ยอมจริง ไม่ดิ้นรนจริง
นั่นแหละ...จิตสงบเองจริง
จริงในความจริงของใจจริง
จริงในความดีของใจพระองค์จริง
จิตไม่ยอมรับในกฎของธรรมดาจริง ดิ้นรนด้วยอุปาทานและความอยาก แล้วจิตเราจะสงบสุขใจของใจเราจริง..เองจริงๆ...ได้อย่างไร
เธอทุกคนล้วนมีปัญญาดี ก็กลับมาดูจริงในสิ่งนี้จริงๆกัน
เราจะยอมหรือไม่ยอม สิ่งต่างๆของร่างกายนี้ ร่างกายคนอื่น สิ่งต่างๆในภายนอกทั้งหมด แม้แต่กฎของกรรมของแต่ละคน มันก็ต้องเป็น เป็นของๆ มันอย่างนี้อยู่ดี
เราเสือกเกิดมาแล้ว ในที่ที่มันเป็นของๆมันอย่างนี้ เธอไปเปลี่ยนอะไรในของๆมันได้
พระท่านยังทำไม่ได้ และท่านไม่ทำ
ใจท่านยอมรับในกฎของธรรมดา...จริง
ถ้าเธอเก่งกว่าพระพุทธเจ้า...ก็น้อ...ตามสบาย
ฝืนกฎของกรรม..กฎของธรรมดาต่อไป ถ้าคิดว่าฝืนแล้ว..จิตเป็นสุข..ก็ตามใจ
เราหยุดแล้ว หยุดฝืนความเป็นธรรมดา
เราเชื่อใจพระพุทธเจ้าท่านจริง จิตจึงสงบนิ่งในความจริง..จริง ในความดีของใจพระท่านจริง ในใจสุขใจของใจพระองค์จริง มีแค่นี้เอง...
ลองกลับมาดูจริงในสิ่งนี้..จริงๆกัน
ธรรมดา..คือ..ธรรมดา
ถ้าเราไม่ยอมรับในกฎของธรรมดาทั้งหมดของมันในโลกนี้ ในร่างกายนี้ ในกฎของกรรม ในความเป็นธรรมดาในของๆ.มัน เราจะอยู่อย่างใจ..ใจสงบสุขใจ..ในภายในของใจตนจริงๆ ได้อย่างไร ถ้าจิตไม่ยอมรับ จิตฝืนในกฎของธรรมดา...จริงไหม
ฝืน..ไม่ยอมรับ ดิ้นรน อยากให้เป็นอย่างนั้นไม่อยากให้เป็นอย่างนี้ มีแต่สิ่งนี้ในจิตของตน ก็มีแต่ความเร่าร้อนเศร้าหมองในจิตของตน หาคำว่า สงบสุขใจ สงบอิสระใจ สงบสบายใจของใจตนจริงๆ..ไม่มี
แล้วตายแล้วจะไปไหน ถ้าจิตเศร้าหมอง จมอยู่กับสิ่งภายนอกที่มันเป็นของๆมันยั่งงี้เป็นปกติธรรมดาในของๆมันเองจริง
ผู้มีปัญญา เขาเห็น เขายอมรับ เขานับถือกฎของธรรมดา จิตเขาไม่แตะต้อง รู้อยู่ในภายในของใจตัวเองจริง สงบในความจริงของใจ ใจสงบสุขใจในความดีของใจพระท่านจริง ใจเขาอยู่จริงในสิ่งนี้จริงของใจเขาจริง อย่างเดียวจริง จิตยอมรับในกฎของธรรมดาจริง แยกกาย..แยกใจ..ชัดจริง ด้วยใจมั่นใจความจริงว่าตัวเราจริงๆ คือใจ ใจคือความรู้สึก ว่างๆ..สงบเย็น..อิสระ..เบิกบาน สิ่งนี้ของใจ ในภายในของใจเราเองจริง คือตัวเราจริง..จริงในความจริง..จริง จึงไม่เศร้าหมองไปกับสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเราจริง ไม่ใช่ของๆเราจริง ไม่ฝืนในกฎธรรมดาของมันจริง เราคือเราจริง มันคือมันจริง คนละส่วนกันจริง...แยกชัด สงบจริงในส่วนจริงของตัวใจเราเองจริง ใจสงบสุขใจจริงในส่วนจริงของใจ ในความดีของใจพระท่านจริง ในความรู้สึกจริงของใจ ในภายในของใจตนจริง มีแค่นี้เอง
มองเห็นทุกอย่างภายนอกทั้งหมด ธรรมดาคือธรรมดา...จริง ปกติในของๆมัน..ทุกอย่าง...จริง
เราไม่กลับมาเกิดแล้ว..เราพบแล้วสิ่งใดคือจริง..จริงในความจริง..จริง
ที่ใจพี่ยอมของใจพี่จริงๆ..พี่ยอมตรงนี้ของใจพี่จริง..
เรายอมจริง ยอมใจพระท่านจริง พ่อที่สุดจริง จึงถึงเองในธรรมจริง
ชัดนะ...เชื่อหมดใจจริง
ใจยอมใจพระท่านจริง..จริงจากใจจริงๆๆ
จิตเรานิ่งสงบจริงในใจสุขใจจริง..จริงในความดีของใจพระองค์จริงเอง
เราบอกแล้ว...เราไม่ได้ทำ
ใจเรายอมจริง ยอมในความดีในภายในของใจพระองค์จริง ในใจสุขใจจริงของใจท่านจริง
จึงเชื่อจริง..จริงในคำสอนของพระองค์ท่านทุกข้อธรรมจริงเองจริง
ด้วยใจ..ใจสงบสุขใจจริงในความดีของใจพระองค์ท่าน...จริง
ธรรมเป็นของละเอียดจริง
ยอมจริง..ยอมในส่วนลึกจริงของใจพระองค์จริง ในความรู้สึกจริงของใจ ใจในใจ..ใจพระองค์ท่านจริง เห็นจริงตามท่านจริง จิตจึงหยั่งถึงมรรคผลนิพพานจริง จริงในใจ..ใจสุขจริงของใจ ใจพระท่านจริง
ในตำราไม่มี
คนบ้าคุย...อ่านเล่นๆๆน้อ..เพลินๆใจไป
จาก เฟสกลุ่มมงคลธรรม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น