เห็นจริงด้วยตา รู้จริงด้วยใจ

เห็นจริงด้วยตา รู้จริงด้วยใจ

เธอมีร่างกายไหม? ใช่! พี่ก็มี
เธอมีความรู้สึกของใจไหม? ใช่! พี่ก็มี
งั้นเรามาคุยกัน เธอเห็นอะไร? รู้สึกยังไง? พี่เห็นอะไร? ในใจพี่รู้สึกอะไร? ดีไหม คุยเพลิน ๆ ใจกัน คุยให้ใจสุขใจกัน สบาย ๆ ใจกัน ในโลกที่ต่างคนต่างเกิดมา หาสุขจากการมีร่างกายนี้ไม่มี หาสุขจริงจากโลกนี้ไม่มี เราทุกคนต่างล้วนเป็นเพื่อนร่วมเกิด แก่ เจ็บ ตาย ไม่ว่าคนนั้นจะเป็นใคร มีฐานะเช่นไร จะมั่งมีร่ำรวยมากมายแค่ไหน จะยากจนเข็ญใจเพียงใด จะดีแค่ไหน จะเลวแค่ไหน ก็มีสภาวะอย่างนี้เหมือน ๆ กัน ของการเกิด ของการมีร่างกาย หาสุขจากการเกิดการมีร่างกายนี้ไม่มี ร่างกายมันแก่มันเสื่อมลงทุกวัน มันมีแต่เวทนาทางกายบีบคั้นตลอดเวลาของมันจริง มันเจ็บ มันป่วย มันหิว มันร้อน มันหนาว มันเสื่อม มันพัง แล้วมันก็สลายตัวเป็นความว่างเปล่าเหมือนกันหมด สุดท้ายล้วนเป็นอดีต อดีตของคนนั้นของคนนี้เหมิอน ๆ กันหมด

เธอเห็นไหมในสิ่งนี้ของเธอ? เห็นด้วยตาของเธอเองจริง มีให้เห็นทุกวัน ทั้งตัวเราเอง ทั้งมองเห็นจากคนรอบข้าง คนภายนอก ข่าวสารต่าง ๆ เธอก็เห็นในสิ่งเหล่า ๆ นี้ ถึงคนเกิดและคนตาย มีสิ่งนี้ให้เห็นทุกวัน เห็นคนดิ้นรนทำมาหากิน แม้แต่ตัวเราก็ต้องทำ เห็นคนไม่สบายเป็นนั่นเป็นนี่ มีข่าวดาราป่วยหนัก มีข่าวคนเกิดอุบัติเหตุ มีข่าวคนถูกทำร้าย มีข่าวคนตาย เธอทุกคนก็เห็นในสิ่งเหล่า ๆ นี้เหมือนกันหมด จริงไหม?

นี่คือชีวิตของการเกิด ที่มีสิ่งต่าง ๆ นี้ให้เห็นเป็นปกติของมันตลอดเวลาจริง

เห็นจริงด้วยตา จริงไหม? ไม่ต้องมีใครมาสอน ความจริงของมันก็มีให้เห็นอยู่ ถึงการเกิด แก่ เจ็บ ตายของทุก ๆ ชีวิตที่เกิดมาในโลกนี้ เห็นความไม่เที่ยงของชีวิต บางคนตายตั้งแต่อยู่ในท้องแม่ก็มี ตายตอนคลอดออกมาใหม่ ๆ ก็มี กรรมคนเดี๋ยวนี้มีมาก คนสมัยนี้ไม่มีความละอายและเกรงกลัวในผลของกรรมชั่ว ผิดศีลผิดธรรมจนเป็นเรื่องปกติ มีอะไรกัน พอท้องก็ทำแท้ง ทำลายชีวิตของคนที่มาเป็นลูก สิ่งนี้มีให้เห็นทุกวันตามข่าวสารต่าง ๆ คนบางคนก็ตายตอนโตขึ้นมาหน่อย ความตายไม่เลือกวัย ใช่ว่าจะต้องตายตอนแก่ทุกคน นี่เราก็เห็นด้วยตาของเราเอง ถึงความไม่เที่ยงของชีวิต ทุกอย่างมันไม่เที่ยง มันไม่มีอะไรคงที่จริง มันเกิดขึ้น มันตั้งอยู่ แล้วมันก็ดับไปในของ ๆ มันเอง ตามกาลเวลาของ ๆ มันเอง เดี๋ยวเช้า เดี๋ยวสาย เดี๋ยวเที่ยง เดี๋ยวบ่าย เดี๋ยวเย็น เดี๋ยวกลางคืน หมดไปวัน ๆ หามีสิ่งใดอะไรคงที่ไม่มี และชีวิตในโลกนี้มันก็มีของมันอยู่แค่นี้ กิน ขี้ ปี้ นอน นี่เอาคนส่วนใหญ่น้อ ชีวิตในโลกนี้ก็มีอยู่แค่นี้ของความเป็นคน สุดท้ายสิ่งที่เที่ยง มีแน่ ๆ กับทุกชีวิตที่เกิดมา นั่นคือความตาย ไม่มีคนไหนเกิดมาแล้วไม่ตายไม่มี

สิ่งเหล่า ๆ นี้ ความจริงไม่ต้องมีใครมาสอน ทุกคนต่างมีตา ตาเห็นอยู่แล้วในสิ่งเหล่า ๆ นี้เป็นเรื่องปกติทุกวัน เธอก็เห็น พี่ก็เห็น จริงไหม? เราเกิดเป็นคนเหมือนกัน มีตามองเห็นในสิ่งต่าง ๆ นี้เหมือนกัน ไม่ต่างกันเลย จริงไหม?

แต่ทำไม ในความรู้สึกของใจ ในภายใน จึงมีไม่เหมือนกัน?

บางคนมีจิตเร่าร้อน เศร้าหมอง เป็นทุกข์
บางคนจิตสงบสุขใจ
บางคนหวั่นไหว มีแต่ความหวาดกลัว
บางคนจิตมั่นคง แนบแน่นจริงในความดีของใจพระท่านจริง

นั่นสิ! ทำไม? ทั้ง ๆ ก็มีชีวิตมีร่างกาย เกิดอยู่ในโลกนี้เหมือนกัน เห็นเหมือนกันในสิ่งที่เห็นด้วยตานี้เหมือนกัน ตาเธอก็เห็น ตาเราก็เห็น เห็นในสิ่งที่เห็นเหมือน ๆ กัน แต่ใจ..ใจในใจ กลับมีใจ..ใจไม่เหมิอนกันในความรู้สึกของใจ นั่นสิ! ทำไม?

มันไม่มีใครดีกว่ากัน เลวกว่ากัน เสมอกัน ต่างคนต่างเกิด ต่างคนต่างแก่ เจ็บ และตาย เหมือน ๆ กันหมดจริงในสิ่งนี้ของร่างกายนี้จริง
ในเรื่องร่างกาย..ไม่ต่างกัน
ในเรื่องที่ตาเห็น..ก็เห็นเหมือนกัน
ฉะนั้นตรงนี้จึงไม่ใช่ความแตกต่างกัน จริงไหม? ที่ต่างจึงเป็นเรื่องของความรู้สึกของใจ ในภายในของใจของแต่ละคน จริงไหม? ในใจของใครรู้สึกยังไง ความรู้สึกของใจ มีสิ่งนี้ที่ไม่เหมือนกันในของแต่ละคนจริง

จริงไหม?

ในเมื่อเรื่องของตา เห็นเหมือนกันในสิ่งที่เห็น พี่ว่า พี่คงไม่ต้องคุยในสิ่งที่ต่างคนต่างเห็น จริงไหม? ก็มีให้เห็นเหมือน ๆ กันหมดทุกคน ถ้าตาไม่บอด มันก็เห็นในสิ่งเหล่า ๆ นี้เหมือนกัน จริงไหม? คงไม่มีไม่เห็นคนตาย คงไม่มี จริงไหม? ตัวเองแก่ลงไหมหรือไม่แก่ ถ้าไม่แก่ เธอก็ไม่ใช่คน จริงไหม? คนเกิดมาต้องแก่ลงทุกวัน นี่เป็นธรรมชาติปกติของร่างกาย หิวไหม? เนี่ยพี่ก็เริ่มหิว มันกินเท่าไหร่ก็ไม่รู้จักอิ่มจริง ๆ เสียที เมื่อหิวก็กิน กินอิ่มสักพัก หิวอีกแล้ว เป็นภาระของเราต้องหาอะไรมากินอีก เนี่ยเป็นอย่างนี้มานับเป็นสิบ ๆ ปี ยังไม่เห็นมันอิ่มจริงคงที่ของมัน ๆ เลยจริง ๆ พาเราเดือดร้อน ต้องหาเงิน หาอาหารใส่ท้องทุกวัน ทุกข์ทางกายไม่พอ ดันทุกข์กับความอยากของจิตอีก แม่งอยากกินนั่นกินนี่ ต้องดิ้นรนกระเสือกกระสนไปหาเอามากิน บางคนขับรถไปไกล ไปตรงนั้นตรงนี้เพื่อไปกิน กินแล้วไง ก็แค่อิ่ม อิ่มแล้วเดี๋ยวก็หิวอีก กินแล้วก็ต้องถ่ายเป็นภาระอีก เออ! เราน้อ รับใช้ร่างกายมันไม่พอ ยังเป็นทาสรับใช้ความอยากอีก ดูดี ๆ เราได้อะไรจากมันบ้าง เออ! รู้สึกสงบสุขใจจากสิ่งเหล่า ๆ นี้ตรงไหนไหม? ไม่มี! นี่ของพี่นะ ของคนอื่นรู้สึกยังไงพี่ไม่รู้ จริงไหม? เราไม่ใช่เขา เราคือเรา เราก็รู้สึกของเรา จริงไหม?

ทีนี้ขอคุยเรื่องความรู้สึกของใจน้อ และขอคุยแค่ความรู้สึกของพี่ ของคนอื่นคุยไม่ออก 555 จะคุยยังไง เราไม่ใช่เขา จริงไหม?

แต่ถ้าคุยในสิ่งที่เห็นด้วยตา คุยได้ มันเห็นเหมือน ๆ กันในสิ่งที่เห็น จริงไหม? อย่างน้อยก็เห็นร่างกายตัวเอง ใครไม่เห็นบ้าง ถ้าไม่เห็นก็ตลกน้อ เห็นความทุกข์จากร่างกายไหม คงไม่มีใครบอก ฉันสุขเหลือเกินตอนปวดท้องถ่าย ฉันสุขเหลือเกินตอนหิว ตอนร้อน ตอนหนาว ฉันสุขเหลือเกินตอนร่างกายมันป่วย ฉันสุขเหลือเกินตอนไปทำงาน เหนื่อย มีเรื่องมากระทบ บีบคั้นในการงาน ช่างสุขใจจริง ๆ

มีไหม อย่างนี้?

ฉันแก่ลงทุกวัน หน้าตาเหี่ยวลงทุกวัน ช่างสุขจริง ๆ มีไหม สาว ๆ ที่หวงใบหน้า? อะไรก็ตามที่เกิดขึ้นในสิ่งนี้ของการมีร่างกาย มีใครไหมที่จะบอกว่า ฉันมีความสุขทุกวินาทีจากร่างกายนี้ มีไหม?

ถ้ามี สาธุเลย 55 ช่างเป็นคนที่อัศจรรย์จริงหนอ เกิดมาไม่มีทุกข์จากร่างกายนี้เลยน้อ 555

งั้นสิ่งนี้ไม่ต้องคุย ความทุกข์มันมีกับตัวของเราเองเหมือนกันทุกคนในสิ่งนี้อยู่แล้ว เห็นด้วยตาตัวเองอยู่แล้ว ไม่มีแสตนอิน ไม่มีใครมาเจ็บกับร่างกายนี้แทนเรา จริงไหม? การเห็นด้วยตาในสิ่งนี้ ก็เห็นกันทุกคน คุณเห็น พี่ก็เห็น ในเมื่อเห็นจะคุยทำไม จริงไหม?

ก็กลับมาคุยในเรื่องของใจ ในความรู้สึกของใจดีกว่า พี่คุยแทนใครไม่ได้ คุยได้ก็เก่งน้อ คนมากมายคุยแทนเขาได้ พี่ไม่เก่ง พี่มีแค่ใจของพี่ดวงเดียวนี้จริง มีความรู้สึกจริงของตัวเองจริง ในใจของพี่เองจริง ก็คุยในความรู้สึกของใจพี่น้อ อ่านสนุก ๆ กันไป

ตอนนี้รู้สึก..รู้สึกอะไร? ท้องมันจะถ่าย ปวดท้อง 55 รู้สึกว่า ไอ้นี่แม่ง เลี้ยงดูมันอย่างดี มันไม่เคยรู้คุณเรา มันมีแต่สร้างภาระกับเรา เออ! ต้องพามันเข้าห้องน้ำ เนี่ยภาระ เนี่ยมันบีบคั้นเรา ต้องพามันไป

พี่รู้สึกยังไงในใจ ก็รู้สึกอยู่อย่างเดียวว่า ไม่มีร่างกายนี้ เราจะสุขอย่างยิ่งของใจเราจริง

ถ้าถามว่า ในใจพี่จริง ๆ รู้สึกยังไง ก็รู้สึกแค่นี้

เราไม่สามารถแก้ไขสิ่งที่ดำเนินอยู่นี้ได้ของการเกิด ของการมีร่างกาย ของกฏของกรรมที่เราต่างคนต่างทำกันมานี้ได้ ได้แต่ยอมรับในมันไป ธรรมดาในของ ๆ มันเองจริง ๆ
ที่เราทำคือใจ เอาใจไปอยู่จริง ในที่อยู่จริงของใจ ในที่ที่ไม่กลับมาเกิดของใจเราเองจริง ในสงบนิพพานจริงของใจเราจริง ในใจสุขใจจริงในความดีของใจพระท่านจริง ในความรู้สึกของใจในภายในของใจเราเองจริง เราทำได้แค่นี้ ของใจเราเองจริง

ไม่เกิดดีที่สุด ไม่มีร่างกายนี้อีกต่อไป ดีที่สุด

ก็มีแค่นี้ สุขที่สุดคือใจ ใจสุขใจในความดี ในความรัก ในความสงบสุขใจของใจพระองค์ท่าน เราอยู่ของเราในใจ ในสิ่งนี้ของใจเราจริงพอ

ได้แค่นี้ ทำแค่จิตเป็นสุขพอ

ตายก็ไปนิพพานกัน ในใจสุขใจของใจเราจริง จริงที่ใจจริง มั่นจริงในความดีของใจพระองค์ท่านจริง รู้สึกเป็นสุข สุขที่ในความรู้สึกจริงของใจ ในภายในของใจพระองค์ท่านจริง สุขใจในใจท่านจริง รู้สึกอยู่แค่นี้ของใจพี่เองจริง

ถ้าพูดถึงความรู้สึกจริง ๆ มีแค่นี้จริง ในส่วนของใจ..ใจในใจของใจพี่เองจริง ไม่รู้สึกอะไรกับสิ่งอื่น แต่รับรู้ไหม รู้ทุกเรื่อง ปวดท้องก็รู้ อาการทางกาย ไม่ว่ามันจะเป็นยังไง รู้หมด เจ็บ รู้ถึงความเจ็บ หิว รู้ถึงความหิว เหนื่อย รู้ถึงความเหนื่อย ปวดเมื่อยทางกายรู้หมด อะไร ๆ รู้หมด คนธรรมดาคนหนึ่งที่เป็นโรคตับ ตับไม่ดี มีอาการเจ็บจากเวทนาทางกายก็รู้ทุกอย่าง มีภาระต้องทำต้องรับผิดชอบ ก็มี ก็ต้องทำของ ๆ มันไป เหนื่อยไหม รู้สึกไหม รู้สึกในภาระอย่างนี้ของมัน

ใครมายุ่ง มาว่า มานินทา มาด่า รู้สึกไหม? รู้สึก
อะไรเกิดขึ้น มากระทบ รู้สึกไหม? รู้สึก
ทุกอย่างรู้สึกหมดของการเกิด ของการมีร่างกาย ของกฏของกรรมที่มีมาให้ผล รู้สึกในสิ่งเหล่า ๆ นี้หมด

คุณมีร่างกาย เรามีร่างกาย คุณอยู่ในโลก เราอยู่ในโลก คงไม่ต่างกันหรอกในสิ่งนี้ จริงไหม? แต่ทำไมในใจคุณวุ่นวาย เร่าร้อน เศร้าหมองไปกับมัน

อันนี้เรารู้ เราเคยเป็น เราผ่านมาหมดแล้ว เรารู้สาเหตุในสิ่งนี้ เธอรู้ไหม? รู้ไม่รู้..พี่ไม่รู้ แต่พี่รู้ถึงความผิดพลาดของพี่ในสิ่งนี้ของพี่ รู้ว่า โง่ตัวเดียวจริง ๆ เราโง่เอง จึงทุกข์ จึงเร่าร้อน จึงเศร้าหมอง หาความสงบสุขใจ เย็น ๆ ใจ อิสระใจ สบายใจในสิ่งนี้ไม่มี ในความโง่ของจิตของตน เราเห็นของ ๆ เราอย่างนี้ว่า มาจากความโง่อย่างเดียวของจิตเราเองจริง

คนอื่นเขาทุกข์ เขาโทษคนนั้นคนนี้ สิ่งนั้นสิ่งนี้ทำให้เขาเป็นทุกข์ ก็น้อ..เรื่องของเขา เมื่อก่อนพี่ก็เป็น พอมารู้ตัว..น้อ เรานี่โคตรเลวเลย ทุกข์มาจากใจตัวเองแท้ ๆ มาจากความโง่ของจิตตนแท้ ๆ แต่กลับไปโทษคนอื่น สิ่งอื่น นี่เราระยำจริง ๆ

ด่าตัวเองน้อ 55 ไม่โกรธ แต่คนอื่นด่าไม่แน่ 55 แต่ไม่โกรธแล้ว ใจสุขใจแล้ว เห็นแล้วอะไรคือสิ่งที่ดีที่สุดจริงของใจเราจริง สุขใจแล้ว มั่นคงแล้ว ด้วยใจมั่นใจในสิ่งนี้ของใจเราจริง เราทำเราได้ เราเดินหาสิ่งนี้ของใจเราเองจริง

คนอื่นไม่เอาจริง ไม่หาจริง ไม่อยู่จริง ผลจริงของใจจริงจะมีกับใจของเขา ได้อย่างไร แล้วมันมาบ่นทำไมน้อ ว่า "รู้แล้ว..เข้าใจหมดแล้ว แต่ยังทำไม่ได้" ก็สมน้ำหน้ามัน มันไม่รักใจมันเอง เรายังรักใจเราเอง มันไม่เดินเข้าหาใจ ใจสุขใจของใจจริง เรายังเดินเข้าหาในสิ่งนี้ของใจเราจริง

ใจมันยังเกาะเหตุของทุกข์ รู้ก็รู้ดี เสือกเกาะเอง แล้วมาบอกว่าไม่อยากทุกข์ เออ..มันคิดยังไงของมัน ไม่อยากทุกข์แต่เสือกเกาะในมันเอง แปลกดีคนเรา

เราไม่อยากทุกข์ เราต้องการใจ ใจสบายใจของใจเราจริง อะไรรู้ว่าเกาะยึดแล้วทุกข์ เราก็ไม่เอา เรารักใจเราเองจริง ทุกข์ใจเราไม่เอาของใจเราจริง

ก็คนเหมือนกัน คุณไปเอามันเอง แล้วบอกว่า รู้แล้ว..แต่ทำไม่ได้ น้อ.สมน้ำหน้ามัน55 ใจตัวเองไม่รักใจตัวเองจริง

เราก็คุยทุกวัน ถึงความจริงของใจ แยกให้เห็นชัดทุกวันว่า ใจกับกายมันคนละส่วนกันจริง ใจคือความรู้สึก เราก็คุยอย่างนี้ทุกวัน

ความดีของใจพระท่าน เราก็คุยจากความรู้สึกจริงของใจเราจริง
อยู่ยังไงแล้วใจสุขใจจริง เราก็คุยของเราทุกวัน
คำสอนของพระท่าน ก็ยังมีครบสมบูรณ์
คำสอนของหลวงพ่อ ท่านก็สอนทุกอย่าง อย่างแจ้งชัดหมดแล้ว
คำสอนของหลวงพี่จิตโต ท่านแจงชัดละเอียดหมดแล้ว
คุณก็มีโอกาสศึกษา อ่าน ฟัง แต่ละคนก็มาก
ไม่ใช่คนตาบอด หูหนวก ปัญญาอ่อน จริงไหม
เหตุใดยังทุกข์ใจอยู่
นั่นสิ ! อย่าอ้างกรรมน้อ มันจบง่ายไป 555 กรรมมันเรื่องของคนไม่มีธรรม ไม่สนใจธรรม เลยมีกรรมอกุศลในจิต มองไม่เห็นความดีของพระท่าน ผิดศีล ผิดธรรม มัวเมาในทางโลก เห็นการเกิด การมีร่างกายเป็นสุข มีสิ่งนั้นได้สิ่งนี้เป็นสุข นั่นเป็นของคนโง่ สัตว์นรกมาเกิดเลยหาจิตเป็นกุศลไม่มี อย่างนี้พูดได้..ว่ากรรมจริง กรรมอกุศลบังใจ

แต่ทุกคนที่อยู่ในกลุ่มของเรา ไม่ใช่! จริงไหม? มีบุญ มีสื่งดี ๆ มีคนแนะนำ มีคำสอนของพระท่านมี มีกับใจของทุกคนจริง แล้วทำไมในใจยังเป็นทุกข์ เร่าร้อน เศร้าหมอง ไม่สงบสุขใจในภายในของใจตนจริง

รู้ก็รู้ดี ว่าสิ่งใดดี สิ่งใดไม่ดี ไม่ได้โง่ จริงไหม? ทำไมไม่เอาจริงในสิ่งที่ดีจริงเป็นสุขใจของใจตนจริง เราขอถามว่า ทำไมไม่เอาจริงในสิ่งนี้ของใจคุณจริง ๆ กัน

เวลาคุยน้อ พยักหน้าตอบว่า รู้แล้ว รู้หมดในสิ่งที่คุย ถามว่าเข้าใจไหม..เข้าใจ นั่นสิ! แล้วทำไมในใจยังทุกข์ คุณหาคำตอบของใจคุณเองนะครับ

พี่ไม่ตอบ ถ้าตอบก็จะตอบของตัวเอง ว่าที่ผ่านมาทั้งหมดโง่ตัวเดียวจริง ๆ

แต่ไปบอกว่าเขาโง่ไม่ได้ พูดไปเขาโกรธเรา ก็ต้องบอกว่า จ๊ะ..ค่อย ๆ ทำไปนะ น้อ 555

คนเราควรกลับมาดูในความผิดพลาดของจิตของตนจริง ๆ กัน เหตุใดจึงไม่มีใจ ใจสุขใจของใจตนจริง จริงเหมือนใจที่เขามีจริง จริงในสิ่งนี้ของใจเขาจริง ทั้ง ๆ ที่เขาก็ยังอยู่กับร่างกายนี้ กับคนทั้งหลาย กับกรรมที่ตามมาให้ผล กับภาระที่ต้องทำ กับเวทนาทางกายที่มีมาบีบคั้นตลอดเวลา กับสภาวะของโลกที่มันเป็นของๆมันอย่างนี้ ทำไมในใจเขาจึงอยู่อย่างใจ..ใจสุขใจในความรู้สึกของใจเขาเองจริง

อย่าใช้คำว่า "ก็เขาทำได้แล้วนี่" เออ..นั่นสิ! เราเอาจริงในสิ่งที่เป็นสุขใจของใจจริง จริงตามพระท่านจริง เราเอาตรงนี้ของเราจริง แล้วทำไมคุณไม่เอา อย่าเสือกพูดคำนี้ น่าอาย คนไม่เอาจริง อย่ามาพูดแก้ตัว

ไม่นึกถึงความรักของใจพระท่านจริง ที่ทรงมีใจรักใจคุณจริง ไม่มองใจท่านจริง ไม่เห็นค่าจริงในความรักของใจพระองค์จริง ทรงทำทุกอย่างเพื่อใจคุณจริง หาความจริง หาทางพ้นทุกข์จริง หาความสุขใจของใจจริง ใจในความจริง..จริง มาด้วยความทรมานกายทรมานใจอย่างแสนสาหัสของใจท่านจริง เพื่อใคร ก็เพื่อใจทุกคนจริง ทรงต้องการเห็นทุกคน ทุกดวงจิตทั้งหมดพ้นจากทุกข์ พบสุขจริงของใจจริง..จริงตามพระองค์ท่านจริง

เหตุใดจึงไม่เห็นสิ่งนี้ในใจท่านจริง ในความรักจริงของใจท่านที่ทรงมีใจ ใจให้ใจเราจริง

เราขอถามใจคุณ คุณไม่เห็นค่าในความรักของใจพระองค์ท่านหรือ? ไม่เห็นค่าของใจพระท่านทุกดวงใจหรือ? ไม่เห็นค่าของใจของหลวงพ่อท่านหรือ? ไม่เห็นค่าของใจของหลวงพี่ท่าน ที่ทำให้ทุกคนด้วยใจรักจริงของใจทุกท่านนี้จริง มีใจให้จริง จริงกับใจทุกคนจริง ด้วยใจรักของใจทุกท่านจริงหรือ?
เธอเคยสนใจในสิ่งนี้ในใจของใจทุกท่านบ้างไหม ในความรักของใจทุกท่านนี้จริง ที่มีใจให้จริง จริงกับใจทุกคนจริง? ละอายใจบ้างไหม? ทำไมปล่อยจิตของตนให้เร่าร้อน เศร้าหมอง เป็นทุกข์ ทำไมไม่มองสู่ใจ ในความรักของใจพระท่านจริง และทุก ๆ ท่านจริง ที่ท่านทำเพื่อความอยู่เป็นสุขใจของใจทุกคนจริง
มีไหม..ใจรู้คุณความดีของใจท่านจริง?
มีไหม..กตัญญูจริง จริงในความดีของใจพระท่านจริง และทุกๆท่านจริง?
มีไหม..จะกลับมายอมจริง จริงในความรัก ในความดีของใจพระองค์จริง ใจพระทุกดวงใจจริง ใจหลวงพ่อท่านจริง ใจของหลวงพี่ท่านจริง ใจยอมจริงในความดีของใจท่านจริง เชื่อใจพระพุทธเจ้าจริง ไม่คิดเองเองเอง ทึกทักเองเออเอง ยอมจริงวางใจจริง ตามพระท่านจริง

มีไหมในใจคุณจริง?

อย่าเอาแต่อยาก อยากดี อยากถึง อยากสำเร็จ อยากสุข อยากไปนิพพาน อย่าเอาแต่อยาก ไม่เกิดผลจริงในใจของใจคุณจริง ในความอยากนี้ของจิตอย่างเดียว
จงเอาจริง มองจริง เห็นจริง จริงในความสุขใจของใจจริง จริงตามพระท่านจริง
จงมองจริง เห็นจริง อยู่จริง จริงในความดีของใจพระท่านจริง
ใจเอาจริงในสิ่งที่ดีที่สุดจริง จริงในความสงบสุขใจของใจจริง จริงตามพระท่านจริง
ใจเอาจริง จริงที่ใจ ในความรู้สึกจริงของใจเราจริง
มรรคผลนิพพานมีเอง มีกับใจที่เอาจริง เห็นจริง อยู่จริง จริงในความดีของใจพระท่านจริง จริงในความจริงของใจจริง จิตไม่เกาะกายจริง ไม่เกาะทุกข์จริง ใจสงบสุขใจจริง จริงในความดีของใจพระท่านจริง

อยู่ที่ใจคุณเองจริง..จริงในสิ่งนี้ของใจคุณเองจริง ใจตัวเดียวจริง จริงที่ใจ ใจเอาจริงในสิ่งที่เป็นสุขจริงของใจ ในความรู้สึกจริงของใจตนจริง จริงในสิ่งนี้ของใจตัวเองจริง ตาเห็นจริง ใจเห็นจริง จริงตามพระท่านจริง
ครับ..ดีเอง

เห็นจริงด้วยตา รู้จริงด้วยใจ
ใครมีสิ่งนี้จริง มั่นคงจริงในความดีของใจพระท่านจริง ใจสงบสุขใจจริง จริงในความดีของใจพระท่านจริง จิตนิ่มนวลจริง สุขใจจริง สงบจริงในความดีของใจพระองค์จริง จิตว่างจากการเกาะกายจริง สงบนิ่งจริงในสงบนิพพานของใจตนจริง ร่วงกายพัง ไปเองถึงเอง นิพพานเองด้วยสิ่งนี้เองของใจตนเองจริง ใจ..ใจสุขใจจริง จริงในความดีของใจพระองค์ท่านจริง

สาธุ โมทนานะ สุขใจในใจกัน รักนะทุกคน
พี่คุยตามท่าน ก็คงพอเข้าใจกันนะ ลองวางใจตามดู ดีก็..เอา

สงครามใหญ่มันใกล้เกิด จิตเราสำคัญ ไม่กลับมามั่นคงจริงในความดีของใจพระท่านจริง แล้วใจของเธอจะอยู่ยังไง ถ้ายังยึดติดในสิ่งภายนอกอยู่ ในใจไม่มั่นคงจริง จริงในความดีของใจพระท่านจริง

อย่าประมาทกันนะ ควรกลับมาเอาจริงได้แล้ว จริงที่ใจในความสุขใจของใจจริง จริงในความดีของใจพระท่านจริง

อัตตาหิ อัตโนนาโถ ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตนจริง ไม่มีใครช่วยใจของใจใครได้ คุณต้องพึ่งจริงของใจคุณเองจริง จงกลับมา อย่าประมาท ความฉิบหายจะตามมา..น่ากลัว การเกิดน่ากลัวที่สุดของใจเราจริง จงกลัวตรงนี้กัน

ใจผู้ไม่เกิดจริง คือใจ..ใจที่มั่นคงจริง สุขใจจริง..จริงในความดีของใจพระท่านจริง จริงเป็นหนึ่งจริง จริงของใจตนจริง เราบอกได้แค่นี้ ขอบคุณครับ

อ่าน ๆ ไปก็มองในความรักของใจท่านกัน ท่านรักใจเราจริง มองสิ่งนี้ของใจพระท่านกัน แล้วจะเข้าใจในสิ่งนี้เอง เข้าใจในใจพระท่านจริง ใจเราย่อมเข้าใจจริงในทุกอย่างที่พระท่านสอนเราเอง จริง เพื่อใจ..ใจสุขใจจริงของใจทุกคนจริง

รักและรู้คุณความดีชองใจพระท่านจริง..จริง ๆ กัน แล้วจิตของเธอทุกคน จะเจริญจริงในธรรมจริง ในความดีของใจพระองค์ท่านจริง ๆ เอง

ชาติสุดท้าย...เราเอาจริงกัน จริงในใจสงบสุขใจของใจจริง จริงในความดีของใจพระองค์ท่านจริง ๆ กัน

ทุกดวงใจนับล้านๆๆๆๆดวงใจ ท่านนิพพานกันนานแล้ว ด้วยความดีของใจพระองค์จริง จงกลับมาอยู่จริง จริงในความดีในภายใน ในสงบสุขใจในใจพระท่านจริง เชื่อใจพระพุทธเจ้าจริง จริงกับใจเธอจริง แล้วจริงย่อมถึงจริง จริงในนิพพานจริง..จริงในสิ่งนี้ของใจเธอเองจริง

สำเร็จที่ใจ ในใจสงบสุขใจของใจตนจริง จริงในความดีของใจพระองค์ท่านจริง จิตของเธอทั้งหลาย สุกสว่างในพระนิพพานเองจริง จริงด้วยสิ่งนี้ของใจเธอเองจริง