ธรรมในใจสู่ใจ: ใจสงบสุขใจแม้ชั่วขณะจิตหนึ่งสิ่งนี้มีค่าที่สุด

ใจเราอยู่ตรงไหนแล้วรู้สึกสงบสุขใจของใจเราที่สุดล่ะ ใจเราก็จงอยู่ของ ๆ เราตรงนั้น แม้ชั่วขณะจิตหนึ่ง ก็มีค่าที่สุดกับความรู้สึกของใจเราเองจริง

ชีวิตในโลก ชีวิตที่อาศัยขันธ์ ๕ ร่างกาย มันไม่เคยว่างจากเวทนาทางกาย หิว ร้อน หนาว ป่วยไข้ไม่สบาย เวทนาทางกายทุกอย่างของมัน มันบีบคั้นตัวเราตลอดเวลา แม้เรื่องราวต่าง ๆ ที่ต้องทำของมันไป ภาระการงาน ภาระทางกาย การกระทบกระทั่งกับอารมณ์คน ในความคิดเห็น ในความอยาก ในความชอบ ในความไม่ชอบของแต่ละคน ทั้งคนในบ้านและคนนอกบ้าน. คนที่เราไปทำงานด้วย แม้แต่สภาวะทั่วไป ทุกอย่างของมันล้วนหาอะไรเป็นความสุขสงบเย็นใจ ว่าง อิสระใจ ใจสบายใจในสิ่งเหล่า ๆ นี้....ไม่มี

แม้ชีวิตของขันธ์ ๕ ร่างกายนี้ มันก็มีชีวิตสั้น ๆ ของมันแค่ลมหายใจนี้จริง หากลมหายใจเข้ามันไม่หายใจออกมันก็ตาย มันหายใจออกแล้วมันไม่หายใจเข้ามันก็ตาย ความตายมีกับเราทุกคนนี้ได้ตลอดเวลา ประมาทไม่ได้ในสิ่งนี้ของร่างกาย

แล้วเธอคิดว่า ในชีวิตที่เป็นอยู่อย่างนี้ เธอจะอยู่อย่างไรของเธอ ถึงจะอยู่อย่างใจ ใจสงบสุขใจของใจเธอเองจริง

เธอเห็นสำคัญที่สุดในใจของใจเธอจริง ใจเธอเอาอะไรจริง จริงของใจ ในภายในของใจเธอจริง อันนี้สำคัญที่สุดของตัวเธอเองจริง ด้วยชีวิตของการมีร่างกาย มันเป็นของ ๆ มันอย่างนี้ ไม่ว่าใจเธอจะสุขจะทุกข์ มันก็ต้องเป็นของ ๆ มันอย่างนี้ แล้วเธอจะเอายังไงกับใจของใจเธอเองจริง ถ้าใจเธอเห็นจริง ชีวิตของการมีร่างกาย มันก็ต้องเป็นของ ๆ มันอย่างนี้ไปจนมันตาย

แล้วในใจของใจเธอจริง ใจของเธอจะอยู่ยังไงของใจเธอเองจริง จึงจะดีที่สุดจริง จริงของใจตัวเธอเองจริง ลองกลับมามองแต่ส่วนนี้ของใจเธอเองอย่างเดียวดู

ส่วนของกาย ไม่ว่าจะยังไง มันก็ต้องเป็นไปตามสภาวะของมันเป็นปกติของมันอยู่ดี ไม่ว่าจะวางใจได้ หรือวางใจไม่ได้ มันก็หนีสภาวะในความเป็นไปของโลก ของร่างกาย ของสภาวะจิตคนทั้งหลายที่เราอยู่กับสิ่งเหล่า ๆ นี้ไม่พ้น

ลองมองเล่น ๆ ดู แบ่งเป็นสองส่วนของเราดู ส่วนของกาย ยังไง ๆ มันก็ต้องเป็นของ ๆ มันอย่างนี้จริง เปลี่ยนแปลงอะไรในมัน ในชีวิตของการเกิดของการมีร่างกายนี้ไม่ได้ ทางมันบังคับของ ๆ มันอยู่แล้วในตัวของ ๆ มันเองจริง ไม่ว่าใจของเราจะอยู่อย่างใจ ใจสงบสบายใจ หรือจิตยุ่งวุ่นวายเศร้าหมองเป็นทุกข์ เรื่องของทางกายมันก็ต้องเป็นของ ๆ มันอย่างนี้ไปจนมันตาย

ผู้มีปัญญาจริง รักใจตัวเองจริง จึงเห็นสิ่งนี้ของใจเขาจริง เขาจึงกลับมาเห็นค่าของใจของเขาว่า ใจสงบสุขใจของใจจริงมีค่าที่สุดจริง ด้วยการอยู่กับร่างกายมันหาความสุขจริงไม่มี ไม่มีอะไรชื่อว่าสุขของคนทั้งหลาย จะเป็นความสุขสำหรับใจของตนไม่มี

เขาจึงหันกลับมา มาเอาใจของเขามาอยู่อย่างใจ ใจสงบสบายใจในสิ่งที่ดีที่สุดจริงของใจ ในภายในของใจเขาจริง จริงอย่างเดียวจริง จริง ๆ พอ จึงทำจริงแค่จิตเป็นสุขพอแล้ว เพื่อใจของใจเขาเองจริง

แม้จิตว่างจากการเกาะกาย ว่างจากกิเลสแม้ชั่วขณะจิตหนึ่ง ก็มีค่าจริงกับใจของใจเขาจริง ด้วยใจเขาเห็นความสงบสุขใจของใจจริงมีค่าที่สุดจริง จริงกับใจของใจเขาเองจริง ด้วยมีสิ่งนี้ของใจ ทำให้เขาอยู่อย่างใจสุขใจในที่บีบคั้นนี้ได้จริงของการเกิดของการมีร่างกายนี้ และใจสงบสุขใจจริง จะนำพาใจของเขาก้าวพ้นทุกข์พบสุขจริงของใจจริง จริงในนิพพานจริง จริงตามพระองค์ท่านได้จริง ใจของเขาจึงเห็นสิ่งนี้จริงของใจมีค่ายิ่งจริงของตัวเขาเองจริง

ยามอยู่กับร่างกาย และยามตายไปจากร่างกาย ความสงบสุขใจของใจจริงเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดจริง จริงกับใจของใจเขาเองจริง จึงเห็นสิ่งนี้สำคัญที่สุดจริง จริงในชีวิตของตัวเขาเองจริง

จิตว่างจากการเกาะกาย ว่างจากกิเลส แม้ชั่วขณะจิตหนึ่ง จิตสงบสุขใจจริงในความดีของใจพระท่านจริง ใจไปตั้งอยู่จริงในสงบในนิพพานจริง ใจรู้สึกสงบสุขใจจริง สิ่งนี้แม้เพียงชั่วขณะจิตหนึ่งก็เป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดจริง จริงของใจ ใจในใจ ของตัวเขาเองจริง

แล้วเธอล่ะ เห็นอะไรจริงเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดจริง จริงของตัวเธอเองจริง

ทางกายน่ะ มันเป็นทางบังคับของมันอยู่แล้ว

สำหรับพี่ ใจพี่จะสงบสุขหรือเป็นทุกข์ ก็ต้องกิน ต้องถ่ายของเสีย ต้องทำงาน ต้องทำทุกอย่างตามปกติที่ต้องทำ ภาระมันมี ทางมันต้องทำ ร่างกายก็บีบคั้น มันไม่ค่อยสบายตามปกติของร่างกาย มันยังต้องทำ มันยังต้องวุ่นวายกับคน มันยังมีผลของกรรมมาให้ผลเป็นปกติในสิ่งเหล่า ๆ นี้เองจริง

พี่จึงมองตามความจริง จึงเลือกเอาใจในความรู้สึกจริงของใจ เอาใจเราอยู่กับสิ่งที่ดีที่สุดจริงของใจเราจริง ที่ในภายในของใจเราจริง ใจเราอยู่แล้วรู้สึกใจ ใจสงบสุขใจ ใจสบายใจอิสระใจ ดีที่สุดจริง จริงของใจเราเองจริง จริง ๆ พอ

มองเป็นสองส่วนนี้จริง ส่วนทางกายทางโลกก็ว่ามันไป ทำของ ๆ มันไป ยังไง ๆ ก็ต้องทำ ยังไง ๆ ก็ต้องเจ็บจากการมีร่างกาย ยังไง ๆ ก็หนีสิ่งต่าง ๆ ไม่ได้ ยังไง ๆ ก็ต้องรับในผลของกรรมที่ตนทำมาทุกอย่างในของ ๆ มัน หนีมันไม่ได้อยู่แล้วตราบใดร่างกายนี้มันยังไม่ตาย

ยอม..ยอมรับในสิ่งนี้ของร่างกายจริง จึงหันกลับมาเอาจริง จริงในส่วนจริง ในภายในของใจจริง ในความรู้สึกจริงของใจ ใจเห็นสิ่งนี้จริงของใจเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดของตนจริง ใจอยู่ยังไงจึงสงบสุขใจของใจตนจริง ใจก็อยู่จริงในสิ่งนี้จริงของใจตนจริง เพื่อตัวของตัวเราเองจริง

ครับ ทุกคนเห็นยั่งงี้เหมือนพี่ไหม

ทางโลกต้องทำ ทำของ ๆ มันไป ยังไง ๆ ก็ต้องทำ ทางมันบังคับต้องทำในของ ๆ มันอยู่แล้วจนตาย

ทางธรรมคือใจ ใจหยุดอยู่จริงในสิ่งที่เป็นสุขใจของใจจริง เป็นใจสงบสุขใจของใจจริง พอแล้ว

เอาทั้งสองนี้เดินไปด้วยกัน ทางโลกก็ทำของมันไป ทางใจก็อยู่ในส่วนจริงของใจ ใจสงบสุขใจของใจจริง จริงตามพระท่านจริง จริงนี้เพื่อตัวของตัวเราเองจริง

พี่เห็นของ ๆ พี่อย่างนี้ พี่จึงอยู่ของพี่ในสิ่งนี้เพื่อตัวของตัวพี่เองจริง

เรารักใจเราเองจริงจึงทำจริงแค่ใจ ใจสุขใจของใจตนจริง..พอ ใจเอาจริงในส่วนจริงของใจตนจริงอย่างเดียวจริง จริงในภายใน ในความรู้สึกจริงของใจตนจริงอย่างเดียวจริง จริง ๆ พอ

เรามาใจดวงเดียวจริง เราตายก็ไปใจดวงเดียวของตัวเราเองจริง จึงสนใจจริงแค่ใจ ใจของใจเราเองจริง ให้ความสำคัญจริง จริงในสิ่งนี้ของใจตนจริง จริงอย่างเดียวจริง จริงของใจพี่เองจริง ใครจะยังไง เอายังไง คิดอะไร พี่ไม่ยุ่ง ต่างคนต่างเห็น อะไรมีค่ากับตนก็ว่ากันไป ของใครของมัน

พี่คุยแค่ให้อ่านเล่น ๆ ว่าตัวพี่เห็นของ ๆ พี่อย่างนี้ แยกเป็นสองส่วนนี้จริง ทางกายก็ว่ามันไป ทำของมันไปแค่ตาย ทางมันบังคับ ยังไง ๆ มันก็ต้องเป็นของ ๆ มันอย่างนี้ ก็ทำของ ๆ มันไป ทุกอย่างแค่ตายนี้จริง

แต่ทางใจ สิ่งนี้คือตัวเราจริง ของ ๆ เราจริง เราจึงให้ความสำคัญจริงกับส่วนจริงของใจจริง ที่สุดจริง จริงของตัวเราเองจริง จึงกลับมาอยู่จริงอย่างใจ ใจสุขใจของใจตนจริง จริงในสิ่งนี้จริง จริงในภายใน ในความรู้สึกของใจตนจริง อย่างเดียวจริง..จริง

ใจเราอยู่ตรงไหนแล้วรู้สึกสงบสุขใจของใจเราที่สุดล่ะ ใจเราก็จงอยู่ของ ๆ เราตรงนั้น แม้ชั่วขณะจิตหนึ่งก็มีค่าที่สุดกับความรู้สึกของใจเราเองจริง

เราจึงอยู่ของ ๆ เราอย่างนี้จริงในภายในของใจเราจริง แม้อยู่ได้แค่ชั่วขณะจิตหนึ่ง ใจเราก็พอใจแล้วในสิ่งนี้ของใจตัวเราเองจริง ด้วยใจสงบสุขใจของใจจริงมีค่าที่สุดจริง จริงของตัวเราเองนี้จริง พี่เห็นสิ่งนี้ของใจมีค่าที่สุดจริงของใจพี่จริง คือใจ..ใจสงบสุขใจจริง จริงในความดีของใจพระองค์ท่านจริง ใจสงบสุขใจนี้ดีที่สุดจริง จริงของใจตัวเองจริง มีแค่นี้เอง

ในส่วนจริงของใจ ในความรู้สึกของใจพี่จริง ๆ พี่รู้สึกเห็นอะไรของใจพี่จริง เราเห็นค่าจริงของใจ ในน้ำพระทัยในใจรักจริงของใจพระองค์ท่านจริง มีค่าที่สุดจริง จริงของใจพี่จริง

เราเห็นอะไร? เห็นความดีของใจพระองค์จริง ที่ทรงรัก ทรงจริงใจจริง ทรงให้ใจเราจริง

เราเห็นอะไรจริง? เราเห็นความจริงของใจ ใจสงบว่างจริง ใจสงบอิสระใจจริง ใจสงบสุขใจจริง ใจในความดีของใจพระท่านจริงเป็นความจริง เป็นของจริง เป็นสงบสุขใจจริง จริงของใจพี่จริง

เราจึงอยู่ของ ๆ เราแค่นี้ในความรู้สึกจริงของใจ ในภายในของใจตัวเองจริง เราหมดใจเกิดจริง เราหมดใจจริง..หมดความพอใจจริงในมนุษยโลกนี้จริง เราหมดใจจริง..หมดความพอใจจริงในเทวโลกจริง เราหมดใจจริง..หมดความพอใจในพรหมโลกจริง เราพอใจจริงในความสงบว่างมหาศาลจริงในสงบในนิพพานจริง ใจพอใจจริงอยู่จริง จริงในความรักของใจพระองค์ท่านจริง ใจรักของใจพระองค์จริง ใจเราสงบสุขใจยิ่ง ด้วยใจรักจริงของใจพระท่านจริง ใจเราอยู่จริงในใจท่านจริง ในใจรักจริงของใจท่านจริง ในใจสงบเย็นใจอบอุ่นจริงของใจพระองค์จริง ด้วยใจรักใจพระองค์จริง ใจรักใจพระทุกดวงใจในนิพพานจริง ใจเราสุขสงบใจยิ่ง จริงในสิ่งนี้ของใจจริง

เราเห็นของ ๆ เราแค่นี้ว่านี่คือใจ ใจสุขใจที่สุดจริง จริงของใจพี่จริง เรา..เราอยู่ด้วยความรักในใจของใจพระท่านจริง ใจสงบสุขใจยิ่ง ดีที่สุดจริง จริงของใจตนจริง สิ่งนี้จริงของใจมีค่ายิ่ง ดีที่สุดจริง เราจึงเอาสิ่งนี้จริงของใจเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดของชีวิตของตนจริง

ร่างกายก็ว่ามันไปทำมันไป เราเห็นแล้วจริงว่า ใจกับกายมันเป็นคนละส่วนกันจริง จริงตามความจริง จริงตามคำสอนของพระองค์ท่านจริง ด้วยใจเห็นจริง รู้สึกจริงของใจเราเองจริง ว่าใจ..ใจเอาใจของใจเราจริง อยู่จริงกับใจพระท่านจริง ด้วยความรู้สึกของใจเราจริง ใจเรารู้สึกสงบสุขใจเย็น ๆ ใจ อบอุ่นใจ สิ่งนี้จริงของใจเราจริง จริงในความรู้สึก ดีที่สุดจริง นี่คือส่วนจริงของใจในภายในของตัวเราเองจริง

จึงถือเอาสิ่งนี้เป็นใหญ่จริง จริงของตัวเราเองจริง ใจในความรู้สึกจริงของใจ ในใจสงบสุขใจจริง จริงในใจรักของใจพระองค์จริง จริงในความรู้สึกจริงของใจเราเองจริง จริงที่รักใจพระองค์ท่านจริง ใจเราจริงใจจริงกับใจพระองค์ท่านจริง ใจในความรูเสึกจริงของใจเราเองจริง ความรู้สึกนี้ ดีที่สุดจริงของใจตนจริง

จึงถือความรู้สึกนี้จริงของใจเป็นใหญ่จริงของตัวพี่จริง

ยึดใจเป็นใหญ่พอแล้ว ยึดใจ ใจสงบสุขใจจริง จริงในความดีของใจพระท่านจริง จริงในความรู้สึกว่าง ๆ สงบเย็นใจจริง อิสระจริง เบิกบานใจจริง จริงในภายใน ในความรู้สึกจริงของตัวใจจริง เอาสิ่งนี้จริงของใจ เป็นใหญ่ของตัวเราเองจริง เราจึงอยู่จริงในสิ่งนี้ของใจตัวเราเองจริง แม้ชั่วขณะจิตหนึ่ง เราก็พอใจของใจเราจริง

ใจอยู่อย่างนี้จริง อยู่เสมอ ๆ บ่อย ๆ จริง จริงในใจ ในภายใน ในความรู้สึกจริงของใจเราเองจริง ตอนมีชีวิตอยู่กับร่างกายนี้ จิตก็ไม่เศร้าหมอง เร่าร้อน เป็นทุกข์ ด้วยจิตสงบสุขใจในความรู้สึกของใจ ใจในใจ ในสิ่งนี้ของใจตนจริง ร่างกายพัง ใจก็ไปจริงเองจริงด้วยใจ ใจสงบสุขใจของใจตนจริง จริงในใจสุขใจจริงในความดีของใจพระท่านจริง

ใจพระองค์ท่านทรงอยู่ที่พระนิพพาน ใจเราสงบสุขใจในความดีของใจพระองค์จริง ใจเราย่อมมาอยู่สุขใจยิ่งจริงกับใจพระองค์จริงเองจริง จริงในนิพพานจริงเองจริง ด้วยใจ ใจสงบสุขใจจริงในสิ่งนี้ของใจเราเองจริง

เราจึงเห็น ใจว่างจากการเกาะกายจริง ใจว่างจากกิเลสจริง ใจสงบสุขใจจริง จริงในความดีของใจพระท่านจริง แม้ชั่วขณะจิตหนึ่งก็จริง แต่เป็นสิ่งที่มีค่ายิ่ง มีค่าจริง มีค่าที่สุดจริงของชีวิตจริงของตัวใจเราเองจริง

เราเห็นของ ๆ เราอย่างนี้ที่ใจของใจเราจริง จึงจับจริงอยู่จริงในสิ่งนี้จริง ในภายในจริง จริงในความรูเสึกจริงของใจตนจริงอย่างเดียวจริง มีแค่นี้เอง

พี่..พี่อยู่ด้วยความรักในดวงใจของใจพระองค์จริง ในใจรักจริงของใจพ่อเราจริง เรารู้สึกสุขใจยิ่ง ใจของดวงใจพ่อนี้วิเศษสุด ดีที่สุด สุขที่สุดจริง จริงของใจ ใจในใจของใจเราเองจริง ใจรักดวงใจพระที่สุดจริง จึงไม่กลับมาเกิดจริง ด้วยใจมั่นคงจริงในสิ่งนี้ของใจตัวเองจริง จริงไม่เกิดจริง จริงที่ใจจริง จริงในความรู้สึกจริงของใจที่ใจในภายใน ในความรู้สึกนี้ของใจตนจริง รักใจพระองค์ท่านหมดใจจริง เรา..เราอยู่ด้วยใจในความรักของใจพ่อเราจริง ใจสงบสุขใจยิ่งจริงในความดีของใจพระองค์ท่านจริง จริงในภายในของใจเราเองจริง

พี่ไม่ใช่นักปฏิบัติ จึงคุยไม่ออกในเรื่องของการปฏิบัติ
ครับ ก็ขอโทษด้วยนะครับ
พี่เห็นว่า คำสอนของพระท่านสมบูรณ์ทุกอย่างอยู่แล้ว
คำสอนของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ท่านสอนละเอียดหมดแล้ว คำสอนทุกคำของท่านมีค่าที่สุดจริง นำพาใจของทุกคนจริง ถึงจริงในพระนิพพานจริงได้จริง จริงตามหลวงพ่อท่านจริง
หลวงพี่จิตโต ท่านเป็นพระอรหันต์ปฏิสัมภิทาญาณ หายากยิ่งจริง ใจท่านประเสริฐสุดยิ่ง ดีที่สุดจริง คำสอนของท่านแจกแจงชัดเจนละเอียดดียิ่ง ใจใครเดินจริง จริงตามท่านจริง ก็ถึงเอง นิพพาน

ทุกคนล้วนมีสิ่งนี้อยู่แล้วจริง
ก็เดินใจตามท่านจริง แล้วใจของเราจริง จะถึงซึ่งจริง จริงในพระนิพพานของใจของตนจริงเองจริงนะครับ เราทุกคนเกิดมาในสมัยนี้ถือว่าโชคดีที่สุดแล้ว ก็ไม่ควรอยู่อย่างประมาทกัน กลับมาดูอย่างที่พี่คุยในวันนี้

สิ่งใดมีค่าที่สุดกับตนจริง จงเอาจริงในสิ่งนี้จริง แล้วดีเอง
นะครับ...ขอบคุณครับ

ใจเราอยู่ตรงไหนแล้วรู้สึกสงบสุขใจของใจเราที่สุดล่ะ ใจเราก็จงอยู่ของ ๆ เราตรงนั้น แม้ชั่วขณะจิตหนึ่งก็มีค่าที่สุดกับความรู้สึกของใจเราเองจริง

ชีวิตในโลก ชีวิตที่อาศัยขันธ์ ๕ ร่างกาย มันไม่เคยว่างจากเวทนาทางกาย หิว ร้อน หนาว ป่วยไข้ไม่สบาย เวทนาทางกายทุกอย่างของมัน มันบีบคั้นตัวเราตลอดเวลา แม้เรื่องราวต่าง ๆ ที่ต้องทำของมันไป ภาระการงาน ภาระทางกาย การกระทบกระทั่งกับอารมณ์คน ในความคิดเห็น ในความอยาก ในความชอบ ในความไม่ชอบของแต่ละคน ทั้งคนในบ้านและคนนอกบ้าน คนที่เราไปทำงานด้วย แม้แต่สภาวะทั่วไป ทุกอย่างของมันล้วนหาอะไรเป็นความสุขสงบเย็นใจ ว่าง อิสระใจ ใจสบายใจในสิ่งเหล่า ๆ นี้..ไม่มี

ใจสงบสุขใจจริง จริงในความดีของใจพระองค์ท่านจริง ในความรักของใจพระองค์จริง ใจสงบสุขใจนี้ดีที่สุดจริง จริงของใจตนจริง แม้ขั่วขณะจิตหนึ่งในสิ่งนี้ของใจตน ก็เป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดจริง

เรา..เราอยู่ในความรักของใจพระท่านจริง ด้วยใจรักใจพระองค์จริง ใจเราสุขใจจริง ใจพระองค์จริงทรงมีค่าที่สุดจริง จริงของใจเราจริง

โมทนานะ..สุขใจในใจกันนะจ๊ะ

ใจสงบสุขใจของใจจริงแม้ชั่วขณะจิตหนึ่ง สิ่งนี้มีค่าที่สุดจริง จริงของใจเราจริง
จ๊ะ ลองวางใจตามดู...ดีก็เอา

จาก เฟสกลุ่มมงคลธรรม