คนเราเห็น เห็นในสิ่งที่เห็นในใจกันจริง ๆ ไม่เหมือนกัน
ผลของใจจึงมีไม่เหมือนกัน
เนี่ยคือความเป็นธรรมดา
ไม่มีใครดีกว่ากัน เลวกว่ากัน เสมอกัน
ที่ต่าง ก็ต่างกันแค่นี้
ในใจเห็นในสิ่งที่ใจ..ใจเห็นไม่เหมือนกันในความรู้สึกของใจ คนอื่นเห็นด้วยความคิดเห็น และทึกทักเองเออเอง แต่ผู้เห็นจริงตามพระท่านจริง ท่านเห็นจริง..จริงในความรู้สึกของใจ ใจสัมผัสจริง จริงในความจริง..จริง จริงในภายในของใจพระท่านจริง จริงในสุขจริงในนิพพานจริง จริงด้วยใจในความรู้สึกของใจตนจริง จึงมั่นใจในสิ่งนี้ของใจตัวเองจริง
เราเห็นต่างกันในสิ่งที่เห็น ผลจริงของใจจึงมีผลต่างกัน
เราสุขใจด้วยความรู้สึกจริงของใจ ใจรู้สึกจริงในภายในใจของใจพระองค์ท่านจริง จริงด้วยความรู้สึกจริงของใจเราเองจริง ไม่ใช่มาจากความคิดเห็น เราจึงมั่นใจจริงในความสุขใจของใจตัวเองจริง จริงภายในใจตนจริง ในความรู้สึกของใจตัวเราเองจริง มีแค่นี้เอง
พระนิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง สิ่งนี้เรามั่นใจของใจเราจริง เรามั่นคงจริง คงที่จริงในสิ่งนี้ของใจเราเองจริง จริงด้วยใจในความรู้สึกสุขใจของใจตนจริง ความรู้สึกจริงของใจเราจริง เรามั่นในสิ่งนี้ของใจเราเองจริง
อันนี้ทางตรงของการบรรลุมรรคผล จบจริงที่ใจ สุขใจจริงในความรู้สึกจริงของใจตัวเองจริง มั่นใจจริง มั่นคงจริง ใจอยู่จริงเป็นหนึ่งจริงในความรู้สึกสุขใจของใจตนจริง จริงในความดีของใจพระองค์ท่านจริง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น