทำสมาธิหลุดออกจากกาย เหาะไปในกลางอากาศ เหาะไปถึงชายแดนพม่า เหาะไกลมาก ลอยอยู่บนท้องฟ้าเห็นข้างล่างชัดมาก เป็นอย่างนี้เกือบทุกวันตอนนั้น เดินบนน้ำ หายตัว ก็เล่นอยู่อย่างนี้ เคยทำจิตหลุดออกจากกาย พุ่งขึ้นทะลุหลังคาห้อง ลอยขึ้นท้องฟ้า ผ่านดวงดาวมากมายในจักรวาล เห็นชัด พุ่งขึ้นไปเรื่อย ๆ จนสุดขอบจักรวาล พุ่งไปจนถึงวิมานของสมเด็จท่านที่พระนิพพาน เราก็เคยมาแล้วอย่างนี้

เรื่องสมาธิเราชอบเล่น นั่งเฉย ๆ ไม่ชอบ มาจับแบบคนอื่นทำไม่ได้ มานั่งจับอาการทางกาย ไม่ชอบ สันดานไม่ดี ชอบออกจากร่างกายไปพิสูจน์ในสิ่งที่เราสงสัย เราสนุกกับสิ่งเหล่า ๆ นี้ แล้วมันเห็นชัดในสิ่งนี้ว่า ร่างกายกับเรามันคนละส่วนกันจริง ออกจากมันบ่อย เลยเห็นในส่วนนี้ชัด แต่รายละเอียด ยังไม่ชัดในความจริง..จริง ก็ยังโง่เกาะในความคิดเห็น ในความจำของร่างกาย ติดในอารมณ์ต่าง ๆ ยึดว่ามันเป็นเรา

พี่ติดความปรารถนาอยากช่วยคนให้เขามีความสุข ติดในกิจของพุทธภูมิ มันยากจะแกะน้อ จิตมันคุ้นเคยมานับชาติไม่ถ้วน ถึงข้างในจะลา ลาด้วยท่านให้ลา ลาเพราะในใจจริง ๆ ไม่ได้อยากเป็นพระพุทธเจ้า เราแค่ต้องการช่วยคนทั้งหลายมีความสุขใจจริง เราต้องการหาความจริง จริงในความจริง..จริง ด้วยตัวของตัวเราเองจริง หาแบบในตำราไม่มี ไม่มีใครสอนในสิ่งนี้ สิ่งที่ทุกท่านสอน ไม่ใช่ในสิ่งที่พี่หาของพี่อยู่ เราต้องการรู้ ใจไม่มีใจ..เป็นยังไงจริง ที่สุดจริง จริงของความจริง..จริง ๆ คืออะไรจริง ในใจเป็นอย่างนี้ มันต่างกับคนอื่นที่เขาเอาแค่จิตสงบ ตัดกิเลสได้ ถึงพระนิพพาน

ของพี่ลึก ๆ ในใจไม่มี มีแต่สิ่งนี้ของใจ ความจริง..จริง ๆ คืออะไร? คนบ้าน้อไม่เหมือนชาวบ้านเขา แต่ภายนอกทำเหมือนเขาทำ อยากบอกว่า..กูทำยิ่งกว่าทำ บอกไปก็เท่านั้นเดี๋ยวโดนติอีก55

วันนี้คุยอะไร 555 ยังงงน้อ ว่ามั่ว ๆ ไป ไม่ได้รับจ้างสอนใคร เราไม่ได้สอน ไม่ต้องการใครมาชอบ มารัก มาศรัทธา มานับถือ มากราบ มาไหว้ สิ่งนี้ไม่มีในใจพี่ พี่ต้องการใช้ชีวิตอยู่สงบ อิสระของพี่จริง เราจึงตั้งใจในใจไม่ยุ่งกับใคร ปิดตัวเองเงียบ ๆ มีอะไรก็ทำมันไป เนี่ยตั้งใจตอนพอสบายใจ ต้นปี 55 วันหนึ่งเดิน ๆ อยู่ ๆ เห็นสมเด็จพ่อองค์ปฐมทรงเสด็จมา ท่านบอกพี่ว่า
"ลูกรัก..ช่วยพ่อหน่อย"
พี่รู้สึกเลยว่าท่านจะบอกอะไร พี่เลวน้อ หันหน้าหนีทันที 55 ในใจ..ไม่เอา
ท่านบอกว่า ...คนอย่างลูกหายากในโลกนี้ ที่จะพูดไม่กี่คำ ทำให้คนถึงมรรคผลนิพพาน มีน้อยมาก ๆ  ในโลกนี้... ท่านบอกมาอย่างนี้ ..ช่วยพ่อหน่อยน่ะลูก

เราเห็นอะไร เราเห็นความรักในใจของพระองค์ท่านที่มีกับใจของทุกคน พี่เห็นตรงนี้ในใจท่าน ท่านบอก..เรารับรู้ในความรู้สึกในใจของท่าน ท่านมีแต่ใจ..ใจรักทุกดวงใจจริง เรารู้สึกอย่างนี้..พอท่านบอกอย่างนี้.ทำไง พ่อมาขอให้ช่วย

เราเองก็ยังเลวอยู่มาก ความดีเรารู้ตัวเราดีเราไม่มี หาคำว่าดีในตัวเองไม่มี ความรู้ในธรรม ข้อธรรมทั้งหลาย เราไม่มีไม่รู้อะไรเลย เราไม่ได้เดินตามตำรา เราเดินหาความจริง และเราก็ได้เห็นแล้วจริงในความจริง..จริง วันที่เราหมดใจจากสิ่งต่าง ๆ จริง หมดความปรารถนาอยากยุ่งอยากช่วยใครทั้งหมด หมดสิ้นในความผูกพันกับใครจริง ไม่สนใจอะไรทั้งหมดจริง พอใจจริงแค่ใจ..ใจอิสระจริงของใจตัวเองจริง พอใจจริงแค่ใจ..ใจสงบสุขใจจริงของใจตัวเองจริง พอใจจริงแค่ใจ..ใจสบายใจจริงที่สุดจริง..จริงของใจตัวเองจริง มีแค่นี้ในใจตัวเองจริง ไม่ต้องอะไรมากไปกว่านี้
อยากดี..ไม่มี
อยากถึงนั่นเป็นนี่..ไม่มี
อยากสำเร็จเป็นพระอริยะอะไร..ไม่มี
อยากมีสมาธิขั้นนั้นขั้นนี้ รู้นั่นเห็นนี่ ทำนั่นได้นี่ได้...ไม่มี
พูดตรง ๆ...กูไม่เอา หมดความหมายในใจเราจริง
ทำมาหมดแล้วในสิ่งเหล่าๆนี้ มันไม่ได้อะไร ไม่ได้จริงในคำว่าใจ...ใจสุขใจจริงของใจตัวเองจริง ทำมาแทบตาย กล้บช่วยใจของใจใครจริงให้ใจเขาสุขใจจริง..จริง ๆ ไม่มี

หาใจของใครจริงที่มีอุปาทานจิตอยู่ จะรักใจเราจริง จริงใจจริงกับใจของใจเราจริงไม่มี เราไม่เห็นในสิ่งนี้ในจิตของจิตใครทั้งหมดที่ยังมีอุปาทานจิต ยังมีความอยาก ยังมีทิฐิมานะมั่นในความคิดเห็นของตน เดินไปกับความชอบความไม่ชอบของจิตตน เราผ่านมาเยอะแล้วในภพชาติการเกิดอันยาวนานแสนนานของเรา แม้แต่ในชาตินี้ แม่งทำให้ยังไม่มีผลเป็นที่ถูกใจพอใจกับใจใครจริง พอไม่เป็นอย่างที่เขาต้องการก็เล่นงานเรา

เราชอบดู ดูในภายในจิตของคน ชอบศึกษาจิตคนเป็นอย่างนี้มานานแล้ว ก็เห็นชัด จึงหยุดใจตัวเอง หันกลับมารักใจตัวเองจริง ๆ หันกลับมาเอาจริง..จรืงในความสุขใจจริงของใจจริง ๆ จริงตามพระท่านจริงอย่างเดียวจริง หันกลับมาดูจริง..จริงในความจริง..จริง ๆ คืออะไรจริง หันกลับมาจริง เอาจริงที่ใจ ใจอิสระใจของใจตนจริงอย่างเดียวจริง ใจอิสระจริง..จริงในความจริง..จริง จริงตามใจในภายในของใจพระองค์ท่านจริง

เนี่ย..พี่กลับมา มาเอาจริงในสิ่งนี้ของใจพี่จริง

ไม่ได้เอาดี อยากดี แต่เอาจริง จริงในความจริง จริงในสุขใจจริง ในความเป็นอิสระใจจริง ในความสบายใจจริงที่สุดจริง ในความพ้นทุกข์จริง ในความดีในภายในของใจพระองค์จริง พี่เอาตรงนี้ของพี่จริงจุดเดียวจริง จริงที่ใจ ในภายใน ในสิ่งนี้ของใจตนจริง

มองเห็นโทษของทิฐิมานะจริง ความคิดเห็นโง่ ๆ ของจิตไม่สามารถพาตนพ้นทุกข์จริงได้จริง มองเห็นแต่ความดีของใจพระองค์ท่าน สิ่งนี้ของใจพระองค์ท่าน ทรงนำพาจิตของเราพ้นทุกข์จริงได้จริง

จึงยอมจริง ทิ้งทิฐิมานะไม่เอาความคิดเห็นมาเป็นตัวเดินของจิตตนอีกต่อไปจริง เนี่ยคือจุดเริ่มต้นของใจพี่ มาเปลี่ยนทางเดินจริงกลับมาเอาจริง จริงในความสุขใจของใจจริง จริงตามพระองค์ท่านจริง ตามสมเด็จพ่อองค์ปฐมท่านจริง จริงอย่างนี้จุดเดียวของใจตัวเองจริง ตอนต้นเดือนกุมภาพันธ์ ปี 55

ใจทิ้งใจตัวเองจริง ให้หมดใจจริงกับใจสมเด็จพ่อองค์ปฐมท่านองค์เดียวจริง จริงในใจของใจพี่จริง ด้วยใจพี่เห็นชัด รู้สึกจริงในใจตัวเองจริง ว่าตั้งแต่เรากำเนิดเกิดเป็นดวงจิต พระองค์ท่านทรงไม่เคยทอดทิ้งใจเราเลย ท่านตามดู ตามช่วยเรามาตลอด คนอื่นทิ้งเรา แต่พ่อเราไม่เคยทอดทิ้งเรา ในใจรู้สึกอย่างนี้จริง มีดวงใจพ่อรักใจเราจริง จริงใจจริงกับใจเราจริง

เราเลยตั้งจิตอธิษฐานว่า
นับแต่นี้ไป ใจของเราจะไม่ให้ใครอีกต่อไป ไม่ว่าจิตดวงนั้นจะเป็นใครก็ตาม เราไม่ให้ใครอีกต่อไปจริง ใจของเรามีค่า เราจะให้สิ่งนี้ของใจเรากับใจของใจพ่อเรา ใจดวงนี้ดวงเดียวจริง

พอตัดสินใจอย่างนี้จริง ให้ใจท่านจริง ให้ทุกอย่างเป็นของ ๆ ท่านจริง ร่างกายนี้ท่านจะเอาไปทำอะไรของท่านเป็นเรื่องของท่าน เราไม่แตะต้องไม่ยุ่งในสิ่งนี้อีกต่อไปจริง ชีวิตไม่มีความหมาย ในใจรู้สึกเหนื่อยสุด ๆ ทำมามากพอแล้ว ทำมาทุกชาติ มีแต่ทำให้คนอื่น มันเหนื่อย มันทรมานกาย มันทรมานใจมาอย่างแสนสาหัสมามากพอแล้ว

ใครไม่รู้ ใครไม่เข้าใจ เรารู้ของ ๆ เรา หลาย ๆ อสงไขยกัปป์ทำอย่างนี้มาตลอด เราไม่เคยทิ้งสิ่งนี้ในความตั้งใจลึก ๆ ของเรา ปรารถนาช่วยคนจริง ต้องการหาจริง จริงในความจริง..จริง ทำมายั่งงี้นับชาติไม่ถ้วน พูดไปไม่มีใครเข้าใจ มันทรมานใจขนาดไหนในใจเรา ผ่านพระพุทธเจ้านับแสนกว่าพระองค์ เราไม่ได้คำตอบในสิ่งที่ในใจเราหา และสันดานไม่ดี ต้องการพบด้วยตัวของตัวเราเองจริง เนี่ย ทรมานใจในสิ่งนี้ของใจเราเอง

และต้องการหา จะมีสิ่งใดจริง ที่จะนำพาจิตทั้งหลายก้าวพ้นจากทุกข์ถึงสุขจริงอย่างง่ายดายที่สุด เราหาสิ่งนี้ของเราเพื่อทุกดวงจิตด้วยใจรักของใจเราจริง ไม่มีใคร..ใครเข้าใจในสิ่งนี้ของใจเรา

หลวงพี่ท่านเคยบอกพี่ว่า "ทิดเป็นคนประหลาด..มีความคิดไม่เหมือนชาวบ้าน ไม่มีใครเข้าใจทิด มีแต่พระท่านเข้าใจ" เราจำคำพูดของท่านมา แม้แต่พระองค์ท่านก็ทรงตรัสกับพี่ว่า "ตายไปเขารู้เอง" ก็จบ..ตรงนี้จึงไม่ขอคุยว่า อะไรคืออะไร คุยไปก็ไม่มีใครเข้าใจ คุยไปไม่ตรงกับความคิดเห็นเขา เขาก็ด่าว่าเราอีก มันไม่เกิดประโยชน์อะไรกับใจของใคร กลับเป็นการสร้างกรรมกันเปล่า ๆ

เป็นอันว่า ตายแล้วก็รู้เอง เราคือใครจริงในความจริง..จริง เป็นยังไงจริง ตายก็รู้เอง
คุยมาต้องนานน้อ ยังไม่รู้เลย เนี่ยคุยเรื่องอะไร 555
นั่นสิ..คุยอะไร ก็เอาเป็นว่า ใจพี่ถึงนิพพานเองจริง..ถึงด้วยใจ ใจเห็นจริงในความจริง ตัวคิดตัวทำไม่มี เอาตรงนี้น้อ ตรง ๆ

เมื่อวานเย็นท่านบอกพี่ คนอย่างพี่หายาก
คนอื่นเขาปฏิบัติ..พี่ไม่มี
และพี่ขอท่านไว้ ในวันที่ท่านมาบอกว่า ลูกรักของพ่อ ช่วยพ่อหน่อย ตอนแรกในใจพี่ไม่เอา บอกท่านว่า ..คำสอนของหลวงพ่อ ท่านสอนไว้ดีหมดแล้ว หลวงพี่ท่านยังมีชีวิตอยู่ ท่านเป็นพระอรหันต์ปฏิสัมภิทาญาณที่หายากยิ่งในจักรวาลนี้ ดีที่สุดแล้ว ลูกไม่มีความรู้อะไร ไม่มีความดีอะไร ไม่มีคุณวิเศษอะไร สอนใครไม่ได้

ก็บอกท่านตรง ๆ ในสิ่งนี้ ลูกเหนื่อยมามากพอแล้ว ลูกขออยู่สงบ ๆ ของลูก พี่บอกท่านตรง ๆ ในสิ่งนี้ ท่านบอกว่า คนอย่างลูกหายากในโลกนี้ที่จะพูดไม่กี่คำ นำพาจิตคนถึงธรรมจริง

ท่านบอกพี่มาอย่างนี้ แล้วทำไง พูดเจาะใจคนจริง..หายาก..ไม่มีใครมีตรงนี้ เจาะเข้าไปในใจให้ถึงมรรคผลนิพพานจริง ไม่มีใครทำในส่วนนี้ หายากในโลกนี้ ท่านขอให้ช่วยท่าน เราจะทำยังไง ใจเรารักท่าน พ่อคือทั้งหมดของชีวิตของเรา แล้วจะให้เราปฏิเสธในความรักของท่านหรือ สุดท้าย..พี่ทำไม่ได้เลย..ยอมท่าน ทั้ง ๆ ที่ในใจไม่ต้องการแตะต้องอะไรทั้งสิ้นอีกต่อไปจริง แต่เราเห็นค่าในความรักของใจท่านที่ทรงมีกับใจทุกดวงใจจริง ความรักของพ่อมีค่ายิ่ง เรายอมในสิ่งนี้ของใจท่าน ไม่ได้ยอมด้วยเหตุอื่น ไม่อยากช่วยใครแล้ว ไม่ได้ต้องการยุ่งกับกรรมของใครอีกต่อไปจริง ไม่ใช่ไม่รัก รักมาก รักทุกดวงจิตจริง จริงจากใจพี่จริง เพียงแต่ไม่เห็นว่า..ตัวพี่จะช่วยใครได้ เราไม่มีความดีอะไร รู้สึกอย่างนี้จริง

หลวงพี่ท่านเคยพูดกับพี่ตอนปี 45 ว่า
เราสองคนแพ้พระ
แพ้คำว่า..ช่วยพ่อหน่อย

ในเมื่อพ่อมาขอ..สุดท้ายก็ต้องยอม ความรัก ความรู้คุณท่าน มันยากน้อที่จะปฏิเสธในคำนี้ของท่าน วันนั้นก็เลยยอมท่าน แต่ขอท่านไว้ว่า ...ลูกไม่คิดสอนใคร ลูกขอคุยด้วยความรู้สึกจริงของใจ..ในความสุขใจ สบายใจของใจจริง ขอคุยแต่เรื่องของใจ คุยในความจริง ในความสงบสุขใจจริงของใจจริง ๆ อย่างเดียวจริงทั้งชีวิตของลูก.่.. พี่ขอท่านอย่างนี้ในวันนั้น ท่านทรงอนุญาต

เราก็เลยคุยของเราแค่นี้ คุยในความสุขใจของใจในใจจริง คุยแค่นี้ในเรื่องของใจ ส่วนใครจะปฏิบัติยังไง ตำรามี คำสอนของพระท่านมี ของหลวงพ่อท่านมี ของหลวงพี่ท่านมี ของพระสุปฏิปันโนทุกท่านมี มีหมดแล้วในสมัยนี้ และหาง่ายมาก ๆ แค่เปืดดูในมือถือก็มี ศึกษากันเอง

ก็วันนี้ถือว่าเปิดใจคุยน้อให้เข้าใจกันว่าทำไมพี่ไม่คุยถึงเรื่องหลักปฏิบัติ คุยแต่เรื่องของใจ ใจสุขใจในใจจริงอย่างเดียวจริง ด้วยพี่ขอพระองค์ไว้เองในสิ่งนี้เอง

ก็ถือว่าที่คุยทุกว้น ก็อ่านเล่น ๆ เพลิน ๆ สบาย ๆ ใจกัน
วันนี้คงเข้าใจกันนะครับ
จึงใช้คำว่า ทำเล่น ๆ อ่านเล่น ๆ วางใจเล่น ๆ ดู
ก็มาจากสิ่งนี้ของพี่ พี่ต้องการให้ใจ ใจสบายใจกัน ใจสุขใจในใจกัน เอาแค่นี้ของพี่จริง ไม่มีสิ่งอื่นมากไปกว่านี้ เข้าใจกันนะครับ..และไม่ชอบฝืนใจใคร พี่ให้อิสระกัน คุยแล้ว ใครเอาก็เอา เข้าใจกันน้อ

เราถึงด้วยใจ ใจเห็นจริง จริงในความจริง..จริง จริงที่ใจ ในภายใน ในความรู้สึกจริงของใจ ใจในความจริง..จริง พี่ถึงจริง จริงที่ใจ ในภายใน ในความรู้สึกจริงของใจพระองค์ท่านจริง จริงในความรักของใจพระองค์จริง จริงในความจริงในภายในของใจพระจริง จริงในใจสุขใจจริงของใจพระองค์จริง มั่นจริงในสิ่งนี้จริงของใจจริง สุขใจจริงในสิ่งนี้ของใจจริง ใจในความจริง..จริง ในความรู้สึกจริงของตัวใจจริง สุขใจในใจจริง จริงในภายใน ในความดีของใจพระท่านจริง ใจสุขใจจริงในสงบนิพพานจริง จริงในภายในของใจตนจริง เรามีของ ๆ เราแค่นี้

ของจริงคือผลจริงของใจ ใจในความจริง ใจในใจพระท่านจริง เราเอาตรงนี้ของใจเราเองจริง ส่วนใครจะเอายังไงกัน เราไม่ยุ่ง..ตามสบาย

แล้วพูดตรง เราไม่ได้เกรงใจใคร ใครจะอยู่ในฐานะอะไร เป็นนักบวช เป็นคนทั่วไป พี่ไม่สนใจ พี่สนใจจริงแค่ใจ ใจสมเด็จพ่อองค์ปฐมพระองค์เดียว นี่คือพี่จริง

แล้วอย่ามาไร้สาระกับพี่ ถ้าพูดอะไรตรง ๆ อย่าว่ากัน
ก็ครับ วันนี้คุยตรง ๆ แล้ว
จ๊ะ..ความจริง พาใจพ้นทุกข์จริง
ร่างกายไม่ใช่เราจริง
เราจริงๆคือ.ใจ
ใจคือความรู้สึก
สุขใจในใจพระจริง ในความดีของใจพระองค์จริง ใจสงบสุขใจนี้ ดีที่สุดจริง จริงของใจตนจริง
ก็บอกได้แค่นี้..ครับ ก็กลับมาดูในสิ่งนี้กัน แล้วดีเอง
ก็มีแค่นี้จริง ขอบคุณครับ

เรารักกัน..จำคำนี้ไว้ก็พอ
แล้วจะเข้าใจในทุกเรื่องที่พี่คุยเอง
เราคุยด้วยความรัก..รักจริงที่ใจจริง
มีแค่นี้จริง

เราไม่ได้ต้องการอะไรจากใครจริง
ชีวิตพี่ในเรื่องของใจ..พี่พอของพี่แล้ว
ตายแล้วไปไหนในใจพี่ไม่สนใจ
เราสุขใจของใจเราจริง..พอ
พอจริงในใจสุขใจในความดีของใจพระองค์จริง
เราพอของเราตรงนี้
อยู่จริงกับใจพ่อเราจริง
เราพอแล้ว เรารักใจพระหมดใจจริง..มีแค่นี้จริง
รักกันน้อ...ขอบคุณครับ

เราคุยเอาแค่ใจคนที่เข้าใจกันจริง ใครมีทิฐิมานะ ใครถือตัวถือตนเป็นใหญ่...พี่ไม่เอา เราจึงไม่ได้มาอะไรกับใคร คุยตามพระท่านให้คุย เราจบแค่นี้ของเรา คุยด้วยใจ..ใจสงบสุขใจในใจท่านจริง..พอแล้ว คุยแล้วใครชอบก็เอา พี่ไม่ได้รับจ้างสอนใคร เข้าใจกันน้อ

นิพพานอยู่จริงที่ใจ ใจเข้าใจจริง ใจเอาจริงที่ใจจริง
เข้าใจอะไร? เข้าใจความจริงที่ใจ ในตัวใจของตัวเราเองจริง ใจคือความรู้สึก ว่าง ๆ คือเราในความจริง..จริง
เอาจริง..เอาอะไรของใจเราจริง? ใจเราเอาสงบสุขใจของใจจริง จริงในความดีของใจพระท่านจริง จริงแค่นี้จริง จิต...นิพพานเอง เราถึงด้วยสิ่งนี้ของใจเราจริง คุณลองวางใจตรงๆตามดู ดีก็..เอา

เราไม่ได้สอน..จริงไหม แค่คุยให้อ่านเล่น ๆ ชอบก็..เอา ก็แค่นี้วัน ๆ..จ๊ะเข้าใจกันน้อ

เราไม่ได้สอน
ไม่มีปัญญาสอนใคร
ปัญญาของพี่ทราม
มีแค่ใจสุขใจ
ก็คุยด้วยสิ่งนี้ของใจ
เราไม่ได้สอนใคร..ใครก็อย่าเสือกกับเรา
ตรง ๆ กันน้อ..อย่าเสือกมาวิจารณ์
เอาแต่อะไรที่มีประโยชน์จริงกับใจตัวเองจริงเถิด
เขาเอากันแค่นี้..ถ้ารักใจตัวเองจริง
อะไรคือจริง..จริงในความจริง..จริง
อะไรคือจริง..จริงในความสุขใจจริงของใจจริง..จริงตามพระท่านจริง
จงเอา ก็แค่นี้

พี่ไม่เคยเสือกเรื่องของใคร..ใครสอนผิดสอนถูก..พี่ไม่ยุ่ง
มองแค่ใจตัวเองจริง
มองจริงแค่ใจ...ใจพระองค์จริง
คุยตรง ๆ จริงตามท่านจริง..พอแล้ว

เอาแค่นี้พอ เราพอแล้ว เราจะไปนิพพาน เราหยุดสร้างกรรม ไม่เสือกกับกรรมของใครจริง ดีไหม..รักษาใจตัวเองจริง ๆ พอ สุขใจในใจพระท่านจริง ใจสุขใจนี้ ดีที่สุดจริง..จริงของใจตัวเราเองจริง พอเข้าใจน้อ

รักษาใจเราๆๆๆ..ท่องไว้ แล้วดีเอง

วันนี้คุย..เข้าใจชัดนะ
คำว่า..เข้าใจจริง..คือเข้าใจในอะไรจริง
คำว่า..เอาจริง..คือเอาอะไรจริง
ทำไมใจท่านบรรลุนิพพานจริง
ชัดนะ

ความจริงมีแค่นี้
ใจ..ใจตัวเดียวจริง
นิพพานอยู่จริงที่ใจ ใจเข้าใจจริง ใจเอาจริงที่ใจจริง
เข้าใจอะไร? เข้าใจความจริงที่ใจ ในตัวใจของตัวเราเองจริง ใจคือความรู้สึก ว่าง ๆ คือเราในความจริง..จริง
เอาจริง..เอาอะไรของใจเราจริง? ใจเราเอาสงบสุขใจของใจจริง จริงในความดีของใจพระท่านจริง จริงแค่นี้จริง จิต...นิพพานเอง

เราถึงด้วยสิ่งนี้ของใจเราจริง

จาก เฟสกลุ่มมงคลธรรม