หนีร้อนเข้าหาเย็น

หนีร้อนเข้าหาเย็นๆ...จิตสงบนิ่งเป็นสุขในใจพระท่านจริง

คนในโลกนี้เป็นดุจดั่งแมงเม่าบินเข้ากองไฟ เดินเข้าหาของร้อน หลงยึดถือว่า..เป็นสุข
แต่ผู้เห็นทุกข์เห็นธรรม กลับหยุดนิ่งในสิ่งที่เป็นทุกข์ กลับมาอยู่สงบๆ ในใจตน
ใจกลับมาอยู่สุขใจในใจพระท่าน ด้วยเห็นแล้วว่า...สิ่งนี้ดีที่สุดจริงของใจตนจริง
อยู่ต่างกันแค่นี้..มีแค่นี้เอง

เราพ้นแล้วจากของร้อน เราอยู่แล้วในความสงบเย็นเป็นสุข..สุขใจจริง..จริงตามพระองค์ท่านจริง
แล้วเธอล่ะ..
จะเป็นเหมือนแมงเม่าบินเข้ากองไฟ...หรือ..
จะเป็นลูกพระพุทธเจ้า..จิตสุกสว่างกลางใจ..ในดวงใจพระท่าน..สงบสุขใจ..เย็นๆใจ..ของใจจริง
ก็ขึ้นอยู่กับใจของใจเธอเอง...จริง
ไม่มีใครบังคับ..สุดแล้วแต่จิตของเธอ..เองจริง
ตถาคตเป็นแต่เพียงผู้บอก
จริงของท่าน..จริง

"หนีร้อนเข้าหาเย็นๆ...จิตสงบนิ่งเป็นสุขในใจพระท่านจริง
ใจสงบ..เย็นๆๆใจ..สุขใจนะลูก
กายนี้มีของร้อน..ร้อนจากอุปาทานที่เจ้ายึดเกาะกาย
ร้อนจากเจ้ายึดเกาะความคิด..ยึดเกาะความจำ..ยึดเกาะความชอบ..ยึดเกาะความไม่ชอบ
ร้อนๆลึกๆในใจเจ้า
หาใจสงบสุขเย็นๆใจ..จากสิ่งนี้ที่เจ้าเกาะยึดถือ...ไม่มี
ยึดเกาะเวทนา..ยึดเกาะสุข..ยึดเกาะทุกข์ในมัน..ในสิ่งต่างๆภายนอกทั้งหมด
จิตเจ้าก็เร่าร้อนในใจเจ้า
จิตของเจ้ามีความอยาก..ความปรารถนา..จิตดื้นรน..แสวงหา..เอาสิ่งต่างๆภายนอกเป็นสุข
ยึดมันเป็นเรา..เป็นของๆเรา
จิตเจ้าก็มีแต่ความร้อนลึกๆในใจ..หาใจสงบสุขเย็นๆใจของใจจริง...ไม่มี
ทุกอย่างของขันธ์๕..ร่างกายนี้ ขันธ์๕..ร่างกายคนอื่น
จิตเจ้ายึดมั่นถือมั่นว่า..มันเป็นเรา..มันเป็นของๆเรา
จิตเจ้าก็มีแต่ความร้อนลึกๆในใจ..จิตเร่าร้อน..เศร้าหมอง..หาใจสงบสุขเย็นๆใจ..ใจในใจเจ้า..ไม่มี

เจ้าจะอยู่ยั่งงี้ของจิตเจ้าหรือ
จิตร้อนๆ..ทรมานใจลึกๆในใจของเจ้า
เจ้าหาความสงบสุขใจ..ดั่งใจของพระท่าน..ไม่มี
ใจท่านสงบสุขใจ หนีร้อนจากสิ่งเหล่าๆนี้ด้วย..ใจสงบสุขเย็นๆใจ..ในภายในของตัวใจท่านเองจริง
ใจท่านสงบสุขเย็นๆใจ..สงบอบอุ่นใจในความดีของใจพระท่านจริงในนิพพานจริง

เธอไม่เอาในสิ่งนี้ของใจเธอเอง..จริงๆหรือ
ไม่หนีร้อนหรือ
จะอยู่อย่างมีจิตร้อนๆไปกับสิ่งเหล่าๆนี้..เพื่อประโยชน์อะไร...ถามใจตัวเองดู
หนีร้อน..เข้าหาเย็นๆ...จิตสงบนิ่งเป็นสุขในใจพระท่านจริง
เราต้องมีใจ..ใจตั้งใจจริงในสิ่งนี้จริง..จริงในใจเราจริง..มั่นคงจริงในสิ่งนี้ของใจเราเองจริง
จึงจะพ้นจากทุกข์..พบสุขจริงในนิพพานจริง..ของใจเราจริง...ได้จริง
ด้วยใจเอาสุขใจของใจเราจริง..อย่างเดียวจริง..จริงตามพระท่าน...จริง

ใจคือความรู้สึก
เธอจงเรียนจากความรู้สึกของใจของเธอ..จริง
สิ่งใดร้อน..จงหนี
สิ่งใดเย็นๆใจ..จงเอา
เอาด้วยใจรักใจตัวเองจริง
ใจเอาสุขใจจริงของใจ..เพื่อใจของใจเราจริง
ใจเอาสงบสุขใจจริง..จริงตามพระท่านจริง..จิตถึงเอง..นิพพานเอง
ด้วยใจ..ใจสงบสุขเย็นๆใจของใจเธอเองจริง

จงหนีร้อนจากสิ่งที่เป็นทุกข์
จากการเกาะยึด..จากอุปาทานจิต จากความอยาก..ความปรารถนา..ความผูกพัน
จากความไม่รู้จริงในความจริง..จริง
ด้วยใจกลับมาหาสิ่งที่เป็นสุขใจของใจจริง..จริงในความจริง..จริงตามคำสอนของพระองค์ท่าน..จริงๆกัน

มาอยู่ที่เย็นๆๆใจ..ของใจจริงๆกัน
ในพระบารมีธรรมจริง..ใจในใจพระพุทธเจ้าท่านจริง
ธรรมสุขใจยิ่ง..สงบสุขจริง..ใจในใจท่านจริง
ใจเราจงอยู่จริงในที่สงบสุขใจของใจจริง..เพื่อตัวของตัวเราเอง..จริง

ในภพชาติการเกิด..ต่างคนต่างเกิดกันมามากมายพอแล้ว
ไฟนรกก็เผาจิตเรามามากพอแล้ว
ไฟตัณหาเผาจิตเรามามากพอแล้ว
ไฟราคะ..ไฟโทสะ..ไฟความโลภของจิต..เผาใจเรามามากพอแล้ว
มีแต่ความเร่าร้อนทรมานใจ..หาใจสุขใจของใจจริงๆ..ไม่มี..มานับชาติไม่ถ้วนแล้ว
ด้วยความโง่ของจิตตน..เดินเข้าหาความร้อนด้วยความไม่รู้จริง..จริงตามพระท่านจริง
เกิดทุกชาติก็จมอยู่กับของร้อนๆๆ..มีชีวิตดุจดั่งแมงเม่าบินเข้ากองไฟ
เห็นสิ่งภายนอกเป็นสุข..เดินเข้าหาสิ่งเหล่าๆนี้ด้วยความอยากของจิตตน
แต่ใจในภายในของใจตัวเองจริง
หาคำว่า..ใจ..ใจสงบสุขเย็นๆใจ..สงบอิสระใจ..สงบสุขใจสบายใจจริง..จริงตามพระท่านจริง..ไม่มี

มีแต่ไฟเย็นๆ..ที่จิตยึดว่าสุข..แต่ลึกๆกลับร้อนในจิต
ด้วยจิตมีความอยาก..มีความผูกพัน..หาความเป็นอิสระใจ.สุขเย็นๆใจของใจตนจริงๆ...ไม่มี
กลับมาดูจริงในสิ่งนี้ของจิตตน...จริงๆกัน
ถึงเวลาหรือยังที่จะหนีจากสิ่งเหล่าๆของจิตตน
หนีของร้อน..กลับมาสู่ของเย็นๆ..สงบสุขใจของใจจริง..จริงตามพระท่าน..จริง

ก็อยู่ที่ใจ..ในความตั้งใจของใจตนจริง
ใจไม่คิดหนีจริง..ก็ยากจะเดินออกจากสิ่งเหล่าๆนี้ของจิตตน...จริงไหม
ชีวิตก็จะวนเวียนอยู่แค่นี้..ดื้นรน..วุ่นวาย..เอาในสิ่งต่างๆ..ยึดเกาะในมัน..เผาใจตัวเอง ไม่จบไม่สิ้น
เธอรู้สึก..เธอน่าสงสาร
สงสารที่เผาใจตัวเธอเอง
แทนที่จะหนีจากสิ่งเหล่าๆนี้
แต่จิตของเธอกลับเดินเข้าหามัน..ยึดเกาะในมัน
ลูกเอ๋ย..แล้วเมื่อไหร่จิตของเจ้าจะหลุดพ้นจากทุกข์..จากความเร่าร้อนของจิตที่เผาใจลูกเอง
ใจเย็นๆๆใจ..ใจสงบสุขใจ..มีจริง
ลูกเอ๋ย..มีจริงที่ใจ ในภายในของใจเจ้าเอง
ในความรู้สึกว่างๆ..สงบเย็น..อิสระ..เบิกบาน..ในสิ่งนี้ของตัวใจเจ้าเองจริง

ลูกรักของพ่อ..ใจเจ้ามาอยู่กับใจพ่อจริง
ใจพ่อสงบเย็นใจจริง..สงบอบอุ่นใจ..สงบสุขใจของใจจริง
ใจเจ้ามาอยู่จริงกับใจพ่อจริง...จิตของเจ้าจะสุขใจของใจเจ้าจริงเอง
ลูกรักของพ่อ.. พระนิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง
ใจเจ้าเชื่อใจพ่อจริง..มีสื่งนี้จริงของใจ..ดีที่สุดจริงของใจเจ้าจริง
ใจเจ้าจงอย่าพลาดจากสิ่งนี้จริง

เจ้าพลาดเมื่อไหร่..จิตเจ้าจมอยู่กับร่างกายนี้..ร่างกายคนอื่น..วัตถุธาตุสิ่งต่างๆทั้งหมด
จิตของเจ้าก็จะมีแต่ความเศร้าหมอง..วุ่นวาย..ทรมานใจ
ด้วยไฟแห่งความอยากของจิตเจ้า...เผาใจเจ้าเองจริง
เจ้าลองมองสิ่งนี้ดู...จริงไหม
ใจเจ้าถูกเผา..ร้อนด้วยสิ่งนี้ของจิตเจ้าเอง...จริง

ถึงเวลาหรือยัง..ลูกรักของพ่อ
ที่เจ้าจะถอดถอนจิตออกจากความร้อนจากสิ่งเหล่าๆนี้ของจิตเจ้าจริง
ถ้าเจ้าไม่ตั้งใจจริง
ก็ยากจะอยู่อย่างใจ..ใจสงบสุขเย็นๆใจจริง...จริงตามใจพระทุกดวงใจในนิพพานได้จริง
หนีร้อน..เข้าหาเย็นๆ...จิตสงบนิ่งเป็นสุขในใจพระท่านจริง"

คนในโลกนี้เป็นดุจดั่งแมงเม่าบินเข้ากองไฟ
เดินเข้าหาของร้อน...หลงยึดถือว่า..เป็นสุข
แต่ผู้เห็นทุกข์...เห็นธรรม..กลับหยุดนิ่งในสิ่งที่เป็นทุกข์..กลับมาอยู่สงบๆ.ในใจตน
ใจกลับมาอยู่สุขใจในใจพระท่าน..ด้วยเห็นแล้วว่า...สิ่งนี้ดีที่สุดจริงของใจตนจริง
ท่านกลับมา..มาอยู่กับสิ่งที่เป็นสุขใจจริงของใจท่านจริง..อย่างเดียวจริง
ด้วยอะไร..ใจไม่ต้องการไฟเผาจิตของตนอีกต่อไป...จริง
จึงหยุดจากทุกสิ่งจริง
นิ่งสงบจริงในความจริงของใจ..ในภายใน..ในความรู้สึกว่างๆๆของใจตนจริง
นิ่งสงบสุขใจจริงในภายในของใจพระท่านจริง
ด้วยใจรักจริง..จริงใจจริง..เชื่อใจท่านจริง..ยอมจริง..จริงในความดีของใจพระองค์ท่านจริง
ใจของท่านดีที่สุด..ประเสริฐสุด..สุขของใจเราจริง
ใจพอแล้วในการเกิดจริง..ถูกไฟเผาจิตตนจากความโง่มามากพอแล้ว
ถูกไฟร้อนๆจากความอยาก..จากอุปาทานจิต..จากทิฐิมานะ..จากความชอบ..ความไม่ชอบ
เผาใจตัวเองมามากพอแล้ว
ทุกข์กายทุกข์ใจในวัฏสงสาร..ตกนรก..ไฟนรกเผาจิตตนมามากพอแล้ว
ไฟความอยากเผาจิตตนมามากพอแล้ว
ทรมานเหลือเกินจริงๆ

เราหนีจากสิ่งเหล่าๆนี้แล้ว..ด้วยใจ..ใจเชื่อใจพระพุทธเจ้า..ท่านจริง
ด้วยใจรักใจตัวเองจริง
เราเอาจริงในสุขใจของใจจริง..จริงที่ใจของใจเราจริง
ใจจึงเดินจริง.จริงตามพระท่านจริง
กลับมามองจริง..จริงตามจริง..จริงตามพระท่านจริง
กลับมาเห็นจริง..ใจกับกาย..คนละส่วนกันจริง
กลับมามองความจริง..จริงที่ใจ..ในภายในของใจตัวเองจริง
ใจคือความรู้สึก
ว่างๆคือตัวใจ..ตัวเราจริง..จริงในความจริง..จริง
สิ่งนี้จริงของใจ..มีอยู่จริง..คงที่จริง..เป็นเราจริง..จริงตามพระท่านจริง..จริงในใจของใจพระท่านจริง
เราจึงกลับมาเอาในสิ่งนี้ของใจตน...จริง
เพื่อความอยู่เป็นสุข..สงบเย็นใจ..อิสระใจ..เบิกบานใจของใจตัวเองจริง
ใจสุขใจจริงมีค่าที่สุดจริง..จริงของใจเราจริง..ใจจึงอยู่จริง..จริงในใจของใจพระองค์ท่านจริง
ด้วยความรู้สึกว่างๆของตัวใจเราจริง
ด้วยใจ..ใจรักใจพระองค์จริง..รู้คุณความดีจริง..กตัญญูจริง
ใจมั่นคงจริง..จริงในความดีของใจพระท่านจริง
ใจรู้สึกสุขใจยิ่ง..ใจสุขใจจริงในความดีของใจพระองค์ท่าน...จริง

หนีร้อน..เข้าหาเย็นๆ...จิตสงบนิ่งเป็นสุขในใจพระท่านจริง
พอเข้าใจในคำนี้น่ะครับ
จงหนีร้อน..เข้ามาหาเย็นๆใจ..สงบสุขใจของใจ..จริงๆกัน
แล้วดีเอง
เอาแค่นี้ก่อนน้อ...เดี๋ยวค่อยคุยกันใหม่

จาก เฟสกลุ่มมงคลธรรม